Λίγο καθυστερημένα γράφω αυτή τη βδομάδα τις σκέψεις μου για τη νίκη του ΠΑΟΚ στην Τρίπολη. Και η καθυστέρηση οφείλεται βέβαια σε μεγάλο βαθμό σε λόγους ανωτέρας βίας, οφείλεται όμως λιγάκι και σε ένα κάποιο ξενέρωμα που νιώθω τον τελευταίο καιρό, ένα «ξεφούσκωμα». Ξενέρωμα που με τη σειρά του οφείλεται στα γενικότερα χάλια του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά εν μέρει και σε ορισμένα πραγματάκια που πρόσεξα στη δικιά μας την ομάδα.
Ξεκινώ με το ελληνικό πρωτάθλημα: Υπό νορμάλ συνθήκες θα έπρεπε να πλέουμε σε πελάγη ευτυχίας για το διπλό αυτό. Δύσκολη έδρα η Τρίπολη, ομάδα με πάρα πολύ καλούς παίκτες ο Αστέρας, που πέρσι μας είχε κερδίσει δυο φορές, ενώ φέτος μας πήρε χι στην Τούμπα. Έλα όμως που τρεις ολόκληρες αγωνιστικές πριν το τέλος οι περισσότερες ομάδες δείχνουν να κάνουν αγγαρεία και το πρωτάθλημα μοιάζει τελειωμένο. Η Τρίπολη ήταν κατά κάποιο μυστηριώδη τρόπο σαφές εδώ και πάρα πολύ καιρό ότι δεν επρόκειτο ούτε να υποβιβαστεί, ούτε πλέι-οφ να παίξει. Άρα λοιπόν αδιάφορη. Κι αυτό σε πείσμα της λογικής των αριθμών που έδειχναν ότι μαθηματικά, με βάση τους βαθμούς της, και το ένα μπορούσε σε κάποια φάση να διεκδικήσει και το άλλο να πάθει. Το ίδιο και η Ξάνθη. Όσο για τον πρωταθλητή; Ε, αυτόν πια τον ξέραμε πριν ακόμη κι από την πρώτη αγωνιστική. Να μη σας κουράζω άλλο. Το πιάσατε αυτό που θέλω να πω, γιατί πολύ απλά το βιώνουμε όλοι στο ελληνικό ποδόσφαιρο εδώ και χρόνια. Παίζουμε με σημαδεμένη τράπουλα. Το ξέρουμε εμείς, το ξέρουν οι διοικούντες, το ξέρουν όμως και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές, οι οποίοι το γνωρίζουν διαισθητικά, το εσωτερικεύουν, και συμπεριφέρονται εντός αγωνιστικού χώρου αναλόγως.
Και ο ΠΑΟΚ; Είναι ο ΠΑΟΚ η μεγάλη δύναμη που έρχεται να σαρώσει όλη αυτή την υποκρισία; Προσωπικά πολύ θα ήθελα να έδινα μια θετική απάντηση. Έλα όμως που μου έχουν μπει ψύλλοι στ’ αυτιά! Θυμήθηκε τώρα ο Φερνάντο Σάντος, τρεις αγωνιστικές πριν από τη λήξη της κανονικής περιόδου, να εξαπολύσει επίθεση στο θεσμό των πλέι-οφ. Ότι δεν έχουν λόγο ύπαρξης, ότι είναι άδικα, ότι κουράζουν τις ομάδες. Λες και δεν είναι μια χρυσή ευκαιρία για τον ΠΑΟΚ. Τέλος πάντων, εντάξει, αυτός ξέρει καλύτερα. Αφού το λέει, έτσι θα είναι. Το θέμα όμως είναι, γιατί ακριβώς τώρα τέτοιες δηλώσεις; Γιατί σ’ αυτή τη συγκυρία, λίγο πριν την έναρξη της μεγάλης προσπάθειας των πλέι-οφ; Γιατί επιχειρείς να απαξιώσεις κάτι λίγο πριν την έναρξη της συμμετοχής σου; Και στο τέλος το κερασάκι στην τούρτα: «Φαβορί στα πλέι-οφ ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ». Τάδε έφη Φερνάντο Σάντος. Δεν ξέρω, δεν μ’ άρεσαν οι δηλώσεις του. Θυμήθηκε μάλιστα και τις περσινές σαρδέλες, δηλώσεις τις οποίες επίσης είχα έντονα επικρίνει, όπως θα θυμούνται οι παλιοί μου αναγνώστες, και ισχυρίστηκε ότι δικαιώθηκε και για κείνες τις δηλώσεις, όπως θα δικαιωθεί και γι’ αυτές. Με άλλα λόγια, δηλαδή, όπως πέρσι χάσαμε τη συμμετοχή μας στα πλέι-οφ με κάτι αλήστου μνήμης εμφανίσεις όπως με την Τρίπολη στην Τούμπα, κι έτσι δικαιώθηκε ο Φερνάντο Σάντος που μιλούσε για παίκτες-σαρδέλες, έτσι και φέτος θα χάσουμε την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ για να δικαιωθεί και πάλι. Και μέσα σ’ όλα αυτά, ακούω και διάφορους Παοκτσήδες να λένε ότι ο ΠΑΟΚ καλύτερα είναι φέτος να βγει μόνο ΟΥΕΦΑ, ή ότι θα χαρίσουμε τα παιχνίδια στον Παναθηναϊκό για αντάλλαγμα για τις μεταγραφές Μελίση-Χριστοδουλόπουλου (ακόμα να τις ξεχάσουν). Και μόνο που λέγονται τέτοια πράγματα φαίνεται σε τι χαμηλό επίπεδο βρισκόμαστε. Αν είναι έτσι, τότε γιατί να ασχολούμαστε; Αφού όλα είναι προδιαγραμμένα; Αφού ο ΠΑΟΚ θα βγει τέταρτος; Τι να συζητάμε; Γιατί να καρδιοχτυπάμε; Και γιατί να γράφουμε και στα μπλογκ, στο κάτω-κάτω. Καταλαβαίνετε, ελπίζω, το είδος του προβληματισμού μου, ο οποίος είναι γενικότερος.
Τελειώνω με μια ανάμνηση: Το 1985, και ενώ ο ΠΑΟΚ είχε αποκτήσει σημαντικό προβάδισμα για την κατάκτηση του δεύτερου Πρωταθλήματος στην ιστορία του έναντι του βασικού του διώκτη Παναθηναϊκού, στα ημιτελικά του Κυπέλλου κληρώθηκαν σε διπλούς αγώνες οι δύο ομάδες. Πρώτο παιχνίδι στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Ο ΠΑΟΚ έχασε σε κείνο το ματς 2-0 με τα χέρια κάτω. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το κλάμα που έριξα τότε, όχι τόσο για την ήττα, όχι, όσο εξαιτίας της αποτρόπαιας και βδελυρής σκέψης την οποία δεν μπορούσα να αποδιώξω από το μυαλό μου, ότι δηλαδή τα είχαμε κάνει πλακάκια να πάρει ο ΠΑΟΚ το Πρωτάθλημα κι ο Παναθηναϊκός το Κύπελλο. Δεν μπορείτε λοιπόν να φανταστείτε τη χαρά μου όταν, δυο εβδομάδες αργότερα, ο ΠΑΟΚ κατατρόπωνε τον Παναθηναϊκό 4-0 στην Τούμπα και προκρίνονταν πανηγυρικά στον τελικό του Κυπέλλου. Εύχομαι και φέτος να νιώσω μια τέτοια χαρά.
Περνάω τώρα στο ματς της Τρίπολης. Βλέποντάς το δεν μπόρεσα να μην σκεφτώ ότι ο φετινός ΠΑΟΚ βάσισε την επιτυχία του πρώτα και κύρια στην καταστροφή του αντιπάλου. Σφιχτή, μελετημένη άμυνα, προσαρμοσμένη στα ατού του αντιπάλου, υπομονή μέχρι τελικής εξάρθρωσης του παιχνιδιού του, και στη συνέχεια αντεπίθεση για τη νίκη, αν και εφόσον αυτή είναι εφικτή. Θα έλεγα ότι αν το φετινό μας σύστημα, ο τρόπος παιχνιδιού που δίδαξε φέτος ο Φερνάντο Σάντος ήταν κάποιος παίκτης, θα ήταν ο Μίροσλαβ Σνάουτσνερ. Ασφυκτική άμυνα, ψυχοβγαλτική, και στη συνέχεια κατοχή μπάλας, πάρα πολύ συντηρητική ανάπτυξη, σταδιακή, χωρίς ξεσπάσματα διαρκείας, υπομονή, επιμονή, πειθαρχία και όχι φαντασία, αυτός είναι ο φετινός ΠΑΟΚ, κάτι σαν την προσωποποίηση του Σνάουτσνερ δηλαδή, αυτή είναι η φιλοσοφία του, κι απέναντι σε μια ομάδα σαν την χθεσινή Τρίπολη, δεν είχε κανένα πρόβλημα να την επιβάλει. Όταν έχεις εκτός φόρμας τα αστέρια σου Καρντόσο-Φιλομένο και τον Αμπάρη να χαρίζει γκολ με το καλημέρα, ε, τότε μάλλον θέλεις να πας πρόωρα για διακοπές. Από την άλλη ο ΠΑΟΚ παρουσιάστηκε μελετημένος και με αυτοπεποίθηση, έδειχνε ότι ήθελε περισσότερο τη νίκη και ήξερε πώς να την πετύχει. Έπαιξε ένα αρκετά επιθετικό 4-3-3, με τον Μπαλάφα σε ρόλο ανασταλτικού χαφ, τον Σορλέν να τον βοηθάει, κι έναν Βερόν πιο προωθημένο από ποτέ φέτος.
Θέλω να σταθώ σ’ αυτούς τους τρεις κεντρικούς παίκτες-κλειδιά: Ο Βερόν έδειξε ότι ξέρει να μαρκάρει και να κλείνει χώρους, με αποτέλεσμα ακόμα και σαν προωθημένος χαφ να έχει σημαντική επίδραση στην καθυστέρηση και ανάσχεση της ανάπτυξης του αντιπάλου. Από την άλλη, επιβεβαίωσε ότι δεν μπορεί να τρέξει για μεγάλες αποστάσεις, δεν έχει επιστροφές, είναι παίκτης στατικός. Ο Σορλέν έδειξε ότι τελικά μάλλον αμυντικογενής παίκτης είναι, παρά επιθετικογενής. Πεισματάρης, δουλευτής, φιλότιμος μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο, έδειξε ότι είναι γεννημένος για να δίνει μάχες σώμα με σώμα στο σφιχτό χώρο του κέντρου, και όχι για να προωθείται στις ανοιχτές εκτάσεις της επίθεσης. Τέλος, ο Μπαλάφας απέδειξε ότι ξέρει όσο λίγοι να κλείνει χώρους, να εμποδίζει τις μεταβιβάσεις του αντιπάλου, αλλά από κει και πέρα είναι ένας παίκτης που έχει παραμείνει στάσιμος, που δεν έχει μάθει να βοηθά την ανάπτυξη της ομάδας, δεν θέλει να παίρνει πρωτοβουλίες, τον «καίει» η μπάλα. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες λογικό είναι ο ΠΑΟΚ να αναζητά την επιθετική ανάπτυξη από τα άκρα, με παίκτες όπως ο πεισματάρης και υπερεγωιστής Κονσεϊσάο, που ψάχνει κάτι τέτοια ματς για να θυμηθεί τα περασμένα μεγαλεία του, και ο ταχύτατος Βιερίνια, που μακάρι να πατήσει όπως πριν από τον τραυματισμό του για να μπορέσει να δώσει όλα αυτά που μπορεί. Στην κορυφή της επίθεσης ο Αναστασάκος δεν είναι βέβαια ο παίκτης που θα δημιουργήσει, δεν είναι καν ο παίκτης που θα μαρκάρει, έχει όμως το σημαντικότερο στοιχείο του σέντερ φορ, τα τελειώματα, και το έχει αποδείξει και φέτος.
Στην άμυνα Σνάουτσνερ-Μαλεζάς κινήθηκαν στα αναμενόμενα, θέλω όμως να μείνω λίγο στον Λίνο, ο οποίος για άλλη μια φορά έδειξε ότι δεν είναι ο μπακ που μπορεί να προσδώσει αξιοπιστία στα πλέι-οφ, δεν βλέπω να κατέχει τη θέση, είναι αφερέγγυος, και μάλλον για πλάγιο χαφ τον κόβω παρά για μπακ, και στον Μπιζέρα, ο οποίος με έκανε να νοσταλγήσω τον Κοντρέρας, κυρίως λόγω ταχύτητας. Βαραίνει σημαντικά το κέντρο της άμυνάς μας με τον Μπιζέρα, ο οποίος είναι έμπειρος, είναι έξυπνος, είναι τεχνίτης, αλλά είναι και βαρύς κι ασήκωτος. Κρίμα. Γενικά το ξεκαθαρίζω από τώρα ότι το καλοκαίρι το σημαντικότερο κριτήριό μου για τις μεταγραφές θα είναι η ταχύτητα. Θεωρώ ότι από αργούς είμαστε φουλ. Όσοι έρθουν πρέπει οπωσδήποτε να είναι γρήγοροι.
ΥΓ. Προς «Σπορ του Βορά»: Είπαμε, ρε παιδιά, ωραίο το γκολ του Κονσεϊσάο, αλλά όχι και ένα από τα καλύτερα της Ευρώπης! Έλεος, πια! Για πόσο κάφρους μας περνάτε, τέλος πάντων;
Συνθέσεις:
Αστέρας Τρ.: Αμπάρης, Φυτανίδης (Αργυρόπουλος 71'), Λαζαρίδης, Μαρσελάο, Κανακούδης, Φλάβιο (Μιλάνο 63'), Μπαστία, Καρντόσο, Ζαϊρί (Τσέζαρεκ 78'), Καούνος, Φιλομένο.
ΠΑΟΚ: Χαλκιάς, Κονσεϊσάο, Αναστασάκος (Μπακαγιόκο 86'), Λίνο, Μαλεζάς, Βιεϊρίνια (Ίβιτς 78'), Βερόν (Γκαρσία 89'), Σορλέν, Μπαλάφας, Σνάουτσνερ, Μπιζέρα.
Σκόρερ: Αναστασάκος 16΄, Κονσεϊσάο 80΄.
Κίτρινες κάρτες: Φυτανίδης - Μπαλάφας, Βερόν, Σορλέν.
Διαιτητής: Ντάκος (Ξάνθης)
