Άρσεναλ-ΠΑΟΚ: 11 χρόνια πέρασαν

Ομολογώ πως δεν είχα συγκρατήσει την ημερομηνία...
Μου το θύμησε όμως ο αδελφός Lykos_4 (κατά κόσμον Λυκούργος, από την Πάτρα).
Ήταν 30-9-1997... όταν πήραμε εκείνη την απίστευτη πρόκριση στο Χάιμπουρι. Ποιός αλήθεια μπορεί ποτέ να ξεχάσει εκείνο το γκολ του Ζήση;
Όποιος όμως θέλει να το απολαύσει γι' ακόμη μία φορά, μπορεί να το κάνει στο youtube

Εγώ, για τον εορτασμό της επετείου, σας έχω απόψε το καταπληκτικό ντοκουμέντο-κατάθεση καρδιάς που μου έστειλε ο Lykos_4, ο οποίος ήταν εκεί, μέσα στο Χάιμπουρι, και έζησε τη μεγάλη αυτή στιγμή της Ιστορίας μας από κοντά.

Η βραδιά που κούρσεψα το Λονδίνο

Δέκα χρόνια πέρασαν. Κι όμως μου φαίνεται λες και ήταν χθες.

30 Σεπτεμβρίου του `97, φοιτητής ακόμα στο Birmingham, ξεκίνησα παρέα με 5 άλλους Παοκτσήδες συμφοιτητές στις 12 το μεσημέρι για το Λονδίνο.

Προορισμός Highburry. Στάση Βρύζας.

Στο τραίνο βλέποντάς μας οι Άγγλοι ντυμένους στα ασπρόμαυρα μας ρωτούσαν όλο περιέργεια:

-«Newcastle»?

-«No, PAOK» τους απαντούσαμε περήφανοι, αλλά και λίγο πικαρισμένοι που μας κοιτούσαν παραξενεμένα, καθώς δεν ήξεραν για τον Δικέφαλο.

Δεν πειράζει θα μάθαιναν, αργότερα, το ίδιο εκείνο βράδυ…

Στο τραίνο η συζήτηση περιστρεφόταν σε τι άλλο, στον ΠΑΟΚ, στο πρώτο ματς στην Τούμπα, και καλή ώρα στον… Παράσχο, καθώς ένας καβαλιώτης συμφοιτητής μας μίλαγε για την έξοχη εκείνη τη σεζόν πορεία της Καβάλας στο πρωτάθλημα και για το έργο του Οτσαλάν!

A! Είχα κι ένα προσωπικό «πρόβλημα», καθώς εκείνη τη μέρα (κοίτα σύμπτωση) είχα επέτειο με μια Κύπρια που βγαίναμε τότε. Άλλη γκρίνια, αλλά εγώ δεν καταλάβαινα τίποτα… σιγά μην έχανα τον ΠΑΟΚ για να φάω σε τραπέζι με κεράκια…

Οι προβλέψεις δεν σας κρύβω δυσοίωνες. Ένα γκολ λέγαμε από τον Μπέργκαμπ, ένα από τον Ιαν Ράιτ, ποιος θα βρεθεί να σκοράρει για να πάρουμε την πρόκριση;

-Στα @@ μας τους έκοψα σε μια φάση την κουβέντα, πάμε εκεί για να τραγουδήσουμε για την Παοκάρα μας, και για να κάνουμε γνωστό το παοκτσηδιλίκι σε όλο το U.K.

Όλοι συμφωνήσανε και το γυρίσαμε στα συνθήματα, ενώ το ουίσκι και διάφορα αλλά πήγαιναν σύννεφο!

Σε κάθε στάση όλο και περισσότερα παοκτσάκια προστίθεντο στην παρέα. Coventry, Northampton, Luton, στο τέλος μαζευτήκαμε καμία 20αρια άτομα.

Προς το τέλος μάλιστα έγινε και μια παρεξήγηση με ένα γιόκα που το έπαιζε ιστορία και καλά στέλεχος στους «Μακεδόνες».

Μίλησε το Johnny, και εξάλλου ο Έλληνας δεν αλλάζει…..

Με τα πολλά φτάσαμε Λονδίνο κατά τις 2.30 το μεσημέρι. Πολύ νωρίς για γήπεδο.

Ο κολλητός μου έριξε την ιδέα να πάμε από East London σε ένα στέκι σκληροπυρηνικών Gunners για να ανταλλάξουμε «απόψεις». Εγώ και κανά δυο άλλοι τρελαμένοι συμφωνήσαμε, αλλά οι υπόλοιποι δεν ήταν και πολύ ψημένοι σε τέτοιες καταστάσεις, ενώ ο «Μακεδόνας» την είχε κάνει ήδη τουμπεκί.

Τελικά, καταλήξαμε στο Bayswater, το ελληνικό στέκι στο Λονδίνο όπου είχε στηθεί ένα παοκτσήδικο πανηγύρι. Αράξαμε σε ένα από τα ελληνικά café και πλακωθήκαμε στις μπύρες και στα φραπέ για να ισιώσουμε και να μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε το ματς.

Φεύγοντας βουτήξαμε και όλα τα χαρτιά υγείας από το κατάστημα….

Πήραμε τον underground και κατά τις 5-5.30 φτάσαμε στο Highburry.

Κατεβαίνοντας από το λοφάκι όπου ήταν η στάση, αντίκρισα ένα υπέροχο θέαμα. Εκατοντάδες παόκια, μια ασπρόμαυρη θάλασσα, να συνωστίζεται έξω από την θύρα που προοριζόταν για μας. Και γύρω γύρω ι-σχυ-ρό-τα-τες αστυνομικές δυνάμεις με πολλούς ιππείς να περιφρουρούν (φαίνεται κάτι θα είχαν ακούσει για μας….).

Η αλήθεια είναι ότι υπήρχε σχετική τάξη, καθώς τα άλογα με τους ιππείς αστυνομικούς ήταν αρκετά ψαρωτικά, και ο κόσμος ήταν σχετικά φρόνιμος.

Μέχρι βέβαια που σκάσανε μύτη και κάτι πούλμαν με φίλους νεαπολίτες…

Ντουμάνι το λεωφορείο, ο οδηγός πρέπει να φορούσε αντιασφυξιογόνα μάσκα.

Βρεθήκαμε με κάτι γνωστούς αλάνια από την «4» και μπήκαμε όλοι μαζί στην ουρά.

Μετά από αναμονή καμίας ώρας, και με το «ΠΑΟΚ ολέο» να δονεί την ατμόσφαιρα φτάσαμε στην είσοδο. Ο έλεγχος υποτυπώδης, και περάσαμε μέσα ό,τι γούσταρε ο καθένας, εκτός από μια σημαία (!!!) που μας κατασχέσανε!

Είναι τρελοί αυτοί οι Άγγλοι…

Βρήκαμε θέσεις στο μεσαίο διάζωμα και το πανηγύρι άρχισε!

«ΠΑΟΚ ολέο ΠΑΟΚ ολέο- μες την πουτάνα την Αγγλία θα το λέω»,

«θα τρελαθώ λιώμα θα γίνω- θα πάρω πρόκριση και μέσα στο Λονδίνο»,

Και το αγγλόφωνο

«You can suck my dick on Tuesday night- Ian Right- Ian Riiiiiiight»!

Αρχίσαμε τους υπολογισμούς, για το πόσοι είμαστε, και καταλήξαμε ότι πρέπει να ’μαστε γύρω στις 4.000 (βέβαια ήταν και πολλοί Ελληνοκύπριοι που είχαν πιάσει θέση όχι πίσω αριστερά από την εστία που το ’χωσε ο Ζήσης, αλλά πιο πέρα, μεταξύ κόρνερ και πλάγιου άουτ). Πάντως υπήρχε πολύς λαός και τρελός παλμός.

Με τα πολλά, έφτασε η ώρα του ματς…

Γι` αυτό δεν θέλω να γράψω πολλά.

Εξάλλου από κει που είμαστε δεν βλέπαμε και πολύ καλά… Το γρήγορο γκολ του Μπέργκαμπ δεν μας πτόησε και η ατμόσφαιρα που δημιουργήσαμε σάστισε τους Άγγλους που συχνά πυκνά γύριζαν μας κοίταζαν και μας χειροκροτούσαν εντυπωσιασμένοι!

Ημίχρονο 1-0. Όχι κι άσχημα σκέφτηκα…

Διάλειμμα για μπύρες και πάλι «ΠΑΟΚ ολέο».

Στο β΄ ημίχρονο τα πράγματα ζόρισαν. Η Άρσεναλ μας σφυροκοπούσε, αλλά εμείς αντέχαμε. Θυμάμαι την αγωνία από το 55΄ μέχρι το 75΄ που κάνανε πολλές καλές ευκαιρίες και όπως δεν βλέπαμε και καλά απέναντι την εστία του Μιχοπουλου, κάθε φάση έμοιαζε ότι θα το τρώγαμε….

Δεν το φάγαμε όμως!

Γύρω στο 80΄ λέω στον κολλητό μου τον Φίλιππο (Κύπριος που τον έκανα Παοκτσή):

-«10 γαμο-λεπτά μείνανε, ν` αντέξουμε και πάμε παράταση».

Τα λεπτά όμως ήταν όντως γαμημένα. Δεν κύλαγαν με τίποτα. 81΄, 82΄, 82 ½ ΄….

Αποφάσισα να μην ξανακοιτάξω τον πίνακα δεξιά μας στην άλλη γωνία, γιατί είχα τρελαθεί από το άγχος.

Μέχρι το 86΄ που είδα να ανακοινώνεται ο αριθμός των εισιτηρίων (αυτό γίνεται σε κάθε ματς στην Αγγλία).

Και τότε…

Ένα κακό βολέ του Seaman. Η μπάλα στο κέντρο και δεξιά. Την παίρνει εύκολα ο Ζουμπούλης. Χωρίς πίεση στον Φραντζέσκο. Αυτός στον Βρύζα. Απέναντι του όλη η άμυνα της Εθνικής Αγγλίας.

- «Θα πάει στα πλάγια για καθυστέρηση» σκέφτηκα.

Λάθος. Ο Ζήσης εφορμά… συγκλίνει αριστερά… περνάει τον Adams…

Πάει να τον κόψει ο Bould και κάποιος άλλος… εμείς τεντωνόμαστε για να βλέπουμε όσο καλύτερα γίνεται… το μόνο που διακρίνω είναι τον Ζήση περικυκλωμένο από «red shirts» όπως θα λέγε κι o Des Lyman (ο Διακογιάννης την Βρετανίας)… και μετά… το πλεχτό κουνιέται… δεν βλέπω καλά… μήπως κάνω λάθος;

Όχι! Είναι γκολ! Απίστευτο κι όμως παοκτσήδικο…

1-1! Σάλεψα… πέταξα… τρελάθηκα… έχω ένα κενό μνήμης από εκείνες τις στιγμές… πήδηξα ασυναίσθητα προ τα κάτω και βρέθηκα τρεις σειρές πιο μπροστά πάνω σ` έναν μακρυμάλλη σε στυλ μεταλλά. Τρελαμένος εγώ… τρελαμένος κι αυτός! Με πιάνει και με φιλάει!

-«Το βάλαμε αδερφεεεεεεεεεε»!

Ξαφνικά βρίσκομαι πάλι πάνω (δεν ξέρω πώς) και με βλέπουν οι δικοί μου που είχανε ανησυχήσει από το μπλονζόν που είχα κάνει πριν από λίγο… γινόμαστε ένα κουβάρι! Είναι απίστευτο!

1-1! Περνάμε!

1.000.000 σκέψεις περνάνε απ` το μυαλό μας!

Τα γράφω τώρα και ανατριχιάζω. Συγκινούμαι! Αναπολώ! Χαμογελάω!

Πετάμε μπλούζες, πουλόβερ, τα πάντα!

Κάνει ψιλό-κρύο, αλλά στα @@ μας! Έχω δεμένο το κασκόλ στο λαιμό και οι μπλούζες μου αγνοούνται!

Ημίγυμνοι όλοι αρχίζουμε πάλι τα τραγούδια:

«Άντε γαμή- άντε γαμήσου Arsenaaaaaaaaaal»!

Ανεβαίνουμε πάνω στις καρέκλες. Τα σπάμε…. Που να μιλήσουνε οι σεκιουριτάδες… γιατί να βασανιστούνε οι άνθρωποι μ` αυτούς τους μουρλούς που μπλέξανε…

4-5 λεπτά μένουνε. Τίποτα δεν αλλάζει. Τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Μόνο μη φάμε γκολ, για να πάρουμε και το αποτέλεσμα, έτσι για περισσότερη μαγκιά!

Όχι δεν θα φάμε γκολ… αντέχουμε! Τέλος… πανζουρλισμός… ηδονή απέραντη και ατελείωτη!

Οι Άγγλοι φεύγουν με κατεβασμένα κεφάλια, κι οι παίκτες μας έρχονται στην μεριά μας και γνωρίζουν την αποθέωση!

Τους αξίζει!

Φεύγουμε μεθυσμένοι από την επιτυχία… Στην έξοδο θυμάμαι την σημαία… βλέπω κάποιον που έχει μια ίδια… τον αρχίζω… με κρατάνε οι δικοί μου… Τελικά βλέπω ένα τεράστιο μαύρο πανό «Νεάπολη» που έχει ξεμείνει και το παίρνουμε μαζί μας…

Στον underground νοιώθω θεϊκά! Παντού ακούς πανηγυρισμούς και «ΠΑΟΚ ολέο». Αισθάνομαι κατακτητής… Απόβαση στο Λονδίνο… Κουρσέψαμε το Λονδίνο…

Υπερβολή; Καθόλου…Οι Άγγλοι κουμπώνουν τα μπουφάν τους και κρύβουν τα διακριτικά τους… Εμείς τους προκαλούμε, αλλά φαίνεται έχουν λίγο μυαλό και δεν το ρισκάρουν μαζί μας…

Παίρνουμε το συρμό μας και φτάνουμε στο τραίνο… ίσα που προλαβαίνω να πάρω τους δικούς μου τηλέφωνο από ένα θάλαμο (δεν είχε κινητά τότε)… μπαίνουμε στο τραίνο… απλώνουμε το πανό… Η επιστροφή γλυκιά!!! 1.30 η ώρα γυρνάω στην εστία μου στο coppice. Στην πόρτα μου βλέπω το σημείωμα από έναν κολλητό μου ιρλανδό που του `χα αναθέσει να μου «γράψει» το ματς απ` το “Channel 5”: “Well done PAOK! Congratulations mate!”

Μπαίνω στο δωμάτιο… κοιτάω το παντελόνι μου και βλέπω την τσέπη μου μισοξηλωμένη… δεν δίνω σημασία… ξανακοιτάω… όχι ρε γαμώτο… είναι η τσέπη που `χα φυλαγμένο το εισιτήριο του αγώνα… πάει το κειμήλιο… τρελαίνομαι λίγο… τους ξυπνάω όλους… ακόμα και μια κινέζα που παραπονιόταν συνεχεία ότι τραγουδάω δυνατά «o PAOK gamaei tis manes sas»… τους βάζω στην κουζίνα και τους διηγούμαι τι έγινε. Τέλος, απλώνουμε το τεράστιο νεαπολίτικο πάνω στο μπαλκόνι, για να φαίνεται σε όλο το “coppice” (την εστία του U.C.E., του πανεπιστημίου μου στο Birmingham)…

Σιγά-σιγά μου φεύγει η υπερένταση… πάω για ύπνο… η ώρα είναι 3 και στις 8 έχω ξύπνημα…

Την επόμενη μέρα παίρνω όλες τις αγγλικές εφημερίδες… Πιο πολύ γράφουν για τον λαό του ΠΑΟΚ παρά για το ματς… δεν τους αδικώ… και οι περίφημοι “Times” μας κάνουν εξώφυλλο στο αθλητικό κομμάτι τους για όλη την χρόνια… μια φωτογραφία την ώρα που πανηγυρίζουμε! Ψάχνω και με βρίσκω μέσα! Πώρωση!!!

10 χρόνια πέρασαν… Μα στην καρδιά μου θα μείνει για πάντα αυτή η βράδια… Η βράδια που κούρσεψα το Λονδίνο…

ΥΓ 1: Αυτή η Arsenal που αποκλείσαμε, ήταν ο-μα-δά-ρα!

Φαβορί για το uefa εκείνη τη χρόνια, ενώ στην συνεχεία κατέκτησε το double στην Αγγλία!!!!

ΥΓ 2: Αφιερωμένο σε όλους τους Παοκτσήδες που ένοιωσα στο πλευρό μου εκείνη την μαγική βράδια, μα πιο πολύ στον Φίλιππο (που για χάρη μου έγινε ΠΑΟΚ), τον Αλέκο (που κανόνισε τα εισιτήρια), και τον Μάκη, που όπου κι αν βρίσκονται ελπίζω να `ναι καλά και να θυμόνται κι αυτοί για πάντα όπως εγώ την 30^η Σεπτεμβρίου 1997….

Lykos_4

2-3 μήνες έξω ο Βιερίνια

Κάταγμα στο μετατάρσιο του δεξιού ποδιού έχει υποστεί ο Βιερίνια. Δεν έχει ξεκαθαρίσει αν θα χρειαστεί χειρουργείο, σίγουρο όμως είναι ότι θα μπει στο γύψο για τουλάχιστον ενάμιση μήνα (έξι εβδομάδες). Η επιστροφή του υπολογίζεται το νωρίτερο σε 2 μήνες και το αργότερο με το νέο έτος.

Πρώτα απ' όλα ευχόμαστε περαστικά στο παλικάρι, μακάρι να επιστρέψει γρήγορα, υγιέστερος και πιο φορμαρισμένος απ' ό,τι ήταν. Κατά τη γνώμη μου πρέπει να θεωρείται ήρωας που ρίσκαρε την υγεία του για τη δόξα του ΠΑΟΚ σε ένα ντέρμπι, κι από δω και πέρα μπαίνει στη λίστα των αγαπημένων παικτών της ομάδας.

Ο Βίτολο, που διέπραξε το έγκλημα, πρέπει να τιμωρηθεί. Κανονικά πρέπει αυτεπάγγελτα ο αθλητικός δικαστής να τον καλέσει για απολογία και να του ρίξει 3-4 μήνες αποκλεισμό. Αν αυτό δεν γίνει, θεωρώ πως πρέπει ο ΠΑΟΚ από μόνος του να κινηθεί εναντίον του παίκτη. Δεν είναι δυνατόν να σακατεύουν έναν παίκτη μας, και μάλιστα μέσα στο γήπεδο της Τούμπας, ατιμώρητοι. Όχι. Οφείλουμε να τον κυνηγήσουμε.

Τέλος, ο τραυματισμός θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στις επιδόσεις της ομάδας, όπως το είχα επισημάνει και πριν το ξεκίνημα της σεζόν. Ο Βιερίνια είναι ο μοναδικός κλασσικός εξτρέμ που διαθέτουμε, και ήταν κάτι παραπάνω από απαραίτητος. Θα μας λείψει πάρα πολύ, και θα μας κοστίσει βαθμολογικά η απουσία του. Κρίμα. Κρίμα...

ΠΑΟΚ - Άρης 1-0

Αφιερωμένο στον Βιερίνια

Ήταν ένα πραγματικό ντέρμπι, γεμάτο δυνατές μονομαχίες, νεύρα, αψιμαχίες, διαμαρτυρίες, αλλά ήταν και ένα παιχνίδι τακτικής, υψηλής τεχνικής, και πάνω απ' όλα πίστης στη νίκη.

Ο ΠΑΟΚ νίκησε δίκαια - το γράφουν όλες οι κριτικές, συμφωνούν όλοι οι ουδέτεροι, μόνο οι κακομοίρηδες οι συμπολίτες δεν το κατάλαβαν - πλήρωσε όμως βαρύ τίμημα: Τον τραυματισμό του νεαρότερου παίκτη του, ενός σημαντικού ταλέντου του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, του Adelino André Freitas Vieirinha. Κι όπως όλοι είδαμε, δεν ήταν ένας τραυματισμός τυχαίος. Προήλθε από σκόπιμο, αντιαθλητικό μαρκάρισμα, από ένα χτύπημα από πίσω εν ψυχρώ. Έτσι, η βεντέτα που ξεκίνησε πέρσι με τον τραυματισμό του Καράμπελα συνεχίστηκε. Και είναι ντροπή. Τον συγκεκριμένο παίκτη, ένα θαυμάσιο παιδί 22 ετών, μας τον εμπιστεύτηκε η Πόρτο μετά από πολλά παρακάλια του Σάντος και του Ζαγοράκη για να τον βοηθήσουμε να εξελιχθεί και να γίνει καλύτερος. Και ο ίδιος ο παίκτης γι' αυτό ήρθε στην Ελλάδα. Κι αναλόγως με τον τρόπο που θα του φερθούμε, αυτός θα κρίνει αν θα παραμείνει πέρα του ενός χρόνου ή θα επιστρέψει στην Πορτογαλία. Άρα λοιπόν, δεν είναι απλά ένας τραυματισμός. Είναι ένα μαχαίρωμα στην αξιοπιστία του ελληνικού ποδοσφαίρου, που εμφανίζεται σαν μια μπανανία, ανάξια για να φιλοξενεί αξιόλογους ευρωπαίους ποδοσφαιριστές. Αισχρή συμπεριφορά από την πλευρά του παίκτη του Άρη, ο οποίος αμφιβάλω αν έχει ξαναεμφανιστεί ποτέ σε ελληνικό γήπεδο, και δεν νομίζω να μείνει για πολύ. Νύχτα ήρθε, νύχτα θα φύγει. Πρόλαβε όμως να διαπράξει ένα έγκλημα που τιμωρήθηκε με μια... κίτρινη κάρτα. Αν είναι έτσι, τότε την επόμενη φορά να βγούνε και μαχαίρια. Ντροπή! Θεωρώ απαραίτητο να κληθεί στον αθλητικό δικαστή ο παίκτης και να τιμωρηθεί με τουλάχιστον τρίμηνο αποκλεισμό. Είναι το ελάχιστο που μπορεί να γίνει για να προστατευθεί στοιχειωδώς το ελληνικό ποδόσφαιρο (αν και δεν του 'χει μείνει και πολύ τσίπα, απ' ό,τι βλέπω γενικώς).

Αφιερωμένη στο Βιερίνια αυτή η νίκη μας, λοιπόν, με ευχές το παιδί να επιστρέψει γρήγορα στα γήπεδα. Η εικόνα του να παρακολουθεί τον αγώνα με πατερίτσες έσπαζε καρδιές. Και οι συμπαίκτες του φρόντισαν να κάνουν το καθήκον τους προς αυτόν. Έπαιξαν με πνεύμα νικητή και υπέταξαν την ομάδα της Χαριλάου. Μια περήφανη, δίκαια νίκη, η οποία βασίστηκε για μια ακόμη φορά στον άξονα Κοντρέρας-Βερόν-Πάμπλο Γκαρσία-Μουσλίμοβιτς.

Ο Κοντρέρας για μια ακόμη Κυριακή έδειξε ότι είναι αμυντικός ογκόλιθος, ένας ηγέτης που προσδίδει τεράστια αυτοπεποίθηση και σιγουριά σε όλη την αμυντική λειτουργία της ομάδας. Δίπλα του ακόμα κι ο Στελάρας ο Μαλεζάς αποκτά άλλον αέρα. Άψογες τοποθετήσεις, άριστες επεμβάσεις, μεγαλόπρεπο στιλ. Και το γκολ που έβαλε δεν θεωρώ ότι ήταν μια τυχαία κόντρα. Πιστεύω ότι ήταν συνειδητό.

Ο Βερόν αν δεν ήταν ποδοσφαιριστής θα ήταν ποιητής. Γιατί πραγματικά μιλάει στην μπάλα σαν γνήσιος καλλιτέχνης και βγάζει μπαλιές-ποιήματα. Απόψε βρέθηκε σε σπουδαία μέρα, ΄χαρισε πλούσιο θέαμα και έδειξε τι παικταράς είναι.

Ο Πάμπλο Γκαρσία έδειξε κι αυτός στόφα μεγάλου παίκτη. Πολλά κιλά σιγουριάς κι αυτοπεποίθησης, "γεμίζει" τον αγωνιστικό χώρο, παίρνει πρωτοβουλίες (απόψε περισσότερες από ποτέ), κόβει, μοιράζει μπαλιές, ενώνει άμυνα κι επίθεση. Τεράστιο κεφάλαιο.

Όσο για τον Μούσλι, ό,τι και να πούμε είναι λίγο. Σε μια μέρα πάρα πολύ δύσκολη γι' αυτόν, όπου του είχαν στημένη διπλή παγίδα σε κάθε φάση και δεν μπορούσε καν να βάλει την μπάλα κάτω, χωρίς συμπαραστάτες, σε ένα γήπεδο βαρύ που φάνηκε να μην τον ευνοεί, πάλεψε, σκύλιασε, έδειξε ότι δεν υποτάσσεται, και βγήκε νικητής. Αφού δεν γινόταν αλλιώς, με ένα δυνατό μακρινό φάουλ. Γιατί θεωρώ ότι το γκολ μας ήταν 75% Μουσλίμοβιτς. Ίσως να έμπαινε γκολ ακόμα κι δεν παρεμβαλλόταν ο Κοντρέρας. Τόσο καλοχτυπημένο ήταν. Λίρα εκατό ο Μούσλι!

Από κει και πέρα, και οι υπόλοιποι παίκτες μας ήταν εξαιρετικοί, αν και περίμενα περισσότερα πράγματα από τον Λάκη. Γενικά στα άκρα έχουμε πρόβλημα, και τώρα με τον τρυματισμό του μικρού θα γίνει ακόμα πιο έντονο. Να δούμε μήπως έρθει η ώρα για τους Αθανασιάδη-Γεωργίου.

Για τον Πολατιάν ήθελα να γράψω και πριν το παιχνίδι ότι ήταν απαράδεκτος ο ορισμός του σε ένα τέτοιο ντέρμπι. Πρόκειται για υπέρβαρο, αναποφάσιστο και ατάλαντο διαιτητή, και δεν θά 'πρεπε να περιμένουμε το σημερινό ματς για να το διαπιστώσουμε. Απαράδεκτος ο ορισμός του. Δεν θα μείνω σε συγκεκριμένες φάσεις, ούτε στο αν ευνόησε ή αδίκησε κάποια ομάδα, το σίγουρο όμως είναι ότι με τις διαρκείς διακοπές, τα υπερβολικά φάουλ και τις καθυστερημένες και μακρόσυρτες παρεμβάσεις του, αδίκησε το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Θέλω να σταθώ και σε δυο πραγματάκια ακόμα, τα οποία με ενόχλησαν, και που δεν θα πολυειπωθούν:

Το πρώτο είναι το θέατρο που έκαναν για να πάρουν φάουλ σε καλές θέσεις ο Ίβιτς (κάπου γύρω στο 30') και ο Λάκης (περίπου στο 60'). Πρόκειται για διακωμώδηση του αθλήματος και πρέπει επιτέλους να σταματήσει. Πρέπει να παρεμβαίνει εκ των υστέρων η αθλητική δικαιοσύνη, και όταν η ετυμηγορία του βίντεο είναι σαφής, να τιμωρεί τους παίκτες. Και ο μεν Ίβιτς είχε την "δικαιολογία" ότι τέλος πάντων, η μπάλα πήγαινε να χαθεί. Αυτό που έκανε όμως ο Λάκης ήταν επιεικώς απαράδεκτο. Ενώ έχει ντριμπλάρει επιτυχώς και βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση για σουτ, πάσα ή περαιτέρω διείσδυση, αυτός επιλέγει να πέσει θεατρινίστικα κάτω για να πάρει φάουλ! Έλεος, ρε Λάκη, είσαι και Πρωταθλητής Ευρώπης.

Το δεύτερο είναι ότι δεν μ' άρεσε η αλλαγή Ίβιτς-Μπιζέρα στο 80'. Ο Μπιζέρα είναι σέντερ μπακ, κι είναι ξεφτίλα κατά την άποψή μου να παίζεις με τρία σέντερ μπακ για να κρατήσεις το 1-0 στην έδρα σου. Καταλαβαίνω ότι υπήρχε κούραση στην ομάδα, αλλά η πίεση πρέπει να γίνεται ψηλά, γιατί αλλιώς κινδυνεύει η ομάδα να "μπει" μέσα στα καρέ της και εκεί όλα είναι πιθανά. Έπρεπε επομένως να μπει ο Μπακαγιόκο, ο οποίος και σωματικά ήταν άκρως κατάλληλος για την περίσταση. Και δε θέλω χαζά ότι τους έκανε μετά νοήματα να βγουν έξω ο Σάντος. Καλά, ρε Σάντος, άμα κάνεις τέτοια αλλαγή πώς θέλεις να βγουν έξω μετά; Τέλος πάντων, όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, και αυτό είναι καλό, ενώ ο Άρης δεν έκανε ευκαιρίες στο επίμαχο διάστημα. Οπότε το ξεχνάμε.

Μ' αυτά και μ' αυτά ο ΠΑΟΚ έπιασε κορυφή. Είναι αήτηττος με 10 βαθμούς, όσους κι ο Ολυμπιακός. Κι έχει δεχθεί μόνο ένα γκολ. Κι αν την άλλη βδομάδα οι αθηναίοι βγάλουν τα μάτια μεταξύ τους στο Ολυμπιακός-ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ που αγωνίζεται στην Κρήτη κόντρα στον Εργοτέλη, έχει την ευκαιρία να βρεθεί μόνος πρώτος. Άντε, προσοχή μην μας πιάσει κανένας ίλιγγος!

Μπράβο στους παίκτες μας, μπράβο στη διοίκηση που δικαιώνεται στις επιλογές της, μπράβο στον κόσμο μας, μπράβο σε όλους γι' αυτή τη νίκη. Νομίζω πως όλοι μας αξίζει να την αφιερώσουμε στον Adelino André Freitas Vieirinha. Περαστικά, αγόρι μου, και γρήγορα πίσω στα γήπεδα!

Συνθέσεις:
ΠΑΟΚ (Φερνάντο Σάντος): Χαλκιάς, Κωνσταντινίδης, Πάμπλο Γκαρσία, Δάρλας (90΄+ Αραμπατζής), Μουσλίμοβιτς, Μαλεζάς, Κοντρέρας, Βιεϊρίνια (45΄+ Λάκης), Ιβιτς (82΄ Μπιζέρα), Βερόν, Σνάουτσνερ.

Αρης (Κίκε Ερνάντεθ): Κέλεμεν, Νέτο, Λέμπο, Γιάχιτς (73΄ Ζεντίλ), Bίτολο, Γκιάρο, Νάτσο Γκαρσία, Μπατιόν (79΄ Κάλβο), Κόκε, Χαβίτο, Ντελόρτε (79΄ Σανσόν).

Γκολ: 68' Κοντρέρας

Διαιτητής: Λ. Πολατιάν (Πέλλας)
Κίτρινες: Σνάουτσνερ, Ιβιτς, Χαλκιάς - Λέμπο, Βίτολο, Ντελόρτε

ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΣΤΗ ΓΗΠΕΔΟ, ΑΔΕΛΦΙΑ

Προς όλους όσους θα είναι αύριο στη Θύρα 4:

Η ΠΑΕ ανακοίνωσε ότι η 4Α θα είναι ΚΛΕΙΣΤΗ.
ΟΛΟΙ θα μπούνε από την Θ4.
Οπότε, όπως καταλαβαίνετε, θα δημιουργηθεί ΔΙΠΛΑΣΙΑ ΚΟΣΜΟΣΥΡΡΟΗ. Γι' αυτό το λόγο φροντίστε να πάτε από νωρίς στο γήπεδο, και να είστε ήρεμοι, να μην σπρώχνεσται, για να μην έχουμε δυσάρεστα.
Η κατάσταση αναμένεται να γίνει ακόμη ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ όταν τοποθετηθούν και τα ΤΟΥΡΝΙΚΕ. Αυτά θα είναι κάτι μεταλλικά κάγκελα, τα οποία θα ανοίγουν μόνο αν βάλεις το εισητήριο ή το διαρκείας σε μια σχισμή και θα αφήνουν μόνο ΕΝΑ άτομο τη φορά να περάσει. Οπότε πάλι η ουρά θα μεγαλώνει, μαζί με τον εκνευρισμό. Γι΄αυτό ΠΡΟΣΟΧΗ!

Επίσης, για όσους θα πάνε στις Θύρες 1,2 και 3:

Η ΠΑΕ ανακοίνωσε ότι η είσοδος θα γίνει από τη ΘΥΡΑ 1 ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ.
Εκεί ΗΔΗ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΟΥΡΝΙΚΕ.
Οπότε θα μαζευτεί κι εκεί πάρα πολύς κόσμος, θα καθυστερεί η είσοδος, θα δημιουργείται εκνευρισμός.
Γι' αυτό ας πάμε όλοι λίγο νωρίτερα αύριο στο γήπεδο, κι ας είμαστε ήρεμοι και χαλαροί.
ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ!

ΥΓ. Διάβασα σήμερα ένα υπέροχο άρθρο στην Metrosport, με θέμα τον Παπα-Χρήστο, τον φανατικό παππά της Θύρας 4. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα. Δυστυχώς στην ιστοσελίδα της εφημερίδας δεν υπάρχει αναφορά, οπότε θα πρέπει να την αγοράσετε. Θα προσπαθήσω να γράψω κι εγώ ένα ποστ για τον Παπα-Χρήστο, πραγματικά ένας πολύ γνήσιος και συγκινητικός Παοκτσής, καλό παράδειγμα για όλους.

ΠΑΟΚΑΡΑ ΟΛΕ
ΣΚΟΡΠΙΣΤΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΟΥΛΑ ΤΗΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

Πανθρακικός - ΠΑΟΚ 0-1

Νίκη ποιότητας

Χωρίς να πιάσει σπουδαία απόδοση, ο ΠΑΟΚ έδειξε ότι φέτος μπορεί να καθαρίζει τέτοια παιχνίδια με τους λεγόμενους "μικρούς", καταφέρνοντας ήδη την δεύτερη εκτός έδρας νίκη του, εκεί που πέρσι είχε μία σε ολόκληρη τη χρονιά!

Κακό α' ημίχρονο
Το πρώτο ημίχρονο ήταν κακό, με τον Πανθρακικό να δίνει έμφαση στο ανασταλτικό παιχνίδι, και να καταφέρνει με σκληρό πρέσινγκ στη μεσαία γραμμή να εξουδετερώνει τον ΠΑΟΚ. Συγκεκριμένα, οι γηπεδούχοι στήνανε παγίδες με δυο παίκτες πάνω στον Ίβιτς (ιδιαίτερα) ή τον Βερόν, όταν αυτοί επιχειρούσαν να "σπρώξουν" τον ΠΑΟΚ μπροστά από τον άξονα. Από τα πλάγια τα πράγματα ήταν λίγο καλύτερα, αλλά ο αργός Κονσεϊσάο δεν κατάφερνε να ξεμαρκαριστεί εγκαίρως. Παρόλ' αυτά, ο ΠΑΟΚ δημιούργησε δυο ευκαιρίες στο πρώτο ημίχρονο:
Η πρώτη ήταν στο 3', όταν η αντεπίθεση από τα πλάγια δεξιά βγήκε, η σέντρα όμως του Κονσεϊσάο προς τον ξεμαρκάριστο Μουσλίμοβιτς ήταν "ξεψυχισμένη", με αποτέλεσμα να την προλάβει ο Ζαπρόπουλος. Αξίζει να σταθούμε ιδιαίτερα στη φάση αυτή, γιατί είναι ενδεικτική της κατάστασης του Κονσεϊσάο, ο οποίος είναι συνήθως ένα "κλικ" πιο αργός ή πιο αδύνατος απ' ό,τι θα έπρεπε. Κάτι παρόμοιο συνέβη και στο β' ημίχρονο, όταν σέντραρε προς τον Μπακαγιόκο ένα "κλικ" καθυστερημένα, με αποτέλεσμα ο Μπακαγιόκο να συλληφθεί οφσάιντ. Είπαμε, μεγάλος παίκτης, όμως το μεν πνεύμα πρόθυμο, η δε σαρξ ας το καλύτερα...
Η δεύτερη ευκαιρία σημειώθηκε στο 29' και προήλθε από λάθος της άμυνας του Πανθρακικού, με αποτέλεσμα ο Βιερίνια, ο οποίος κινήθηκε πανέξυπνα στη συγκεκριμένη φάση, να βρεθεί τετ-α-τετ με τον Ρόκα, το σουτ όμως που επεχείρησε ήταν βεβιασμένο και κακό. Γενικά για τον Βιερίνια έχω να πω ότι είναι κελεπούρι, μακράν ο ταχύτερος παίκτης μας, πολύ μαχητικός, διεισδυτικός, κινείται έξυπνα, έχει, παρά το μπόι του, εξαιρετικό "τάιμινγκ" στις κεφαλιές, πρέπει όμως να δουλέψει περισσότερο στο "τελείωμα" των φάσεων, ώστε να γίνει πραγματικά μεγάλος.

Στο β' ημίχρονο φάνηκε ο καλύτερος
Στο δεύτερο ημίχρονο φάνηκε ότι μπήκαμε αποφασισμένοι να "καθαρίσουμε" το παιχνίδι, και νομίζω ότι αργά ή γρήγορα θα το καταφέρναμε, γιατί ο γηπεδούχος ήταν ανίκανος να απειλήσει, και όσο περνούσε η ώρα θα οπισθοχωρούσε όλο και περισσότερο. Στο 55' δημιουργήσαμε τη μεγαλύτερη ευκαιρία μας, με τον Κονσεϊσάο να σεντράρει από δεξιά και τον Ίβιτς να κατεβάζει υπέροχα την μπάλα και να σουτάρει πάνω στην κίνηση, σημαδεύοντας το οριζόντιο δοκάρι. Τελικά η λύτρωση ήρθε στο 65', με το δίδυμο-φωτιά του αγώνα της ΑΕΚ να ξαναχτυπά: Αριστουργηματική μακρινή φαλτσαριστή μπαλιά του Βερόν στον κενό χώρο για τον Μουσλίμοβιτς, αυτός βγαίνει πρώτος στην μπάλα και πλασάρει τον Ρίκα γράφοντας το 0-1.
Στη συνέχεια ο ΠΑΟΚ ήλεγξε το ρυθμό του αγώνα, δεν απειλήθηκε από τον Πανθρακικό, ο οποίος έδειξε ότι είναι μια ομάδα που βασίζεται στη δύναμη και το τρέξιμο, πολύ καλή στο πρέσινγκ, χωρίς όμως επιθετικές δυνατότητες. Βερόν-Πάμπλο Γκαρσία στήνουν παγίδες έξω από τη μικρή περιοχή από τις οποίες δύσκολα θα μπορούσε να ξεφύγει κανείς, πόσο μάλλον οι μέτριοι παίκτες του Πανθρακικού, κι όποιος τυχόν περάσει, ε, πέφτει πάνω στον Κοντρέρας κι εκεί κάπου όλα τελειώνουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα ο Χαλκιάς περιορίστηκε σε ρόλο θεατή, αλλά και γενικότερα, στις 3 πρώτες αγωνιστικές πολύ δύσκολα πατάνε οι αντίπαλοί μας περιοχή. Ο Πανθρακικός δεν έχασε ούτε μία ευκαιρία, η ΑΕΚ έβαλε ένα γκολ από δικό μας λάθος κι έχασε άλλη μια ευκαιρία πάλι από δικό μας ατομικό λάθος, ο δε ΟΦΗ πάτησε περιοχή, χωρίς όμως να γίνει ιδιαίτερα απειλητικός.

Σημεία-κλειδιά
- Πρώτα-πρώτα το είχα γράψει (βλ. εδώ) και πριν αρχίσει το πρωτάθλημα, ότι ο ΠΑΟΚ θα βασιστεί φέτος στον άξονα Κοντρέρας-Βερόν-Μουσλίμοβιτς. Είδαμε σήμερα ότι από τη στιγμή που ανέβηκε στο β' ημίχρονο ο Ματίας (πράγμα αξιοσημείωτο, γιατί συνήθως είναι το πρώτο ημίχρονο το καλύτερό του), ανέβηκε σημαντικά και ο ΠΑΟΚ. Όσο για τον Μουσλίμοβιτς, νομίζω είναι ολοφάνερο σε όλους ότι είναι φορ ποιότητας, ικανός να σκοράρει ανά πάσα στιγμή. Άρα λοιπόν
Βερόν + Μουσλίμοβιτς = ΓΚΟΛ

- Δεύτερον, σήμερα είχαμε Γκαρσία, και όχι Μπαλάφα. Αν και η απόδοση του Πάμπλο ήταν σήμερα σημαντικά χειρότερη απ' ό,τι σε κείνο το πρώτο ημίχρονο με τον ΟΦΗ, η ουσία είναι ότι ο άνθρωπος "γεμίζει" τη μεσαία γραμμή, κόβει μπάλες, υψώνει παράστημα.

- Με τη διαιτησία είχαμε πάλι τα ίδια όπως με την ΑΕΚ. Σφύριγμα πάνω στο σφύριγμα, διακοπή στη διακοπή, έτσι ώστε να μην παίζεται ποδόσφαιρο, να μη δημιουργούνται φάσεις, και... να έχει το κεφάλι του ήσυχο ο διαιτητής, ο οποίος φαντάζομαι θα βαθμολογηθεί με άριστα. Κι όμως, τέτοιες διαιτησίες σκοτώνουν το άθλημα. Όχι γιατί αδικούν μια ομάδα, αλλά γιατί αδικούν το ποδόσφαιρο.

- Για τον Κονσεϊσάο τα είπα και παραπάνω. Είναι αργός. Το είχα γράψει και πριν αρχίσει το πρωτάθλημα (εδώ και πάλι). Οφείλω να ομολογήσω ότι η μαχητικότητά του με συγκίνησε, προσπαθεί ο άνθρωπος με κάθε τρόπο να δικαιώσει τον προπονητή του, ο οποίος έχει γαντζωθεί πάνω του και δεν τον αλλάζει ούτε στο 89' (το είχα προβλέψει ότι Λάκη ΔΕΝ πρόκειται να πολυδούμε φέτος - όσο για Αθανασιάδη, ξεχάστε το καλύτερα), αλλά ο ΠΑΟΚ έχει πρόβλημα ταχύτητας, τόσο από την πτέρυγα του Κονσεϊσάο, όσο και από τον άξονα, με τον Ίβιτς να βγάζει μάτια με τη βραδύτητά του. Αρχίζω μάλιστα να σκέφτομαι ότι ίσως να μην άξιζε τα λεφτά του ο Βλάντο. (Δεν παίρνει και λίγα). Τώρα θα μου πείτε, στην Ελλάδα παίζεις, δεν παίζεις και σε καμία σοβαρή χώρα. Εντάξει, σύμφωνοι, δε λέω ότι θέλουμε καλύτερη ποιότητα, ας είναι και χειρότερη, απλά να είναι ΓΡΗΓΟΡΟΙ παίκτες. Ιδιαίτερα τα εξτρέμ. Έστω, τον Λάκη...

- Τα πλάγια μπακ μας δεν βλέπω να βοηθάνε επαρκώς στον επιθετικό τομέα. Μόνο ο καημένος ο "Σβούρας" βοήθησε, την 1η Αγωνιστική. Ο Σνάουτσνερ θεωρώ ότι πρέπει να βγει λίγο από το καβούκι του. Καλά ρε Μίρο, εντάξει, είπαμε, είσαι άψογος στα αμυντικά σου καθήκοντα, αλλά αν δεν προωθηθείς με τον Πανθρακικό, με ποιον θα προωθηθείς;; Ο Δάρλας δεν με ενθουσίασε. Στο β' ημίχρονο ανέβηκε κάπως, γενικά όμως μου φαίνεται βαρύς και ανέμπνευστος. Εντάξει, νωρίς είναι ακόμα, θα του δώσουμε κι άλλες ευκαιρίες, ειδικά στο α' ημίχρονο όμως συνέλαβα τον εαυτό μου να νοσταλγεί τον Κωνσταντινίδη της Κρήτης.

- Πετυχημένη η αλλαγή του Μπακαγιόκο. Ο Ιμπραχίμα έχει σωματικό εκτόπισμα, δύναμη, κινητικότητα, και το συγκεκριμένο παιχνίδι του ήρθε "ταμάμ". Έχει γίνει πάντως ολίγον προβλέψιμος ο ΠΑΟΚ. Αυτό το 4-2-3-1 με τη συγκεκριμένη ενδεκάδα και πρώτη αλλαγή αυτή του Ίβιτς με το Μπακαγιόκο στο 70' και δεύτερη να βγαίνει ο Βιερίνια στο 85' το έχουν μάθει και τα ψάρια. (Φαντάζομαι και ο Κίκε Ερνάντεθ - αν και δεν νομίζω ότι θα του χρειαστεί για πολύ ακόμη...)

- 3 κίτρινες κάρτες σε 3 παιχνίδια έχει ο Μούσλι. Αν συνεχίσει έτσι θα χάνει ένα παιχνίδι στα τέσσερα λόγω καρτών. Τι κάθεται και φθείρεται με τους αντίπαλους αμυντικούς δεν μπορώ να καταλάβω. Είναι εμφανές ότι έχει πρόβλημα προσαρμογής στην ελληνική διαιτησία, κάτι όμως πρέπει να γίνει γι' αυτό...

- Καλό παιχνίδι έκανε ο Μαλεζάς, και δεν ξέρω τι θα κάνει ο Σάντος στο ματς με Άρη. Μάλλον πάλι βασικό τον βλέπω τον Στελάρα. Εμ, βέβαια, έται είναι, αν παίζεις με παρτενέρ τον Κοντρέρας έχεις άλλον αέρα. Γι' αυτό και φέτος, με αυτούς τους έμπειρους παίκτες ποιότητας, είναι ευκαιρία να προωθήσουμε και κάποια ταλέντα. Τα νέα παιδιά χρειάζονται βοήθειες, όχι να τα ρίχνουν κατευθείαν στα βαθιά. Ίδωμεν...

Συνθέσεις:
ΠΑΝΘΡΑΚΙΚΟΣ: Ρόκα, Τροϊζι, Ζαπρόπουλος, Ριέρα, Κλέμεντ, Ενρίκες (62' Πόνσε), Ολισε (86' Γιλμάζ), Λόπεζ, Αργυρίου, Ντιαλό, Χαραλάμπους (69' Βιντάλ).
ΠΑΟΚ: Χαλκιάς, Γκαρσία, Δάρλας, Κονσεϊσάο, Μουσλίμοβιτς (90' Μπιζέρα), Μαλεζάς, Κοντρέρας, Βιεϊρίνια (86' Βιεϊρίνια), Ιβιτς (64' Μπακαγιόκο), Βερόν, Σνάουτσνερ.

ΓΚΟΛ: Μουσλίμοβιτς 65'

Κίτρινες: 37' Λόπεζ, 50' Κλέμεντ - 83' Μουσλίμοβιτς

Διαιτητής: Γ. Σταθόπουλος (Αχαϊας)

ΠΑΟΚ-ΑΕΚ 1-1

Τα λάθη πληρώνονται

Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Ο καλύτερος πρέπει να αποδεικνύει την ανωτερότητά του με τα γκολ που θα σημειώσει μέσα στο γήπεδο. Δεν αρκεί μόνο η καυτή έδρα. Δεν αρκούν ούτε κάποια διαστήματα καλής απόδοσης όπου φαίνεται ποιά είναι όντως η καλύτερη ομάδα μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Χρειάζεται διαρκής προσπάθεια. Επί 90 λεπτά. Και γκολ. Όχι μόνο ένα. Γιατί τα λάθη πληρώνονται. Κι αν δεχθείς κάποιο γκολ έτσι από σπόντα θα πρέπει να είσαι σε θέση να ανταπαντήσεις.

Το 1-1 στο 45΄
Πολλοί λένε ότι δεχθήκαμε το γκολ σε κρίσιμο χρονικό σημείο. Δεν θα συμφωνήσω. Θα ήταν πολύ χειρότερα αν, αντί για τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου, το δεχόμασταν στην αρχή του δεύτερου. Γιατί θα ανατρεπόταν όλος ο προγραμματισμός. Όλη η στρατηγική που θα είχαμε σχεδιάσει κατά την ανάπαυλα του ημιχρόνου. Ακόμα χειρότερο θα ήταν να δεχόμασταν το γκολ στη λήξη του δεύτερου ημιχρόνου. Γιατί βέβαια δεν θα είχαμε το χρόνο να αντιδράσουμε. Έγινε ένα λάθος από ένα παιδί που δείχνει ότι είναι επιρρεπές στο λάθος, τον Μάρκος Αντόνιο, και ισοφαριστήκαμε με τη λήξη του ημιχρόνου. Ε, και; Μπορούσαμε στο ημίχρονο να ανασκουμπωθούμε και, με τη βοήθεια του κόσμου, να επιτεθούμε, να στριμώξουμε την ΑΕΚ και να σκοράρουμε. Αυτό δεν έγινε. Γιατί;

Χωρίς καθαρό μυαλό
Το πιο μεγάλο λάθος δεν είναι το ατομικό του Μάρκος Αντόνιο. Είναι το συλλογικό του εκνευρισμού και του φόβου. Θολώσαμε. Λυγίσαμε. Νομίσαμε ότι επειδή συνέβη μια ατυχία τελείωσαν όλα. Αυτό ήταν το χειρότερο. Δεν υπήρξε στο δεύτερο ημίχρονο ούτε καθαρό μυαλό, ούτε ψυχραιμία, ούτε αυτοπεποίθηση. Η ΑΕΚ ήλεγξε το ρυθμό του αγώνα και πήρε εύκολα (στο β΄ ημίχρονο) αυτό που ήθελε. Αυτό το οποίο στο πρώτο ημίωρο (του α΄ ημιχρόνου) ούτε στα καλύτερα όνειρά της δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να πάρει. Κρίμα. Χάσαμε μια εύκολη νίκη σήμερα. Μια νίκη που και ο ίδιος ο Δώνης την είχε μέσα στο πρόγραμμα. Το είπε μόνος του άλλωστε: «Είμαστε μια ανέτοιμη ομάδα και ισοφαρίσαμε με ένα γκολ δώρο». Τι άλλο να έλεγε, ο άνθρωπος;

Τα κρίσιμα σημεία
Κάποια άλλα κρίσιμα σημεία που μας οδήγησαν στο σημερινό αρνητικό αποτέλεσμα (γιατί, όπως δήλωσε και ο Μούσλι, σαν ήττα ήταν αυτό το αποτέλεσμα) είναι τα εξής:

• Χάσαμε κάποιες ευκαιρίες στο πρώτο ημίωρο απ’ αυτές που πρέπει να τις καθαρίζουμε, αν θέλουμε να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Έχασε μία ο Μουσλίμοβιτς στο 5΄, και πολύ με στενοχώρησε, γιατί δεν θέλω με τίποτα να στιγματιστεί σαν χασογκόλης, και χάσαμε και μία ομαδικά σε αντεπίθεση με Κονσεϊσάο, Ίβιτς και Βιερίνια γύρω στο 30΄ από κακό συντονισμό, κυρίως λόγω καθυστέρησης του Ίβιτς. Μας χαρακτήριζε μια άνεση λες και ήμασταν σίγουροι για τη νίκη επειδή το σκορ ήταν 1-0 και είχαμε την πολυτέλεια να σπαταλάμε ευκαιρίες. Απαράδεκτο.

• Η ΑΕΚ «μας πήρε τον αέρα», με τον Γεωργέα, τον Μπασινά, τον Πλιάτσικα και άλλους να μαρκάρουν σκληρά χωρίς τιμωρία, και τον Μαϊστόροβιτς να «φθείρει» διαρκώς τον Μουσλίμοβιτς. Από απόψεως μαρκαρισμάτων σώμα με σώμα νόμιζες πως η ΑΕΚ είναι η γηπεδούχος, και όχι ο ΠΑΟΚ.

• Η διαιτησία Παμπορίδη ευνόησε την ΑΕΚ. Όχι με την έννοια που έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε στην Ελλάδα. Ότι δηλαδή δεν έδωσε π.χ. ένα πέναλτι, ή μια κόκκινη κάρτα. Απλά σφύριζε διαρκώς, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να πάρει μια ροή ο αγώνας, να διακόπτεται συνεχώς, τα νεύρα να δίνουν και να παίρνουν, με αποτέλεσμα να μην μπορεί η καλύτερη ομάδα, δηλαδή ο ΠΑΟΚ, να βάλει την μπάλα κάτω, να παίξει λίγη γρήγορη μπαλίτσα πέντε-δέκα λεπτά χωρίς διακοπή, να σφυροκοπήσει και να σκοράρει. Κι απ’ ό,τι ακούω στα κανάλια, θεωρήθηκε και «πετυχημένη διαιτησία». Απαράδεκτο. Για μένα τέτοιες διαιτητές που κοιτάνε να χαλάνε το παιχνίδι με συνεχείς διακοπές, για να μη γίνουν φάσεις μπροστά στις δυο εστίες και να έχουν έτσι αυτοί ήσυχο το κεφάλι τους, είναι απαράδεκτοι.

• Μετά το 75΄ παρατήρησα κατακόρυφη πτώση ορισμένων παικτών, την οποία αποδίδω σε πρόβλημα φυσικής κατάστασης. Ο μεν Βερόν πρέπει να δουλέψει περισσότερο στον τομέα αυτό, ο δε Κονσεϊσάο πρέπει να αντικαθίσταται. Είναι η δεύτερη Κυριακή που ο Σάντος βγάζει τον νεαρότερό μας παίκτη, τον Βιερίνια για να βάλει τον Λάκη, κι αφήνει μέσα τον γερο-Σέρζιο. Ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω.

• Διαπίστωσα επίσης μια γενικότερη «κονσεϊσαΐτιδα» στην ομάδα. Μια ψυχολογία ότι και καλά ο Κονσεϊσάο είναι ο ηγέτης της ομάδας και πρέπει να βγάλει τα κάστανα απ’ τη φωτιά. Το είχα παρατηρήσει και στην Κρήτη αυτό και είναι μεγάλο λάθος, κατά τη γνώμη μου. Του έχουν δώσει το περιβραχιόνιο του αρχηγού, έχει ανοιχτό κανάλι επικοινωνίας με τον Φερνάντο Σάντος κατ’ ιδίαν, κι απ’ ό,τι φαίνεται κάνει κουμάντο στα αποδυτήρια. Εγώ θα σας πω μια μεγάλη κουβέντα: Ευχαρίστως θα τον αντάλλασσα με τον Κουτσιανικούλη. Προτιμώ την ελπίδα για το μέλλον που εκφράζει ο μικρός του Εργοτέλη από τα περασμένα μεγαλεία του Σέρζιο. Και, εν πάση περιπτώσει, αυτό που λέω δεν είναι να φύγει ο Σέρζιο. Ούτε ότι δεν είναι καλός παίκτης. Μια χαρά είναι, και θα βοηθήσει. Δεν μπορεί όμως να είναι ο ηγέτης του ΠΑΟΚ. Και να βασίζεται όλη η ομάδα πάνω του. Είναι στρέβλωση αυτό, και θα πρέπει ο Φερνάντο Σάντος να το λύσει. (Αν και δεν το βλέπω). Στο β΄ ημίχρονο όλο σ’ αυτόν πήγαινε η μπάλα. Από την άλλη μεριά καθόλου. Πρόκειται για στρέβλωση.

Ατομική κριτική
Πολύ καλός σήμερα ο Χαλκιάς, αν και δεν είχε ιδιαίτερα πολύ δουλειά απέναντι σ’ αυτή την ΑΕΚ.

Ικανοποιητικός και ο Σνάουτσνερ. Το παληκάρι αυτό, όπως έγραψα και την προηγούμενη αγωνιστική, προβληματίζει οποιονδήποτε αντίπαλο επιθετικό και πολύ δύσκολα ξεπερνιέται. Αν μπορούσε να βοηθήσει και λίγο περισσότερο επιθετικά θα ήταν ευχής έργο.

Τον Δάρλα δεν θέλω να τον κρίνω αυστηρά, γιατί ήταν η πρώτη του εμφάνιση με τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Περιμένω πάντως πολλά περισσότερα απ’ αυτόν στο μέλλον. Περισσότερη δουλειά, περισσότερες πρωτοβουλίες.

Ο Μάρκος Αντόνιο είναι επιρρεπής στο λάθος, και πρέπει να βοηθηθεί κι απ’ τους συμπαίκτες του, ιδιαίτερα τον Κοντρέρας και τα αμυντικά χαφ. Να τον καλύπτουν περισσότερο, ώστε να μην είναι μοιραία τα λάθη του.

Βασιλιάς ο Κοντρέρας. Με εντυπωσίασε. Αν μπορούσαμε να τον... κλωνοποιήσουμε θα ήταν υπέροχα. Ο αμυντικός που θα ήθελε να έχει ο κάθε προπονητής. Μου θύμισε τον μακαρίτη τον Γκαετάνο Σιρέα. Κυρίαρχος σε όλες τις φάσεις. Γκαραντί.

Με κούρασε αφάνταστα ο Μπαλάφας. Πραγματικά αρχίζω να σκέφτομαι ότι δεν πάει άλλο με το παλικάρι αυτό. Έχει στραβώσει και το κλίμα με την πάρτη του στην Τούμπα, οπότε ίσως θα ήταν καλύτερα να πήγαινε πουθενά αλλού να παίξει. Ευθυνόφοβος, δειλός, κοιτάζει να κρύβεται πίσω από τους συμπαίκτες του. Πάσες δίνει μόνο προς τα πίσω, ενώ από μαρκαρίσματα μόνο τα τελείως απαραίτητα. Κι όσο για αλληλοκάλυψη μηδέν. Μόνο για την πάρτη του νοιάζεται, να τη βγάλει καθαρή. Έλεος, πια.

Ποιοτικότατος ο Βερόν, έβγαλε και την πάσα-ποίημα που οδήγησε στο γκολ. Θέλει όμως δουλειά στη φυσική κατάσταση.

Με κούρασε και ο Ίβιτς. Αργός. Απελπιστικά αργός. Βρέθηκε και γενικά σε κακή μέρα σήμερα. Κρίμα.

Για τον Κονσεϊσάο τα είπαμε. Είναι ένα εκρηκτικό κοκτέιλ, που αποτελείται από ένα μέρος αμιγούς ποδοσφαιρικής αξίας και τρία μέρη περασμένου μεγαλείου, το οποίο προσπαθεί με διάφορους κουτοπόνηρους τρόπους να εξαργυρώνει μέσα στο γήπεδο. Κινείται πάρα πολύ έξυπνα μέσα στο γήπεδο, έχει μια τάση να τα κάνει όλα μόνος του, και δεν έβγαλε σήμερα ούτε μια σέντρα της προκοπής.

Ο Βιερίνια, στο α΄ ημίχρονο τουλάχιστον, ήταν ο καλύτερος παίκτης του γηπέδου. Με εντυπωσίασε. Ταχύτατος, μαχητικότατος, θρασύς, με ωριμότητα στις ενέργειές του. Στο β΄ ημίχρονο δεν τροφοδοτήθηκε, κατά τη γνώμη μου, κάτι για το οποίο ευθύνονται περισσότερο οι συμπαίκτες του, παρά αυτός.

Εξαιρετικός και ο Μουσλίμοβιτς. Το γκολ που έβαλε έδειξε την κλάση του. Πιστεύω ότι στο μέλλον που η ομάδα θα ρολάρει καλύτερα, θα παίξει και αυτός πολύ καλύτερα.

Ο Μπακαγιόκο ήταν απογοητευτικός, έχει όμως πολλά ελαφρυντικά. Μπήκε στο πιο δύσκολο σημείο του παιχνιδιού. Όλοι οι συμπαίκτες του βρισκόταν σε πτώση. Και, εν πάση περιπτώσει, σε όσες φάσεις δημιούργησε η ομάδα, ήταν μέσα και αυτός. Αυτό είναι θετικό. Το αρνητικό είναι ότι ήταν… άλλ' αντ' άλλων. Ασυνάρτητος τελείως. Αλλού πήγαινε η μπάλα κι αλλού αυτός. Τέλος πάντων, θα δούμε στο μέλλον τι μπορεί να δώσει. Μια… ανταλλαγή με τον Ογκουνσότο, ή έστω με τον Εντόι, δεν θα με χαλούσε, πάντως…

Συνεχίζουμε ακάθεκτοι
Δεν πήραμε το αποτέλεσμα που θέλαμε, αλλά συνεχίζουμε. Το Σάββατο στην Κομοτηνή πρέπει να πάρουμε το διπλό. Θέλει προσοχή το ματς, γιατί ο Πανθρακικός είναι άποντος, και θα τα δώσει όλα για όλα. Με μια νίκη μπορούμε να ξαναφτιάξουμε την ψυχολογία μας και να ετοιμαστούμε να τσαλαπατήσουμε το σκουλήκι. Με δυο νίκες θα είναι όλα καλά.

Συνθέσεις:
ΠΑΟΚ (Φερνάντο Σάντος): Χαλκιάς, Μάρκος Αντόνιο, Δάρλας, Κονσεϊσάο, Μουσλίμοβιτς, Κοντρέρας (78` Μπιζέρα), Βιερίνια (85` Λάκης), Ίβιτς (69` Μπακαγιόκο), Βερόν, Μπαλάφας, Σνάουτσερ.
ΑΕΚ (Γιώργος Δώνης): Σάχα, Μαϊστόροβιτς, Χουανφράν, Εντίνιο (64` Λαγός), Μπασινάς, Πλιάτσικας (46` Πελετιέρι), Ρίκκα (46` Τζεμπούρ), Μπλάνκο, Κυργιάκος, Γεωργέας, Σκόκο.

Γκολ: 15΄ Μουσλίμοβιτς 1-0, 45΄ Μπλάνκο 1-1

Κίτρινες κάρτες: Εντίνιο, Γεωργέας, Μαϊστόροβιτς - Δάρλας, Βερόν, Μουσλίμοβιτς