ΜΙΑ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΚΡΙΣΗ

Αδέλφια Παοκτσήδες!

Ενάμισης μήνας πέρασε από την τελευταία μου καταχώρηση σε τούτο δω το ιστολόγιο, στο οποίο από τις αρχές του 2007 μοιράζομαι μαζί σας τις απόψεις και την καψούρα μου για τον ΠΑΟΚ μας.

Ενάμισης μήνας στον οποίο έγιναν πολλά.

Πρώτα και κύρια βέβαια η θριαμβευτική μας πρόκριση επί της Φενέρ Μπαχτσέ, πρόκριση που μας άνοιξε τις πόρτες για τους ομίλους του Europa League. Ήταν μια επιτυχία τεράστια, όχι μόνο γιατί αποκλείσαμε μια ομάδα με πολλαπλάσιο μπάτζετ και με βαρύτερο όνομα ευρωπαϊκά, όχι μόνο γιατί τόσο στα δυο παιχνίδια εναντίον της όσο και στα δύο κατά του Άγιαξ που προηγήθηκαν παίξαμε μπάλα που έδειξε ότι είμαστε κι εμείς μια ομάδα που πανάξια διεκδικεί μια θέση στα ευρωπαϊκά σαλόνια, αλλά κυρίως γιατί μας εξασφάλισε "οξυγόνο" απαραίτητο για την οικονομική μας επιβίωση. Πραγματικά, η στιγμή του γκολ του Μούσλι στην Πόλη στις δώδεκα παρά είκοσι το βράδυ της 26ης Αυγούστου ήταν μια από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου!

Το δεύτερο σημαντικό γεγονός που συνέβη σ' αυτό το χρονικό διάστημα ήταν βέβαια η χθεσινή ήττα στην Τούμπα, που τερμάτισε ένα πετυχημένο σερί δώδεκα ετών και επιστέγασε με τον σαφέστερο τρόπο την αγωνιστική κρίση που περνά η ομάδα, κρίση που κατά τη γνώμη μου είναι βαθύτατη και δεν πρόκειται να περάσει καθόλου εύκολα αν δεν υπάρξει ριζικός αναπροσανατολισμός της ομάδας. Βιώνουμε κρίση οικονομική, κρίση διοικητική, κρίση προπονητική, κρίση αγωνιστική. Κι όλ' αυτά μέσα σε μια ευρύτερη και γενικευμένη κρίση, που αγκαλιάζει όχι μόνο το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά και ολόκληρη την ελληνική κοινωνία!

Θα ήταν λοιπόν παράξενο να εξαιρούμαι και εγώ απ' αυτή την κρίση. Νιώθω κι εγώ μια φθορά, μια παρακμή. Έχω επηρεαστεί από τη γενικότερη κοινωνικοοικονομική κατάσταση στη χώρα μας. Δεν βρίσκω νόημα στο να συνεχίσω. Το μπλογκ αυτό μου έγινε βάρος. Δεν νιώθω ότι προσφέρω. Δεν νιώθω ότι επικοινωνώ. Δεν είμαι αρκετά ευχαριστημένος από την επιρροή μου στην παοκτσήδικη οικογένεια.

Αδέλφια Παοκτσήδες,
αναγνώστες του ιστολόγιου "ΠΑΟΚ Σ' ΑΓΑΠΩ",

απ' αυτή την κρίση μόνο εμείς μπορούμε να βγάλουμε τον ΠΑΟΚ μας.
Με τη στήριξη, την αγάπη μας και τη συμμετοχή μας.

Απ' αυτή την κρίση μόνο εμείς μπορούμε να βγάλουμε και το μπλογκ αυτό.
Πείτε μου αν θέλετε να συνεχίσω. Αν νιώθετε ότι προσφέρω κάτι. Αν θέλετε να συμμετάσχετε στη χάραξη μιας νέας πορείας του ιστολόγιου ΠΑΟΚ Σ΄ΑΓΑΠΩ. Αν ανταποκριθείτε εσείς, θα ανταποκριθώ κι εγώ. Αν όχι, τότε θα καταλάβω ότι ήρθε η ώρα, μετά από 3 χρόνια και 7 μήνες αυτό το ιστολόγιο να κλείσει...

Με αδελφικούς χαιρετισμούς,

takola