ΠΑΟ-ΠΑΟΚ 2-0

ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ 2007-08
3η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ

Συνθέσεις:
Παναθηναϊκός: Μάλαρτζ, Νίλσον, Μόρις, Σαριέγκι, Βύντρα, Μάτος, Τζιόλης, Ρομέρο (62΄ Δημούτσος), Καραγκούνης (88΄ Ίβανσιτς), Ν΄ Ντόι (66΄ Παπαδόπουλος), Σαλπιγγίδης
ΠΑΟΚ: Φερνάντεζ, Κωνσταντινίδης (77΄ Γκονζάλες), Χαραλάμπους, Μελίσσης, Μπαλάφας, Ηλιάδης, Βαγγελής (72΄ Βρύζας), Λάκης, Σάλμον, Κνολ, Πεχλιβάνης (58΄ Γεωργιάδης)

Σκόρερ: 43΄Καραγκούνης (πεν.), 84΄Σαλπιγγίδης

Κίτρινες κάρτες: 12΄ Μελίσσης, 43΄ Σάλμον - 82΄ Παπαδόπουλος

ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΚΑΤΩ!

Επιστρέψαμε στις κακές εμφανίσεις απόψε στη Λεωφόρο, χάνοντας 2-0 από έναν μέτριο Παναθηναϊκό, χωρίς ουσιαστικά να προβάλουμε καμία αντίσταση! Ο ΠΑΟΚ παρουσιάστηκε με το γνωστό, μοντέρνο σύστημα Σάντος, ένα γενναίο 4-3-3 με όλη την έμφαση στην ανάπτυξη από τα άκρα. Δυστυχώς όμως ο αντίπαλος μπλόκαρε τους διαδρόμους, ανάπτυξη δεν κατέστη δυνατό να έχουμε, και η πίεση του αντιπάλου ψηλά, αργά ή γρήγορα θα έφερνε καρπούς, παρότι ο γηπεδούχος δεν έβρισκε επ' ουδενί τον τρόπο να μπει με αξιώσεις στην περιοχή του Φερνάντεζ.
Το παιχνίδι παίχτηκε στην ταχύτητα, και εκεί ο αντίπαλος απεδείχθη υπέρτερος. Κι όταν λέμε ταχύτητα εννοούμε πολλά πράγματα: Πόσο γρήγορα τρέχεις πάνω στην μπάλα, πόσο γρήγορα παίζεις την μπάλα, αλλά και πόσο γρήγορα κινείσαι χωρίς την μπάλα, προκειμένου να ξεμαρκαριστείς. Ακόμα και πόσο γρήγορα μαρκάρεις. Όλ' αυτά απαιτούν δουλειά στην προπόνηση προκειμένου να επιτευχθούν οι αυτοματισμοί, απαιτούν απόλυτη αυτοσυγκέντρωση, ώστε να αποφεύγονται τα λάθη, απαιτούν όμως και άριστη φυσική
κατάσταση, γιατί ο παράγων ταχύτητα επιβαρύνει τον παίκτη σωματικά. Από ένα σημείο και μετά, η ταχύτητα είναι βέβαια κάτι που πολύ απλά ή το έχεις ή δεν το έχεις, διότι υπάρχουν άνθρωποι που όσο σκληρά και να προπονηθούν δεν θα καταφέρουν ποτέ να τρέξουν όσο γρήγορα απαιτείται, γι' αυτό μιλάμε άλλωστε για παίκτες "γρήγορους" και παίκτες "αργούς". Δυστυχώς, όπως προανέφερα, οι παίκτες του Παναθηναϊκού αποδείχτηκαν υπέρτεροι σ΄αυτούς τους τομείς, και εφόσον ο Σάντος δεν είναι πρόθυμος να αναπροσαρμόσει την τακτική του πάνω στον εκάστοτε αντίπαλο, παρά θέλει να επιμένει στην αφομοίωση ενός συγκεκριμένου τρόπου παιχνιδιού, τέτοιες ήττες θα έρχονται φυσιολογικά.
Το θέμα όμως δεν είναι τόσο η ήττα, όσο το ότι δεν προβάλλαμε αντίσταση. Ιδιαίτερα στο β΄ ημίχρονο η ομάδα ήταν ένα χάλι, δεν έδειξε επ' ουδενί να πιστεύει ότι μπορεί να κάνει κάτι καλό, και εμφανίστηκε αποδιοργανωμένη, ιδιαίτερα μετά την καταστροφική αλλαγή του 58΄.

1ο ημίχρονο
Η κακή μέρα από το πρωί φαίνεται, και ο ΠΑΟΚ μπήκε μουδιασμένος, ανίκανος να ανταπεξέλθει στο εξαντλητικό πρέσινγκ του Παναθηναϊκού. Το πρώτο τέταρτο ήταν ένας επιθετικός μονόλογος του γηπεδούχου. Στη συνέχεια ισορροπήσαμε, και το δεκάλεπτο 20΄- 30΄ ήταν το καλύτερό μας, με ορισμένες συντονισμένες αντεπιθέσεις, που θα μπορούσαν μάλιστα με λίγη τύχη να μας αποφέρουν και κάποιο γκολ. Αναφέρομαι σε μια φάση όπου ο Πεχλιβάνης πραγματοποίησε επέλαση από δεξιά, συνέκλινε προς το κέντρο και έβγαλε ωραία δεξιά στον Λάκη. Αυτός σέντραρε και ο Μάλαρτζ πρόλαβε την τελευταία στιγμή τον επερχόμενο Σάλμον. Η μπάλα κατέληξε και πάλι στον Λάκη, ενώ ο Μάλαρτζ ήταν ακόμα πεσμένος, ο Τεροβίτσας έδωσε όμως ανύπαρκτο επιθετικό φάουλ στον Σάλμον και καθάρισε τη φάση. Λίγο αργότερα, ο Λάκης εκτέλεσε θαυμάσια κόρνερ από αριστερά, ο Σάλμον πήρε τη γυριστή κεφαλιά στο πρώτο δοκάρι και ο Μάλαρτζ απομάκρυνε δύσκολα. Μετά το 30΄ ο ρυθμός του παιχνιδιού έπεσε, με τον Παναθηναϊκό να διατηρεί ανούσια πρωτοβουλία. Δυστυχώς όμως παραχωρούσαμε εύκολα κόρνερ, τα οποία μάλιστα δυσκολευόμασταν να "καθαρίσουμε" στη συνέχεια. Σε μια τέτοια φάση στο 42΄, δημιουργήθηκε αναμπουμπούλα στην περιοχή μας και ο Κωνσταντινιδης, με μια επιπόλαια ενέργεια απ' αυτές που συνηθίζει κατά καιρούς, ανέτρεψε τον Ρομέρο, ο οποίος είχε κίνηση προς τα άκρα, και όχι προς την εστία του Φερνάντεζ. Φυσικά ο Ρομέρο μπορούσε κάλλιστα να μείνει όρθιος, προτίμησε όμως να σωριαστεί φαρδύς-πλατύς πριν καλά-καλά τον βρει το πόδι του Σβούρα, δι' ευνόητους λόγους.

2ο ημίχρονο
Το δεύτερο ημίχρονο ήταν τραγικό. Οι παίκτες φάνηκε ότι σε καμία περίπτωση δεν πίστευαν ότι θα μπορούσαν να ανατρέψουν το "βαρύ"(!) 1-0, και τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα με την είσοδο του Γεωργιάδη στο 58΄. Κι αυτό όχι μόνο γιατί ο Γεωργιάδης βρέθηκε σε απίστευτα κακή μέρα, αλλά και γιατί με την έξοδο του Πεχλιβάνη γύρισε πίσω ο Λάκης, με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να πραγματοποιήσει καμία από εκείνες τις επελάσεις του που ήταν από τα λιγοστά ωραία στοιχεία που είχαμε να παρουσιάσουμε μέχρι εκείνη τη στιγμή. Και ο Κωνσταντινίδης φάνηκε κουρασμένος στο β΄ μέρος, και θα έλεγα ότι η αλλαγή του στο 77΄έγινε καθυστερημένα, καθώς ο Γκονζάλεζ δείχνει σε καλή κατάσταση. Γενικά ανάπτυξη από τα άκρα στο β΄ ημίχρονο ΔΕΝ μπορέσαμε να έχουμε, και αυτό που έγινε ήταν να αναλάβει περισσότερες πρωτοβουλίες ο Μπαλάφας από το κέντρο, ο οποίος όπως και με τον Ηρακλή, στο α΄ ημίχρονο "κρύβεται" μην τυχόν και πάρει καμιά πάσα, και στο β΄ ημίχρονο, μετά το κράξιμο των αποδυτηρίων, αφυπνίζεται. Το κακό όμως είναι ότι δεν έχει μάθει να βγάζει κάθετες πάσες, ούτε να βλέπει γήπεδο, με αποτέλεσμα να αναλώνεται σε ανούσιες πάσες, ιδιαίτερα προς τα πίσω. Ο έτερος τρόπος ανάπτυξης που "ανακαλύψαμε" σήμερα, ήταν οι γιόμες από τον Κνολ. Ο οποίος Κνολ μοιάζει να διαθέτει συγκινητικά καλή βαθιά μπαλιά, αλλά μιλάμε για τρόπο ανάπτυξης 19ου αιώνα. Αίσχος! Τέλος πάντων, δεν θα συνεχίσω, ας θεωρήσουμε πως ήταν απλά μια κακή βραδιά.

Ατομικές αποδόσεις
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στον Χαραλάμπους, ο οποίος ήταν εκπληκτικός, πολύ εργατικός, πολύ ρωμαλέος, καταπληκτικός μοχλός ανάπτυξης από τα αριστερά. Σημαντική η συνεισφορά και του Σάλμον, που ξέρει να παίζει την μπάλα με τη μία, να τοποθετεί σωστά το σώμα του, και να ανοίγει διαδρόμους. Πολύ μοντέρνος παίκτης, θα βοηθήσει πολύ. Και ο Λάκης του πρώτου ημιχρόνου ήταν πολύ καλός. Αυτό το παιδί είναι ταχύτατο, και ξέρει και μπάλα. Αν διέθετε και λίγο αριστερό πόδι... Ελπιδοφόρο το ξεκίνημα του Πεχλιβάνη, δείχνει έξυπνος και κοντρολαρισμένος παίκτης, δεν ξέρω αν είναι γρήγορος. Πολύ σωστή η ενέργεια του Σάντος να τον ξεκινήσει βασικό, και όταν τα πράματα σκουρύνουν πολύ να τον αντικαταστήσει. Έτσι πρέπει να γίνεται με τους νεαρούς παίκτες. Να τους δίνεται η εμπιστοσύνη να ξεκινήσουν ένα σημαντικό παιχνίδι, και όταν τα πράγματα γίνουν πολύ δύσκολα, τότε να βγαίνουν. Όχι το αντίθετο, που γινόταν μέχρι τώρα.

Την επόμενη εβδομάδα επιστρέφουμε στην Τούμπα για ένα θεωρητικά εύκολο παιχνίδι. Ας ελπίσουμε πως θα είναι η ευκαιρία για μια καλή και νικηφόρα εμφάνιση, ώστε να πάμε με ανεβασμένη ψυχολογία και στο ντέρμπι της 5ης αγωνιστικής.

Είχαμε και διοικητικές εξελίξεις τις προηγούμενες μέρες, δεν έγραψα κάτι λόγω φόρτου εργασίας, επιφυλλάσομαι για το μέλλον, αν και οι βασικές μου θέσεις είναι γνωστές από προηγούμενες καταχωρήσεις, χρειάζεται όμως να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα, γιατί βλέπω πως υπάρχει αρκετή σύγχυση σχετικά με το τι ακριβώς έγινε, αλλά και το τι μέλλει γενέσθαι.

ΠΑΟΚ-Ηρακλής 3-0

ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ 2007-08

2η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ

Συνθέσεις:
ΠΑΟΚ: Φερνάντεζ, Σνάουτσνερ, Χαραλάμπους, Μελίσσης, Κνολ, Μπαλάφας, Μπαϊάνο (83΄ Ορφανός), Βαγγελής (74΄ Ηλιάδης), Κωνσταντινίδης, Σάλμον, Λάκης (78΄ Γεωργιάδης).
Ηρακλής: Πάρντο, Κατσαμπής, Μαυρογενίδης, Μαλαγκένιο, Ζμπόντσακ, Έμερσον, Παπαδόπουλος (57΄ Μπένκο), Πουρσανίδης (64΄ Μπίνιο), Τζίνεγκε, Μαρίνκοβιτς, Νικολόπουλος (81΄ Κομβολίδης).

Γκολ: 6΄ Μελίσσης, 48΄ Βαγγελής, 68΄ Λάκης

Κίτρινες: 28΄ Μπαλάφας – 84΄ Νικολόπουλος, 87΄ Ζμπόντσακ

Επιτέλους ένας ΠΑΟΚ όπως πρέπει να είναι. Επιτέλους είδαμε ποδόσφαιρο! Κάτω η μπάλα, πάσες με τη μία, κίνηση μέσα στον αγωνιστικό χώρο, κοντά οι γραμμές, πρέσινγκ. Το σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι απλό. Ο Φερνάντο Σάντος δεν είχε κανένα πρόβλημα να περάσει τις βασικές αρχές του στους παίκτες, παρότι ανέλαβε την ομάδα μόλις πριν τρεις εβδομάδες. Και ήταν πραγματικά η ύστατη ώρα. Μετά τις πέντε νίκες των ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη, ο πήχης είχε ανέβει. Έπρεπε όχι μόνο να κερδίσουμε αυτό το τοπικό ντέρμπι, αλλά και να παίξουμε καλό ποδόσφαιρο. Και τα καταφέραμε και τα δύο!

Ο ΠΑΟΚ παρατάχθηκε μ’ ένα γενναιόδωρο 4-3-3, σύστημα που μόνο ο Ντουμιτρέσκου είχε τολμήσει. Όλη η έμφαση έπεσε στην ανάπτυξη από τα άκρα. Ο Κωνσταντινίδης, μετά από χρόνια ταλαιπωρίας στα χέρια ατάλαντων και φοβητσιάρηδων προπονητών, επανήλθε στη φυσική του θέση του αριστερού εξτρέμ, ξαναβρίσκοντας το χαμένο του σφρίγος. Ο Λάκης, στη θέση του δεξιού εξτρέμ, ήταν πραγματικό ελατήριο, ταχύτατο και ελαστικότατο, με ασυγκράτητα ξεσπάσματα. Σημαντική ήταν η συμβολή στην επιθετική ανάπτυξη και από τα πλάγια μπακ, ιδιαίτερα από τα αριστερά, με τον κεφάτο Χαραλάμπους, του οποίου οι επιθετικές τάσεις που στο παρελθόν είχαν θεωρηθεί αδυναμία (!), αξιοποιήθηκαν πλήρως. Και ο Σνάουτσνερ όμως βοήθησε, ιδιαίτερα στο β΄ ημίχρονο. Στο κέντρο, η συνήθης πολυκοσμία των τεσσάρων και των πέντε παικτών που συνωστίζονταν άνευ λόγου και αιτίας περιορίστηκε στους τρεις παίκτες οι οποίοι, εκτός από τα ανασταλτατικά τους καθήκοντα, είχαν κύρια υποχρέωση απλώς να βγάζουν την μπάλα στα άκρα. Ο Μπαλάφας έπαιξε καθαρός αμυντικός χαφ, ενώ πιο μπροστά τοποθετήθηκαν ο Βαγγελής στα αριστερά και ο Μπαϊάνο στα δεξιά. Ιδαίτερα ο Μπαϊάνο ήταν ο πιο επιθετικογενής από τους κεντρώους, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην γρήγορη και διεισδυτική ανάπτυξη. Στο κέντρο της άμυνας οι δύο «δίδυμοι πύργοι» Κνολ και Μελίσσης ήταν παραταγμένοι στη ευθεία, χωρίς «λίμπερο», όπως άλλωστε παίζουν και όλες οι σύγχρονες ομάδες, ενώ κορυφή στην επίθεση ήταν ο Σάλμον.

Ήδη από το πρώτο λεπτό ο ΠΑΟΚ μπήκε δυνατά στον αγωνιστικό χώρο, έδειξε ποιος θα είναι το αφεντικό του παιχνιδιού, και ευτύχησε να προηγηθεί μόλις στο 6^ο λεπτό, από στημένη φάση. Ο Κωνσταντινίδης κέρδισε φάουλ από έξω αριστερά, ο Βαγγελής εκτέλεσε, και ο Μελίσσης, με θαυμάσια κεφαλιά έστειλε την μπάλα στα δίχτυα του ανήμπορου Πάρντο. Είναι ίδιον μεγάλης ομάδας να αξιοποιεί τις στημένες φάσεις, και σήμερα δείξαμε ότι κάναμε σημαντικά βήματα προόδου στο κεφάλαιο αυτό. Ο ΠΑΟΚ συνέχισε να πιέζει, όμως μετά το 20λεπτο ο Ηρακλής ισορρόπησε και προσπάθησε να γίνει απειλητικός, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία.

Στο δεύτερο ημίχρονο ο ΠΑΟΚ κατέβηκε εμφανώς βελτιωμένος. Ο Σάντος είδε όλες τις αδυναμίες του α΄ ημιχρόνου και δεν άφησε καμία στην οποία να μην παρέμβει. Ο Σνάουτσνερ δέχτηκε συστάσεις να συμμετέχει στην επιθετική ανάπτυξη του παιχνιδιού και να μην «κωλώνει». Ο Μπαλάφας πήρε εντολές να βγαίνει από τα μαρκαρίσματα και να ζητάει την μπάλα από τους αμυντικούς, για να την «ελευθερώνει» με συρτές μπαλιές προς τα άκρα. Ο Βαγγελής να παίζει με τη μία και να μην παιδεύει την μπάλα. Ο Σάλμον να ανεβαίνει λίγο πιο πάνω για να συμμετέχει στην ανάπτυξη και να τραβάει και τα αντίπαλα σέντερ μπακ, ο Κνολ και γενικά όλοι οι παίκτες μας να αποφεύγουν τις βαθιές σέντρες (κοινώς «γιόμες») και να παίζουν μεθοδικά κι υπομονετικά με την μπάλα κάτω. Όλα αυτά γίνανε στο 2^ο ημίχρονο, και τα δύο γκολ ήρθαν σαν φυσική συνέπεια. Ιδιαίτερα στο 2^ο γκολ «χάθηκε η μπάλα»: Λάκης και Σάλμον «έκρυψαν την μπάλα» από δεξιά, και η σέντρα βρήκε τον επερχόμενο ως «κρυφό φορ» Βαγγελή, ο οποίος την έστειλε στα δίχτυα με τη μία. Ήταν ένα γκολ για σεμινάριο, μια πανέμορφη φάση γνήσιας ποδοσφαιρικής πανδαισίας, την οποία καταφέραμε μετά από 20 μέρες προπονήσεων με τον Σάντος! Τα καλύτερα έρχονται, λοιπόν! Και το 3^ο γκολ ήταν όμορφο, και πάλι με ανάπτυξη από τα άκρα και σέντρα, αυτή τη φορά από τα αριστερά. Σέντρα Κωνσταντινίδη, κεφαλιά Λάκη, 3-0. Το ποδόσφαιρο είναι όμορφο γιατί είναι απλό!

Όσον αφορά στις ατομικές αποδόσεις πρέπει να σταθούμε οπωσδήποτε στην αναπάντεχα ευχάριστη έκπληξη του Μπαϊάνο, ο οποίος έδειξε ότι ξέρει να «μιλάει» στην μπάλα, ενώ διακρίνεται και για την ταχύτητά του. Καταπληκτικό παικτάκι, μπράβο και στον Βεζυρτζή που τον έφερε, δυστυχώς όμως τραυματίστηκε στο 83΄ από αντιαθλητικό φάουλ του Νικολόπουλου (που μόνο για ξυλοκόπος κάνει, κι όχι για ποδοσφαιριστής) και οι πρώτες πληροφορίες μιλάνε για κάταγμα. Μεγάλη ατυχία για την ομάδα μας, και θα είναι η δεύτερη, μετά τον Αραμπατζή…

Πάρα πολύ καλό ήταν και το ντεμπούτο του Λάκη, ο οποίος είναι ταχύτατος, έχει ντρίμπλα, έχει σέντρα, έχει σουτ, μέχρι και κεφαλιά διαθέτει κι έδειξε και στόφα ηγέτη και θα έκανε πιθανόν τον Γεωργιάδη να δαγκωθεί στον πάγκο. Γι’ αυτό μίλησε κι ο Ζαγόρ στη συνέντευξη για ανταγωνισμό…

Εξαιρετική η αριστερή πλευρά μας με Κωνσταντινίδη-Χαραλάμπους. Μπράβο και στους δύο!

Ο Σάλμον, μετά από ένα μουδιασμένο ξεκίνημα, συνήλθε στο 2^ο ημίχρονο και έδειξε πως θα βοηθήσει σημαντικά.

Γενικά, όλοι οι παίκτες μας ήταν καλοί, και σημαντική δουλειά έγινε και από τους Μπαλάφα-Βαγγελή, που έδειξαν ότι έχουν πολλά να προσφέρουν όταν παίρνουν τις κατάλληλες εντολές μέσα σε μια ομάδα σωστά οργανωμένη.

Φερνάντεζ, Μελίσσης και Κνολ είχαν εύκολο απόγευμα. Ο Κνολ πρέπει να δουλέψει πάντως λίγο στο ψηλό παιχνίδι, γιατί βρέθηκε σε πολλές φάσεις να πηδάει σε λάθος χρόνο.

Αυτά. Ήταν μια όμορφη βραδιά, έναντι όμως ενός εμφανώς κατώτερου αντιπάλου. Η ομάδα θα δείξει πραγματικά πού μπορεί να φτάσει στην φετινή χρονιά στο επόμενο παιχνίδι, εκτός έδρας με τον Παναθηναϊκό. Αναμένουμε με αισιοδοξία και ανυπομονησία…

Για έναν νέο τρόπο οργάνωσης
του επαγγελματικού ποδοσφαίρου
στην Ελλάδα

Σκέψεις κι απορίες με αφορμή μια Γενική Συνέλευση που δεν έγινε ποτέ

Αρχικά είχε προγραμματιστεί για τα τέλη Αυγούστου. Δεν έγινε, εξαιτίας της απουσίας του «μεγαλομετόχου» κ.Παγώνη. Μετατέθηκε για τα μέσα Σεπτεμβρίου. Και πάλι όμως δεν έμελλε να πραγματοποιηθεί. Ο εκπρόσωπος του κ. Παγώνη εμφανίστηκε αυτή τη φορά, ζητώντας όμως αναβολή. Αναμένεται να ξαναπραγματοποιηθεί στις 26 Σεπτεμβρίου. Αναφέρομαι βεβαίως στη Γενική Συνέλευση της ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Τι ακριβώς συμβαίνει, όμως; Προς τι όλη αυτή η αναταραχή;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:
Η ποδοσφαιρική ομάδα του ΠΑΟΚ αποτελεί μια Ανώνυμο Εταιρεία (ΑΕ). Γιατί; Γιατί έτσι οργανώθηκε το επαγγελματικό ποδόσφαιρο από το ελληνικό κράτος. Μέχρι το 1979 το ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν ερασιτεχνικό. Οι ποδοσφαιρικές ομάδες ήταν οργανωμένες σε μορφή Αθλητικών Σωματείων (ΑΣ), όπως ακριβώς συμβαίνει ακόμα με τις ομάδες πόλο ή χάντμπολ. Ψηφίστηκε τότε από την κυβέρνηση του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή ένας νόμος «περί οργάνωσης του επαγγελματικού ποδοσφαίρου». Σύμφωνα με τον νόμο αυτό, οι ποδοσφαιρικές ομάδες μετατρεπόταν αυτομάτως σε ΠΑΕ, δηλαδή σε Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρείες. Το πλαίσιο λειτουργίας τους καθοριζόταν από έναν νόμο του 1920 (!) «περί Ανωνύμων Εταιρειών», αλλά και από έναν επιπρόσθετο νόμο, τον επονομαζόμενο «αθλητικό νόμο», που προσδιόριζε τις διαφορές των ΠΑΕ από τις υπόλοιπες, κοινές ΑΕ. Σήμερα ισχύει ο αθλητικός νόμος Ορφανού, ο οποίος αποτελεί μια τροποποίηση του νόμου Βενιζέλου, η ουσία όμως για τις ΠΑΕ παραμένει η ίδια: Η μεγαλύτερη διαφορά των ΠΑΕ από τις ΑΕ είναι ότι το 10% των μετοχών των ΠΑΕ το κατέχουν τα «μητρικά σωματεία», δηλαδή τα αντίστοιχα ερασιτεχνικά (ΑΣ). Το 10% αυτό παραμένει αμετάβλητο, δεν επηρεάζεται από ενδεχόμενες ΑΜΚ, ο δε ΑΣ κατέχει ιδιαίτερα προνόμια άσκησης ελέγχου των ΠΑΕ, καθορίζει δε και τις προσωρινές του διοικήσεις, τις επονομαζόμενες «διοικήσεις Πρωτοδικείου», όπως αυτή του Θόδωρου Ζαγοράκη. Την τελική ευθύνη ελέγχου (και μάλιστα οικονομικού) των ΠΑΕ την έχει βέβαια το κράτος, και δη το Υπουργείο Εμπορίου (!), στο οποίο υπάγονται όλες οι ΑΕ.

Είναι νομίζω σαφές ότι το συγκεκριμένο μοντέλο οργάνωσης του επαγγελματικού ποδοσφαίρου εν Ελλάδι παρουσίασε ευθύς εξ αρχής σοβαρότατα προβλήματα, παρήγαγε παράγοντες-τέρατα, εξέθρευσε παράγκες, δημιούργησε διαπλεκόμενα, διαφθορά και χρέη. Ο ΠΑΟΚ, μετά τη δεκαετία του ’80, οπότε κατάφερε να φτάσει στην κατάκτηση ενός Πρωταθλήματος, καθώς τα κεφάλαια που απαιτούνταν κρατιόταν ακόμη χαμηλά, αντιμετώπισε τεράστια προβλήματα στην ανάπτυξή του κατά τη δεκαετία του ’90, και ιδιαίτερα μετά τα μέσα της. Από τα μαύρα χρόνια της ύστερης περιόδου Βουλινού, οπότε βρεθήκαμε ένα βήμα πριν τον υποβιβασμό και εκτός Ευρώπης με βαριές τιμωρίες, περάσαμε στην περίοδο Μπατατούδη, η οποία απέφερε δύο Κύπελλα, συνδυάστηκε όμως και με την αποφορά βαρέων κατηγοριών διαφθοράς. Είναι σαφές ότι η διακυβέρνηση Μπατατούδη άφησε πίσω της τεράστια χρέη, αναδεικνύοντας πεντακάθαρα τα όρια του παρόντος τρόπου οργάνωσης των επαγγελματικών ποδοσφαιρικών ομάδων στην Ελλάδα. Ένα αδιέξοδο όχι μόνο του ΠΑΟΚ, αλλά και ολόκληρου του εν Ελλάδι οικοδομήματος. Ένα αδιέξοδο που αποδείχτηκε πλέον περίτρανα και κατά την περίοδο Γούμενου, η οποία θα επιδρούσε υποτίθεται εξυγιαντικά. Το ποδόσφαιρο αποτελεί ένα ιδιάζον είδος εμπορεύματος. Οι ποδοσφαιρικές ομάδες δεν μπορεί να θεωρούνται Ανώνυμες Εταιρείες. Το μοντέλο των ΠΑΕ πνέει τα λοίσθια.

Και φτάνουμε έτσι στη σημερινή κατάσταση, η οποία είναι η εξής:
Το ιδιοκτησιακό καθεστώς στον ΠΑΟΚ είναι θολό. Κανείς δεν κατέχει πάνω από το 50% των μετοχών, πολλώ δε μάλλον το 67% που απαιτείται για τη λήψη ορισμένων αποφάσεων. Ο ΠΑΟΚ διαθέτει διοίκηση, δηλ. Διοικητικό Συμβούλιο (ΔΣ) – διοίκηση η οποία δεν έχει καθοριστεί από τη Γενική Συνέλευση (ΓΣ) της ΠΑΕ, αλλά από τον ΑΣ ΠΑΟΚ, σύμφωνα με τις προβλέψεις του αθλητικού νόμου – δεν μπορεί όμως να διοικηθεί πλήρως και ελεύθερα, καθώς οι μετοχές είναι διάσπαρτες και δεν ελέγχονται από το σημερινό ΔΣ. Στην πραγματικότητα, η παρούσα διοίκηση, παρότι λαοπρόβλητη, είναι ορφανή. Δεν μπορεί να διοικήσει γιατί λείπει ο ιδιοκτήτης-μεγαλοεπενδυτής. Αυτός που θα πάρει απρόσκοπτα τις αποφάσεις στη ΓΣ. Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα χρεοκοπίας του συστήματος από το θέαμα ενός μεγαλομετόχου, του κ. Παγώνη, να δρα ενάντια στα συμφέροντα της ΠΑΕ, όπως αυτά εκφράζονται από το ΔΣ. Γιατί; Γιατί θέτει πάνω από τα συμφέροντα της ομάδας τα προσωπικά του συμφέροντα. Το υπάρχον νομικό πλαίσιο του δίνει αυτό το δικαίωμα. Θεωρητικά, θα μπορούσε ακόμα και να διαλύσει την ομάδα. Σε άλλες μορφές ανωνύμων εταιρειών το έχουμε ήδη δει. Τι δεόν γενέσθαι;

Η διοίκηση της ΠΑΕ, δηλαδή ο Θόδωρος Ζαγοράκης και ο οικονομικός του συνεργάτης Γιάννης Παπαδόπουλος, επιδιώκουν μια αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου (ΑΜΚ) της ΠΑΕ. Επιδιώκουν δηλαδή την έκδοση νέων μετοχών, οι οποίες θα διατεθούν προς πώληση, τα δε έσοδα θα μπουν στα ταμεία της ΠΑΕ. Είναι ένας τρόπος να αποκτήσει η ΠΑΕ ρευστότητα, καθώς τα έξοδα τρέχουν, οι δε πηγές εσόδων (διαρκείας, τηλεοπτικά), κατά δήλωση του κ. Παπαδόπουλου, έχουν ήδη εξαντληθεί. Εκτός όμως από εισροή εσόδων, η ΑΜΚ επηρεάζει και το μετοχολόγιο της ΠΑΕ. Μεταβάλλει την ισορροπία δυνάμεων μεταξύ των μετόχων. Για παράδειγμα ο κ. Παγώνης διαθέτει σήμερα το 38,5% των μετοχών της ΠΑΕ. Μετά την ΑΜΚ, αν αυτή γίνει τελικά στο ποσό των 9 εκατομμυρίων ευρώ, όπως ακούγεται, το ποσοστό του θα πέσει στο 9%. Η δύναμή του στην ΠΑΕ θα μειωθεί ανάλογα. Γενικά ο τρόπος ο οποίος διοικείται η ΠΑΕ υπαγορεύεται από έναν νόμο του 1920, έναν νόμο που καμία σχέση δεν έχει με αθλητικά σωματεία. Είναι παράλογο!
Αν τελικά η ΑΜΚ προκηρυχθεί, θα δοθεί η δυνατότητα σε οποιονδήποτε μπορεί να διαθέσει το ποσό της αύξησης να πάρει στην κατοχή του την ΠΑΕ, να γίνει ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ και να τον κάνει ό,τι θέλει! Μπορεί, ας πούμε, να στείλει σπίτι της τη διοίκηση Ζαγοράκη. Είναι τρελό!

Απαιτείται άμεσα ένα νέο μοντέλο οργάνωσης.
Ας γίνει ο ΠΑΟΚ πρωτοπόρος σε μια προσπάθεια αναγέννησης του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχει τίποτα φυσικό στην οργάνωση των ποδοσφαιρικών ομάδων σε ΠΑΕ. Θα μπορούσαν να γίνουν οτιδήποτε άλλο, π.χ. ΟΕ, ΕΠΕ, ή κάτι καινούριο, όπως για παράδειγμα Εταιρείες Λαϊκής Βάσης. Να πάψει η πληγή των «μετοχών», που έχει γίνει πηγή τόσων προβλημάτων. Το ποδόσφαιρο χρειάζεται επενδυτές, όχι όμως ιδιοκτήτες. Ο ΠΑΟΚ πρέπει να ανήκει στον λαό του, ο οποίος, μέσα σε ένα κατάλληλο πλαίσιο, μπορεί να στηρίξει οικονομικά την ομάδα, και – κυρίως – να εγγυηθεί μια οικονομική διαχείριση και μια διοίκηση που θα γίνεται πραγματικά για το καλό της ομάδας, και όχι για την εξυπηρέτηση προσωπικών συμφερόντων των εκάστοτε ιδιοκτητών της.

Απαιτείται μια εκ βάθρων αλλαγή του τρόπου οργάνωσης των ομάδων. Δεν αρκεί ένα σχέδιο «πολυμετοχικότητας» στα πλαίσια του υπάρχοντος πλαισίου. Γιατί αυτό; Γιατί τα χρήματα του κόσμου θα παραμένουν απροστάτευτα. Με μια αύξηση του Μετοχικού Κεφαλαίου θα μπορεί κάποιο φυσικό πρόσωπο να αποκτήσει την πλειοψηφία των μετοχών της ΠΑΕ, να ρίξει το ποσοστό των μικρομετόχων και να ελέγξει τα ταμεία, δηλαδή τα χρήματα του κόσμου, για δικό της όφελος. Είναι πράγματα που τα έχουμε ήδη δει επανειλημμένα στο παρελθόν.

Ο ΠΑΟΚ χρειάζεται επενδυτή. Αυτόν ψάχνει να βρει και η Διοίκηση Ζαγοράκη. Το ζήτημα είναι ότι, με την ΑΜΚ, ο επενδυτής αυτός γίνεται και ιδιοκτήτης. Μπορεί στη συνέχεια αν θέλει, ακόμα και να καθαιρέσει τη διοίκηση Ζαγοράκη. Πρέπει να βρεθεί άλλος τρόπος. Πρέπει οι μετοχές να μείνουν μέσα στην οικογένεια του ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ δεν ανήκει σε κανέναν.

Ο ΠΑΟΚ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΟΥ.

ΕΠΙΑΣΕ ΔΟΥΛΕΙΑ Ο ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΣΑΝΤΟΣ

Παρουσιάστηκε και επίσημα ο νέος προπονητής του ΠΑΟΚ Φερνάντο Σάντος.
Στη συνέντευξη τύπου που παρέθεσε η ΠΑΕ, ο Πορτογάλος διαβεβαίωσε μια και καλή ότι ο κύκλος της αλλαγής προπονητών έκλεισε, κι ότι ο ΠΑΟΚ απέκτησε προπονητή για τα επόμενα τρία χρόνια.
Κάλεσε τον κόσμο να συνεχίσει να αγοράζει διαρκείας, ώστε να φτάσουν τα 15 χιλιάδες.
Τόνισε ότι σέβεται και εκτιμά πάρα πολύ τον Θόδωρο Ζαγοράκη, χάρη στον οποίο βρίσκεται τώρα σ’ αυτή την ομάδα, πιστεύει όμως και στους παίκτες του ΠΑΟΚ, οι όποιοι είναι όλοι τους εξίσου σημαντικοί.
Όσον αφορά τους στόχους της ομάδας δήλωσε ότι θέλει πρωτάθλημα σε τρία χρόνια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι από δω και πέρα δεν θα διεκδικούμε τη νίκη σε κάθε αγώνα.

Η ουσία είναι ότι χάρη στις έγκαιρες και εύστοχες ενέργειες της διοίκησης του Θόδωρου Ζαγοράκη ο ΠΑΟΚ αποκτά έναν προπονητή εγνωσμένου κύρους και κλείνει μια και καλή το φαύλο κύκλο της αέναης αλλαγής προπονητών στον ΠΑΟΚ. Προπονητολογία φινίτο από δω και πέρα. Βρείτε άλλο θέμα να ασχοληθείτε. Από σήμερα μπαίνουμε σε μια φάση σοβαρότητας, οργάνωσης, σκληρής δουλειάς, και διεκδίκησης στόχων. Και υπενθυμίζω ότι φέτος υπάρχουν play-offs…

ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΣΑΝΤΟΣ

Καταφτάνει σήμερα στη Θεσσαλονίκη για να υπογράψει το συμβόλαιό του ο Φερνάντο Σάντος. Πρόκειται για ένα μεγάλο προπονητή, που διαθέτει την προσωπικότητα να επιβληθεί σε παίκτες και κερκίδα και να παραμείνει ανενόχλητος στη θέση του για χρόνια, ώστε να κάνει δουλειά σε βάθος και ν’ αφήσει έργο πίσω του, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην ανάκαμψη του ΠΑΟΚ. Φυσικά, το κόστος του δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητο. Σωστά όμως σκέφτηκε η διοίκηση ότι είναι μια επένδυση που αξίζει τον κόπο, γιατί ο ΠΑΟΚ ανακτά έτσι το χαμένο του κύρος και αποκτά την πολυπόθητη ηρεμία, για να δουλέψει με σύστημα και πρόγραμμα, και σε βάθος χρόνου. Εξυπακούεται ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε θαύματα με το καλημέρα. Το σίγουρο όμως είναι ότι όλοι οι σπουδαίοι προπονητές έχουν winner attitude, παλεύουν όλα τα παιχνίδια και στοχεύουν πάντα ψηλά. Δεν μπορεί να λέει ο προπονητής του ΠΑΟΚ ότι στόχος της ομάδας είναι η «οικονομική εξυγίανση». Ο ΠΑΟΚ θα μπαίνει από δω και πέρα κάθε Κυριακή για να κερδίσει, ανεξαρτήτως αντιπάλου, το δε φετινό σύστημα διεξαγωγής του πρωταθλήματος μας ευνοεί ιδιαιτέρως, και είναι χρυσή ευκαιρία με τα play-off να βγούμε αναπάντεχα κερδισμένοι.

ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ, ΦΕΡΝΑΝΤΟ!

ΜΙΚΡΟΣ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ

Αντί να ευχαριστεί τον Θεό που τον αξίωσε να καθήσει στον πάγκο του ΠΑΟΚ έστω και για έξι μήνες, ο κ. Παράσχος απέδειξε τη μικρότητά του μέχρι και με την τελευταία του, αποχαιρετιστήρια δήλωση. Είναι, λέει, «πικραμένος», επειδή ο κύριος Ζαγοράκης (sic) δεν τον είχε ενημερώσει νωρίτερα ότι δεν τον υπολογίζει και έφαγε, λέει, «όλο το λούκι της προετοιμασίας» (!!).

Από πού ν’ αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς; Από αυτό το απίστευτης μικρότητας «ο κύριος Ζαγοράκης»; ΒΡΕ ΚΟΥΦΙΟΚΕΦΑΛΕ, μέχρι πριν δυο μήνες ήταν παίκτης σου, τι «κύριος Ζαγοράκης» και κουραφέξαλα μας τσαμπουνάς; Όλη η Ελλάδα τον ξέρει σαν Θόδωρο, είναι ντόμπρος, είναι παλικάρι, είναι ο Θόδωρός μας, κι εσύ τον αποκαλείς κύριο Ζαγοράκη; Κομπλεξικέ! Ε, κομπλεξικέ! Δεν σε είχε ενημερώσει νωρίτερα… Τι να σου πει δηλαδή; «Μόλις φύγει ο Σάντος απ’ την Μπενφίκα παίρνεις δρόμο»; Αν είναι δυνατόν! Το καλό της ομάδας μπαίνει πάνω απ’ όλα, δεν σου τό ’μαθαν αυτό, ρε Παράσχα; ΧΘΕΣΙΝΟΣ ΕΙΣΑΙ; Αμ, το άλλο, με το «λούκι της προετοιμασίας»; Ε, αυτό είναι το καλύτερο! ΚΑΛΑ ΡΕ, ΣΧΟΙΝΑΚΙΑ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ ΣΕ ΠΗΡΑΝΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ; Προετοιμασία με τον ΠΑΟΚ στη Γερμανία έκανες, «λούκι» το αποκαλείς ρε παλιοτεμπέλαρε; Που με το καλημέρα που ανέλαβες μας ανακοίνωσες πως ήθελες να πάρεις και σύνταξη απ’ τον ΠΑΟΚ; Δημόσιος υπάλληλος νομίζεις ότι είσαι; Που κοιμόσουν ήσυχος επειδή σου είχαν πει πως στόχος της ομάδας είναι η «οικονομική εξυγίανση»; Οπότε έλεγες κι εσύ, εντάξει, και όγδοοι να βγούμε δεν τρέχει τίποτα. Ξύπνα ρεεεε, στον ΠΑΟΚ ήσουν, όχι στον Ατρόμητο! Μικρός μέχρι τελευταίας λέξης της ύστατης δήλωσής σου αποδείχθηκες, κυρ-Γιώργο. Στο καλό και να μας γράφεις!

ΥΓ. Και τα σάπια ότι είσαι Παοκτσής και δεν θες αποζημίωση να τα πεις αλλού. Πολύ απλά δεν δικαιούσαι αποζημίωση μετά την 1^η Σεπτεμβρίου, αυτό είναι, όχι ότι δεν θα την έπαιρνες αν σου την έδιναν. Κι αν ήσουν Παοκτσής πολύ απλά δεν θα έλεγες όλ’ αυτά που είπες περί «πικρίας» κλπ. Αλλά τι κάθομαι και σου λέω τώρα… ανθρωπάκι!

ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΠΕΝΤΕ ΠΑΟΚΤΣΗΔΕΣ

Φυσικά, σαν άνθρωπος καταδικάζω απαρέγκλιτα τη βία στα γήπεδα. Τα γήπεδα θα πρέπει να είναι χώροι άθλησης, χώροι ευγενούς άμιλλας και έκφρασης υγιούς αθλητικού πνεύματος. Χώροι όπου θα μπορούν να πηγαίνουν δίχως φόβο παιδιά, οικογένειες, γυναικοπαρέες, ηλικιωμένοι, άτομα με ειδικές ανάγκες.

Ειδικά ο ΠΑΟΚ, η αγαπημένη μας ομάδα, έχει πληρώσει βαρύτατο τίμημα εξαιτίας τέτοιων φαινομένων βίας στα γήπεδα. Τεράστια τα πρόστιμα που έχουμε πληρώσει λόγω επεισοδίων, αμέτρητες οι αγωνιστικές που αναγκαστήκαμε να παίξουμε μακριά από τη φυσική μας έδρα ή κεκλεισμένων των θυρών. Μέχρι κι από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις έχουμε αποκλειστεί για το λόγο αυτό. Πέρα λοιπόν από ιδεολογικό πρόταγμα, πέρα από ηθικό καθήκον, ο αγώνας κατά της βίας στα γήπεδα είναι και ζήτημα προστασίας της αγαπημένης μας ομάδας. Για να πετύχει όμως ένας τέτοιος αγώνας, επιβάλλεται να καταφέρουμε να δούμε τα πράγματα χωρίς παρωπίδες, να εξετάσουμε το πολύπλοκο κοινωνικό φαινόμενο της βίας χωρίς προκαταλήψεις, γιατί μόνο αν μπορέσουμε να το αντιληφθούμε σωστά θα μπορέσουμε και να το καταπολεμήσουμε αποτελεσματικά. Όταν σκεφτόμαστε με ταμπού και προκαταλήψεις, όταν δαιμονοποιούμε τη βία, όταν χαρακτηρίζουμε σαν «βία» κάποια άλλου τύπου φαινόμενα, ε, τότε δεν πρόκειται να καταφέρουμε τίποτε και είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Πάμε τώρα στα της Ξάνθης. Το πρόβλημα ξεκινά ως εξής: Κάποιοι άνθρωποι που είναι «άρρωστοι» με τον ΠΑΟΚ, που γουστάρουν να πηγαίνουν γήπεδο βρέξει-χιονίσει, που ποθούν να παρακολουθήσουν την ομάδα τους στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος, επιθυμούν ν’ αγοράσουν το εισιτηριάκι τους και να πάνε σαν κύριοι στα Πηγάδια. Μέχρις εδώ ουδέν μεμπτόν. Τι κάνει όμως ο Πανόπουλος; Δεν κυκλοφορεί καθόλου εισιτήρια! Το πρόβλημα δεν ήταν ότι αρνήθηκε να δώσει μπλοκ εισιτηρίων στους οργανωμένους, όπως ανακριβώς γράψανε ορισμένοι δημοσιογράφοι. Το πρόβλημα ήταν ότι δεν εξέδωσε τελικά καθόλου εισιτήρια πέρα από τα διαρκείας, ούτε καν εκείνα των 40 ευρώ που έλεγε ότι θα έβγαζε. Με λίγα λόγια ο κ. Πανόπουλος απαγόρευσε στους φιλάθλους πλην αυτών της Ξάνθης να παρακολουθήσουν το παιχνίδι. Το πρόβλημα λοιπόν ξεκινά από μια φασίζουσα απόφαση της ΠΑΕ Ξάνθης. Παρόλ’ αυτά, κάποιοι Παοκτσήδες, κακώς ίσως, ξεκινούν να πάνε στην Ξάνθη, μπας και γίνει κάτι και αλλάξει στάση η ΠΑΕ Ξάνθη την τελευταία στιγμή. Τι κάνει τότε ο Πανόπουλος; Πείθει την Αστυνομία ότι πρέπει να παραταχθεί σε απόσταση γύρω από το γήπεδο και να απαγορεύσει σε οποιονδήποτε δεν έχει εισιτήριο να προσεγγίσει το γήπεδο. Έτερη φασίζουσα απόφαση. Με ποιο δικαίωμα μου απαγορεύεις να προσεγγίσω; Και η Ελληνική Αστυνομία τι είναι; Ιδιωτική σου φρουρά; Με τον τελευταίο αθλητικό νόμο οι ΠΑΕ καθίστανται υπεύθυνες για την ασφάλεια στα γήπεδά τους. Η ΕΛΑΣ αποσυνδέεται. Τι ήθελε λοιπόν και στήθηκε εκεί; Για να αποτελέσει το κόκκινο πανί και να γίνουν επεισόδια με νομοτελειακή βεβαιότητα – όπως και όντως έγιναν;

Και τελειώνω ερωτώντας ευθέως: Μέσα απ’ όλη αυτή τη διαδικασία, δια πυρός και σιδήρου καμιά κατοσταριά ηρωικοί Παοκτσήδες κατάφεραν και μπήκαν στο γήπεδο. Οι ιαχές τους δεν έπαψαν να ηχούν καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα. Δεν έπαψαν στιγμή να υποστηρίζουν την ομάδα μας. Δεν νιώσατε ωραία γι’ αυτό; Δεν ήταν ένα όμορφο θέαμα να βλέπετε τους οπαδούς μας να βροντοφωνάζουν ΠΑΟΚΑΡΑ ΟΛΕ; Θα προτιμούσατε ένα γήπεδο νεκρό, ένα γήπεδο «εκκλησία» όπου δεν θ’ ακούγεται φωνή; Πέντε Παοκτσήδες συνελήφθησαν, καταδικάστηκαν με διαδικασίες εξπρές σε επτά μήνες φυλάκιση και οδηγήθηκαν στις Φυλακές Κομοτηνής. Οι ποινές δεν είναι εφέσιμες, ούτε εξαγοράσιμες. Πρόκειται για νέα παιδιά, μεταξύ 25 και 30 ετών. Ο ένας είχε υποστεί δυο εγκεφαλικά. Ο άλλος είναι φοιτητής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Ένας τρίτος συνελήφθη εκ των υστέρων, όταν βρέθηκε το τσαντάκι του με την ταυτότητά του στο χώρο των επεισοδίων.Δηλαδή: Βρέθηκε το τσαντάκι σου στο χώρο των επεισοδίων, άρα φταις. ΓΙΑΤΙ; ΕΠΕΙΔΗ ΘΕΛΗΣΑΝ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΟΥΝ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ; ΕΠΕΙΔΗ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΔΟΥΝ ΕΝΑΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟ ΑΓΩΝΑ; ΓΙΑΤΙ; ΓΙΑΤΙ; ΓΙΑΤΙ;

ΠΑΡΑΣΧΟΣ ΤΕΛΟΣ

Αντιδρώντας με ταχύτητα, αποφασιστικότητα, αλλά και σύνεση, η διοίκηση της ΠΑΕ ΠΑΟΚ ανακοίνωσε πριν από λίγο τη λύση της συνεργασίας της με τον μέχρι σήμερα προπονητή της ομάδας Γιώργο Παράσχο. Ήταν μια κίνηση επιβεβλημένη. Μια κίνηση που δεν έπαιρνε καθυστέρηση. Και η διοίκηση έπραξε άψογα. Τώρα σημαντικό είναι να μην αργήσει πάνω από 24 ώρες – αν είναι δυνατόν και καθόλου - η επίσημη ανακοίνωση του διαδόχου.
Κι όπως όλες οι φήμες λένε, θα πρόκειται για έναν προπονητή του αναστήματος του Φερνάντο Σάντος. Αν τελικά η συμφωνία οριστικοποιηθεί, θα πρόκειται για μια ακόμη μεγάλη επιτυχία του Θόδωρου Ζαγοράκη, ο οποίος πάει από το καλό στο καλύτερο. Με τον Σάντος ο ΠΑΟΚ λύνει μια και καλή τον γόρδιο δεσμό του προπονητή. Κι αυτό γιατί πρόκειται για έναν προπονητή διεθνούς ακτινοβολίας, ανώτερο από ο,τιδήποτε άλλο υπάρχει και εργάζεται στον ΠΑΟΚ αυτή τη στιγμή. Είναι ένα άτομο απολύτως κατάλληλο να επιβληθεί σε παίκτες και κόσμο (πλην κακόπιστων, άσχετων κι ανεγκέφαλων – δυστυχώς υπάρχουν κι αυτοί), μια αυθεντία με την οποία ξέρεις ότι και πέντε σερί ήττες να κάνεις είσαι παρόλ’ αυτά στο σωστό δρόμο και δουλεύεις με σύστημα και πρόγραμμα.
Όσο για τον κυρ-Γιώργο τον Παράσχο, έδειξε ότι δεν διέθετε τον ψυχισμό, την προσωπικότητα και τα αρχ@#ια για να είναι προπονητής στον ΠΑΟΚ. Το είχαμε επισημάνει σε καταχωρήσεις μας ήδη από την περσινή χρονιά, αλλά σίγουρα η διοίκηση είχε και σοβαρότερα πράγματα ν’ ασχοληθεί, καθότι ήμασταν στο χείλος του γκρεμού, και εν πάση περιπτώσει δεν ήταν και άσχετος ο κυρ-Γιώργος, κάθε άλλο. Φέτος όμως με τον Θόδωρο ο πήχης ανεβαίνει και χρειαζόμαστε τον κατάλληλο προπονητή. Ο Θόδωρος ένιωσε ότι οι συνθήκες ήταν ώριμες για ν’ ασχοληθεί με το θέμα και χτύπησε διάνα. Η ομάδα απογοήτευσε στην Ξάνθη, ο Σάντος είναι ελεύθερος από την Μπενφίκα και η ομάδα έχει τρεις βδομάδες καιρό για να προετοιμαστεί. Δεν έχουμε παρά να αναμένουμε την οριστικοποίηση της συμφωνίας.

ΞΑΝΘΗ-ΠΑΟΚ 1-0

ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ 2007-08
1η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ

Συνθέσεις:
Ξάνθη: Τούρινα, Παπαδημητρίου, Κοντοδήμος, Ζουέλα, Κωστούλας, Κιντάνα (90' Μπάρκογλου), Τόμιτς (55' Πόι), Ρίκκα, Λαμπριάκος (77' Νουκέ), Φλίσκας, Γκαρσία.
ΠΑΟΚ: Φερνάντεζ, Κωνσταντινίδης, Μελίσσης, Μπαλάφας, Χαραλάμπους, Μουμίν (78' Ίλιεφ), Βαγγελής, Γκονζάλες (67' Χριστοδουλόπουλος), Γεωργιάδης (55' Ηλιάδης), Σάλμον, Βρύζας.

Γκολ: Πόι 63΄

Κίτρινες κάρτες ΠΑΟΚ: Μελίσσης, Χριστοδουλόπουλος.

Κακό, πολύ κακό ξεκίνημα έκανε ο ΠΑΟΚ στο φετινό πρωτάθλημα. Δεν είναι τόσο η ήττα που πονάει – η Ξάνθη είναι μία από τις ισχυρότερες έδρες του πρωταθλήματος, κι αν είναι να χάσεις μόνο μία φορά όλη κι όλη στο πρωτάθλημα, δεν θα είναι καθόλου παράξενο να είναι στην Ξάνθη – είναι ο τρόπος με τον οποίο παίξαμε που μας γεμίζει πίκρα. Κατεβήκαμε με τη νοοτροπία ότι είμαστε μία ομαδούλα, η οποία θα πρέπει να κρατήσει χαμηλούς τους τόνους, να μην «ερεθίσει» το θηρίο που λέγεται Ξάνθη (!), για να μπορέσουμε να πάρουμε νύχτα μια ισοπαλιούλα και να φύγουμε χωρίς να μας πάρει χαμπάρι κανείς. Γι’ αυτό κοιτούσαμε να κρατάμε τη μπάλα και να παγώνουμε το παιχνίδι, να διατηρούμε το ρυθμό χαμηλό, να μην μαρκάρουμε ψηλά, και να περιμένουμε την αντίπαλο στην περιοχή μας, μπας και μπορέσουμε να βγάλουμε καμιά αντεπίθεση και σκοράρουμε στη ζούλα. Όπως ακριβώς δηλαδή θα έπαιζε και μία μικρή ομάδα.

Δεν είναι η ήττα το θέμα. Θα μπορούσε ο Βρύζας στις καθυστερήσεις να ευστοχήσει σ’ εκείνη την κεφαλιά του και να πάρουμε το πολυπόθητο χικάκι. Το θέμα είναι η νοοτροπία μας. Και θα ήταν άδικο να ρίξουμε την αποκλειστική ευθύνη στον Παράσχο για την νοοτροπία αυτή. Ακούω και πολλούς οπαδούς μας να λένε ότι φέτος απλά θα κάνουμε προετοιμασία για το μέλλον (Για ποιο μέλλον; Πότε ακριβώς θα έρθει; Και γίνεται προετοιμασία για το μέλλον δίχως να προσέχεις το παρόν σου;), κι ότι θα είμαστε ευχαριστημένοι και με την έκτη θέση (για να βγει τέταρτος ποιος; Ο Ρούλης; Ή ο Νιόνιος;). Ας είμαστε σοβαροί. Ο ΠΑΟΚ βγαίνει τέταρτος και μόνο με τη φανέλα. Δε χρειάζεται τίποτα παικταράδες. Δηλαδή ο Ρούλης κι ο Νιόνιος έχουν καλύτερους; Μην τρελαθούμε! Το θέμα είναι να γυμνάσεις τους παίκτες σου σωστά (ώστε να είναι κοντά οι γραμμές μεταξύ τους, και όχι ο ένας παίκτης εδώ κι ο άλλος πενήντα μέτρα μακριά), να τους εμφυσήσεις νοοτροπία νικητή (δημιουργικό και όχι παθητικό ποδόσφαιρο, μπαίνουμε στο γήπεδο για να κερδίσουμε κι όχι για να πάρουμε την ισοπαλία ή να χάσουμε δείχνοντας όμως ότι και καλά προσπαθήσαμε), να τους μάθεις να παίζουν με τσαμπουκά (να πέφτουν πάνω στην μπάλα κι όχι να καλύπτουν μόνο χώρο και να μαρκάρουν τον αντίπαλο με τα μάτια). Το ποδόσφαιρο είναι άκρως υποκειμενικό άθλημα. Εύκολα μπορείς έναν μέτριο παίκτη να τον «πλασάρεις» ως παικταρά, ή έναν καλό παίκτη να τον χαντακώσεις, αν τον πείσεις ότι δεν είναι παρά μια μετριότητα. Η δε τραγωδία από το θρίαμβο συχνά δεν απέχουν παρά ένα «κλικ». Γι’ αυτό και μεις πρέπει να μπαίνουμε σαν ΠΑΟΚ και να διεκδικούμε τη νίκη σε κάθε παιχνίδι. Εδώ κέρδισε ο Δαυίδ τον Γολιάθ, δεν μπορεί να κερδίσει ο ΠΑΟΚ στην Ξάνθη; Είναι, λοιπόν, ντροπή και κρίμα να μπαίνουμε με τέτοια νοοτροπία στο γήπεδο. Και είναι κυρίως δουλειά του προπονητή να την αλλάξει. Διάβασα ότι δήλωσε μετά τον αγώνα ο κ. Παράσχος ότι «είναι θέμα προσωπικότητας παικτών και μακάρι να εισβάλλαμε στο μυαλό των παικτών για αυτό και κάποιοι παίκτες είναι χαρισματικοί στα δύσκολα». Ουαί κι αλίμονο, κύριε Παράσχο, αν κάνετε τέτοιες δηλώσεις. Πρώτα απ’ όλα τον προπονητή τον έχουν οι ομάδες για να αναλαμβάνει τις ευθύνες στα δύσκολα και να καλύπτει τους παίκτες του – και ιδιαίτερα αυτούς που έχουν πιθανόν πρόβλημα προσωπικότητας – δεν τον έχουν για να τους ξεμπροστιάζει. Δεύτερον, αφήνετε σκιές να αιωρούνται γενικώς και αορίστως και είναι σαν να μειώνετε τελικά όλους τους ποδοσφαιριστές ανεξαιρέτως. Τρίτον και κυριότερον, η προσωπικότητα αλλάζει, κύριε Παράσχο, ιδιαίτερα στις νεαρές ηλικίες, και είναι δουλειά σας να το πράξετε και όχι απλά να διαπιστώνετε ότι έχουμε ένα πρόβλημα για το οποίο δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Κάνατε και πέρσι κάτι τέτοιες δηλώσεις, αλλά φέτος το κακό παράγινε, κύριε Παράσχο, γιατί είχατε την ομάδα από την αρχή, κάνατε εσείς προετοιμασία, και τι μας παρουσιάσατε; Έναν ΠΑΟΚ ίδιο κι απαράλλαχτο μ’ αυτόν που παραλάβατε. Έναν ΠΑΟΚ που μόλις φάει ένα γκολ καταρρέει κι αποδιοργανώνεται. Ντροπή!

Εύχομαι να φωτίσει ο Θεός το Θόδωρο και να πάρει τη μεγάλη απόφαση να αντικαταστήσει τον προπονητή τώρα που είναι νωρίς και υπάρχουν και τρεις εβδομάδες χωρίς επίσημο αγώνα, ό,τι πρέπει για μια μίνι προετοιμασία. Και μακάρι να αληθεύουν οι φήμες για Σάντος. Πρόκειται για πολύ καλό και σοβαρό προπονητή, τον οποίο μπορούμε άφοβα να εμπιστευτούμε σε βάθος χρόνου. Με τον Σάντος και πέντε σερί ήττες να κάνεις, ξέρεις ότι δουλεύεις με σύστημα και πρόγραμμα και είσαι ήσυχος. Με τον κυρ-Γιώργο τον Παράσχο θα είμαστε μονίμως στην τσίτα. Με το παραμικρό θα τίθεται θέμα αντικατάστασής του. Φαντάζεστε δηλαδή τι θα γίνει αν, ο μη γένοιτο, από καθαρή ατυχία, βρε αδελφέ, δεν κερδίσουμε τον Ηρακλή; Δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι. Ο προπονητής του ΠΑΟΚ πρέπει να είναι μια προσωπικότητα ισχυρή, που να μην κλονίζεται με το παραμικρό, να έχει νοοτροπία νικητή και α@#ίδια. Να μπορεί να εμπνέει και τους παίκτες.

Πάμε τώρα να δούμε με περισσότερες λεπτομέρειες τι ακριβώς συνέβη στην Ξάνθη. Ο ΠΑΟΚ κατέβηκε με ένα σύστημα 4-4-2, με τον Μελίσση δεξιό μπακ, τον Κωνσταντινίδη αριστερό, και σέντερ μπακ τον Μπαλάφα και τον Χαραλάμπους, ο οποίος προτιμήθηκε τελικά από τους Μαλεζά και Κνολ. Αμυντικό χαφ έπαιξε ο Μουμίν, δεξιά ο Γεωργιάδης, αριστερά ο Γκονζάλεζ, ενώ σε ρόλο οργανωτή κατέβηκε ο Βαγγελής, ο οποίος προτιμήθηκε από τον Ίλιεφ. Ως εδώ κατανοητές οι επιλογές Παράσχου για Χαραλάμπους (τα του Καίσαρος τω Καίσαρι - μαγκιά Παράσχου που τον έκανε σέντερ-μπακ) και Βαγγελή, εφόσον οι Κνολ-Ίλιεφ δεν είναι ακόμα έτοιμοι, θέλουν δουλειά και στον τομέα της φυσικής κατάστασης και στον τομέα της αφομοίωσης στην ομάδα. Η έκπληξη όμως ήρθε με τη χρησιμοποίηση του Σάλμον, για τον οποίον ισχύουν λίγο-πολύ τα ίδια, και μάλιστα όχι στη θέση του Βρύζα, αλλά του Χριστοδουλόπουλου. Το επιθετικό δίδυμο Βρύζα-Σάλμον ήταν χαρακτηριστικά βαρύ, δεν «βρισκόταν» μέσα στο γήπεδο, και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που κατέβαλε, δεν κατάφερε να προβληματίσει σοβαρά την άμυνα της Ξάνθης. Από κει και πέρα το πρόβλημα του ΠΑΟΚ ήταν ότι είχαν μεγάλες αποστάσεις οι παίκτες μεταξύ τους και δεν βρισκόταν. Το δίδυμο Κωνσταντινίδη-Γκονζάλεζ είχε, ιδιαίτερα στο πρώτο 30λεπτο, κάκιστη συνεργασία, με μηδενική αλληλοκάλυψη και μηδενικό ποσοστό συνδυασμών (παίξαν… μισό ένα-δύο). Από τα δεξιά η κατάσταση ήταν ακόμη χειρότερη, με τον Γεωργιάδη να μην μπορεί να δώσει καθόλου αμυντικές βοήθειες στον Μελίσση, με αποτέλεσμα να μένουμε τελικά πολλάκις εκτεθειμένοι και από τις δύο πτέρυγες, από Κιντάνα αριστερά και Τόμιτς (και αργότερα Πόι) δεξιά. Στο κέντρο ο Μουμίν όταν παίρναμε την μπάλα κρυβόταν για να μην του δώσουν πάσα, ο δε Βαγγελής περίμενε πιο μπροστά να την πάρει, οπότε αυτή δεν τον έφτανε ποτέ. Κι όταν τέλος πάντων τη βάζαμε λιγάκι κάτω, έλειπαν οι συνδυασμοί, έλειπαν οι αυτοματισμοί, έλειπε η κινητικότητα. Φιλότιμος ο Βρύζας, προσπαθούσε να κερδίσει χαμένες μπαλιές, αλλά, πλην του Γεωργιάδη, δεν έβρισκε με ποιόν να συνεργαστεί. Μετά το 67΄, και ενώ πλέον είχαμε δεχτεί το γκολ, ο Παράσχος προχώρησε σε μια σειρά εσωτερικών αλλαγών που μόνο πανικό δείχνουν κατά τη γνώμη μου. Συγκεκριμένα πέρασε δεξί μπακ τον Ηλιάδη, αριστερό τον Χαραλάμπους, σέντερ μπακ τον Μελίσση, αριστερό μεσοεπιθετικό τον Κωνσταντινίδη στη θέση του Γκονζάλεζ (που ήταν ξεκάθαρα ο καλύτερος παίκτης μας, και ήταν καταφανές σφάλμα η αντικατάστασή του) και δεξί μεσοεπιθετικό τον Χριστοδουλόπουλο, στη θέση του Γεωργιάδη. Εδώ έχω να κάνω τα εξής σχόλια: Αν πίστευε ο κ. Παράσχος ότι ο Μελίσσης είναι αργός για τη θέση του δεξιού μπακ, ας μην τον τοποθετούσε εκεί ευθύς εξ αρχής. Χρειαζόταν να του πάρει την ταυτότητα ο αντίπαλος προπονητής με την αλλαγή του Πόι για να το καταλάβει; Τόσο αδιάβαστος ήταν; Έχω όμως να τονίσω ότι το θέμα δεν είναι ατομικό. Κατά τη γνώμη μου ο Μελίσσης ήταν από τους καλύτερους παίκτες του αγώνα. Το θέμα είναι οι αλληλοκαλύψεις. Ο Πόι διήνυσε καμιά εξηνταριά μέτρα με την μπάλα στα πόδια και δεν τον ενόχλησε παρά ο Μπαλάφας. Ο Μελίσσης στη φάση εκείνη είχε ανοιχτεί στην επίθεση, και καλά έκανε, γιατί για να κερδίσουμε πήγαμε υποτίθεται στην Ξάνθη, όχι για να χάσουμε. Τα χαφ όμως τι έκαναν; Άπαντες απόντες. Δεν είναι σοβαρή μια ομάδα όταν αφήνει έτσι έναν παίκτη ν’ αλωνίζει. Τέλος πάντων, έβαλε μετά τον Ηλιάδη, που είναι πιο γρήγορος. Τον χαράμισε όμως σαν μπακ, γιατί ο Ηλιάδης είναι ο μοναδικός που έχει τόση εμπιστοσύνη στα πνεμόνια του και τρέχει και καλύπτει χώρους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου, και παρότι δεν έχει πολύ καλή τεχνική κατάρτιση, δεν φοβάται να παίρνει και τη μπάλα. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν προτιμήθηκε στη θέση του Μουμίν. Με τον Μουμίν δεν έχω τίποτα, είναι σπουδαίος παίκτης, πρέπει όμως να του γίνει η κατάλληλη ψυχολογική προετοιμασία, γιατί μοιάζει σαν να μπαίνει ξυπόλητος στ’ αγγούρια. Πολύ φοβισμένος, πολύ αναιμικός. ΧΟΥΣΙ ΕΙΣΑΙ ΠΑΙΚΤΑΡΑΣ, ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΚΑΝΕΝΑ! ΜΠΕΣ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΠΑΙΞΕ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ! Απ’ τ’ αριστερά πάλι, ο Γκονζάλεζ τι του έφταιξε; Ήταν ο μοναδικός που έπαιζε με τσαμπουκά και νοοτροπία νικητή. Αψυχολόγητη αλλαγή, όπως αψυχολόγητη και η μη χρησιμοποίηση από την αρχή του Χριστοδουλόπουλου. Εντάξει, δεν τον χωνεύω τον άνθρωπο αυτόν, η συμπεριφορά του ήταν απαράδεκτη, ανήκει όμως στον ΠΑΟΚ και πρέπει να παίζει και να βοηθάει. Διαθέτει τεχνικά προσόντα και ταχύτητα που τα χρειαζόμασταν στην Ξάνθη. Θα μπορούσε να συνεργαστεί καλύτερα με τον Γεωργιάδη, το Βρύζα ή τον Βαγγελή και να κάνει κάποια ευκαιρία. Άσε που διαθέτει και σουτ (αλήθεια, πόσα σουτ κάναμε στην Ξάνθη;). Τέλος πάντων. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα ξαναπαρουσιάσουμε τέτοια εικόνα στο μέλλον.

Κλείνοντας να τονίσω ότι ο ΠΑΟΚ διαθέτει πολύ καλούς παίκτες. Σύστημα και οργάνωση δεν φαίνεται να διαθέτει. Διαθέτει έναν σπουδαίο τερματοφύλακα, ο οποίος πραγματοποίησε μια εντυπωσιακή επέμβαση στο 61΄ σε μονοκόμματο σουτ του Κιντάνα, έναν πολυσύνθετο Μελίσση, που διαθέτει και σωματικά και τεχνικά προσόντα, ενώ έχει επιδείξει από την αρχή που ήρθε στην ομάδα και ψυχή, έναν Μπαλάφα που διαθέτει εξαιρετική ποδοσφαιρική νοημοσύνη και προβολή πραγματική «λαβίδα», έναν Χαραλάμπους που αν και δεν είναι σέντερ-μπακ στάθηκε εξαιρετικά στο ψηλό παιχνίδι απέναντι σε ψηλότερους αντιπάλους, έναν Γκονζάλεζ με ισπανική, ολοκληρωμένη ποδοσφαιρική παιδεία, που φέτος ήρθε η σειρά του να δείξει τι αξίζει, έναν Μουμίν σπουδαίο κόφτη, κεφαλοσφαιριστή και σουτέρ και με μεγάλα περιθώρια περαιτέρω εξέλιξης, έναν Γεωργιάδη παικταρά ολοκληρωμένο και με στόφα ηγέτη (αλήθεια, γιατί δεν δοκιμάζει να παίξει λίγο πιο κεντρικά, όπως επί Άγγελου;), έναν Χριστοδουλόπουλο από τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά ταλέντα, με δύναμη, ταχύτητα, σουτ, ντρίπλα, ενώ και οι ξένοι παίκτες που αποκτήθηκαν δείχνουν πολύ καλές περιπτώσεις, και θα βοηθήσουν. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ, Η ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ, Ο ΤΣΑΜΠΟΥΚΑΣ.

Παίκτες του ΠΑΟΚ: Είδατε πώς πέφτανε πάνω στην μπάλα οι Ολυμπιακοί και οι Παναθηναϊκοί στο μεταξύ τους ντέρμπι. Έτσι πρέπει να πέφτετε κι εσείς. Ένας ολόκληρος λαός έχει στραμμένα τα μάτια του και την ελπίδα του σε σας. Εμπρός, λοιπόν! Στο ντέρμπι με τον Ηρακλή δείξτε σε όλη την Ελλάδα τι αξίζετε!

ΠΑΟΚΑΡΑ ΟΛΕ!