Πανιώνιος – ΠΑΟΚ 0-0

ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ 1ης ΕΘΝΙΚΗΣ
24η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ

Συνθέσεις:
Πανιώνιος: Κρέσιτς, Μάκος, Κουτσόπουλος, Νικολάου, Ντιαβαρά, Μαϊστόροβιτς, Φερνάντες, Χετεμάι (72' Μανιάτης), Σκούφαλης (85' Γουνδουλάκης), Τζιμπούρ, Χούτος (85' Καπετάνος).

ΠΑΟΚ: Φερνάντες, Σνάουτσνερ, Κνολ, Γκάβρανσιτς, Κωνσταντινίδης, Βερόν, Μπαϊάνο, Ίλιεφ (83' Φρούνζα), Χριστοδουλόπουλος (61' Γεωργιάδης), Λάκης, Βαγγελής (74' Μπαλάφας)

Κίτρινες κάρτες: Μάκος, Φερνάντες - Μπαϊάνο, Σνάουτσνερ, Βερόν

Πικρή γεύση
Με μια πικρή γεύση στο στόμα έφυγα από το φιλόξενο και χαριτωμένο συνοικιακό γήπεδο της Νέας Σμύρνης, όπου παραβρέθηκα για να παρακολουθήσω από κοντά τον αγώνα της Παοκάρας μας κόντρα στον τοπικό ιστορικό Πανιώνιο.
Πικρή γεύση πρώτα-πρώτα γιατί για μια ακόμα αγωνιστική δεν καταφέραμε να πάρουμε ένα διπλό μακρυά από τη Θεσσαλονίκη.
Πικρή γιατί μετά το παιχνίδι αυτό βρεθήκαμε πλέον στην... ένατη θέση, πίσω από επαρχιακές ομάδες όπως η Τρίπολη και η Ξάνθη.

Πικρή ακόμα γιατί ο τρόπος που παίζουμε φανερώνει μια ομάδα σε βαθιά κρίση, μια ομάδα απέλπιδη, χωμένη βαθιά μέσα σ’ έναν αγωνιστικό βούρκο, μέσα στον οποίο παραμένει άβουλη και αδρανής, έχοντας πλέον χάσει κάθε προοπτική.

Άθλιο 1ο ημίχρονο
Ιδιαίτερα στο 1ο ημίχρονο η εμφάνισή μας ήταν άθλια, δεν μπορούσαμε ν’ αλλάξουμε ούτε δυο μπαλιές, χάναμε συνεχώς την μπάλα, και στη συνέχεια περιμέναμε τον αντίπαλο πίσω, χωρίς να τον μαρκάρουμε. Σταθήκαμε τυχεροί που δεν δεχτήκαμε γκολ, κάτι που οφείλεται περισσότερο στην ανικανότητα του Πανιωνίου, παρά στη δική μας προσπάθεια.

Η αφύπνιση του 2ου ημιχρόνου
Στο 2ο ημίχρονο παρουσιαστήκαμε εμφανώς βελτιωμένοι, προσπαθήσαμε να γίνουμε επιθετικοί, το καταφέραμε πράγματι σε ορισμένες περιπτώσεις, χάσαμε καναδυό πολύ καλές ευκαιρίες, αλλά και ο αντίπαλος δεν καταβάλλονταν, με αποτέλεσμα να πιέζει κι αυτός, να χάνει και κάποιες ευκαιρίες, με αποτέλεσμα να φτάσουμε δίκαια στο τελικό 0-0.

Πώς παρατάχθηκε ο ΠΑΟΚ
Ο Σάντος κατέβασε την ομάδα με τον απολύτως αναντικατάστατο Ντάνι Φερνάντες κάτω απ’ τα γκολπόστ, δεξί μπακ τον Σνάουτσνερ και αριστερό τον Κωνσταντινίδη. Στο κέντρο της άμυνας έπαιξαν οι Κνολ-Γκάβρανσιτς, με τον πρώτο να αναλαμβάνει και την ευθύνη του μαρκαρίσματος του Τζιμπούρ, χωρίς βέβαια να μπορούμε να μιλήσουμε για ένα καθαρό μαν-του-μαν. Μπροστά από τους σέντερ μπακ και σε οργανωτικό ρόλο έπαιξε ο Βερόν, με λίγο πιο μπροστά τους δύο άλλους χαφ, τον Μπαϊάνο από δεξιά και τον Βαγγελή από αριστερά. Δεξί εξτρέμ έπαιξε ο Λάκης, αριστερό ο Χριστοδουλόπουλος, ενώ καθαρά σε ρόλο φορ κατέβηκε ο Ίλιεφ. Μιλάμε δηλαδή για ένα 4-3-3, αν και ο Χριστοδουλόπουλος είχε την τάση να βγαίνει πιο πίσω μερικές φορές, για να πάρει πιο εύκολα την μπάλα και να βοηθήσει λίγο και στο μαρκάρισμα.

Στο μυαλό του Φερνάντο Σάντος
Είναι φυσικά πολύ δύκολο να καταλάβουμε τι σκέφτηκε ο Σάντος και παρέταξε έτσι την ομάδα, αυτό που διαπιστώνουμε πάντως είναι μια επιστροφή στο 4-3-3, το σύστημα με το οποίο πρωτοξεκίνησε στον ΠΑΟΚ και το σύστημα με το οποίο παίξαμε και τα καλύτερά μας φετινά παιχνίδια. Το 4-4-2 υπήρξε κατά τη γνώμη μου μια παλινδρόμηση που δείχνει έναν άνθρωπο μπερδεμένο και εν συγχύση.
Την ίδια σύγχυση φανερώνει και η επιλογή του να τοποθετήσει τον Κωνσταντινίδη σε ρόλο μπακ, κάτι που χαραμίζει τα όποια προσόντα του συγκεκριμένου παίκτη και βρίσκεται σε αντίθεση με την αρχική επιλογή που είχε κάνει όταν είχε έρθει στον ΠΑΟΚ να επαναφέρει τον παίκτη στη φυσική του θέση, δηλαδή αυτή του αριστερού εξτρέμ, απ’ όπου και σημείωσε φέτος 4 γκολ.
Το... άκρον άωτον της συγχύσεως όμως είναι ότι έβαλε τον Ίλιεφ σέντερ φορ! Ήταν πασιφανές ότι ο παίκτης δεν κατείχε ούτε καν τις βασικές κινήσεις της θέσης, αδυνατούσε να την παίξει, κάτι το οποίο είχε ήδη φανεί ευκρινώς και από προηγούμενα παιχνίδια, όπως π.χ. με τον ΟΦΗ στην Κρήτη, όπου είχε γίνει το ίδιο πείραμα, με παρόμοια αποτελέσματα. Ο συγκεκριμένος παίκτης μπορεί να προσφέρει πολλά, όταν όμως τοποθετηθεί πιο πίσω, στα χαφ. Κι αν ο Σάντος θεωρεί ότι δεν μπορεί να μαρκάρει, ε, τότε πρέπει να πάει στην ευχή του Θεού, μια που λήγει και το συμβόλαιό του. Αυτό όμως το μαρτύριο που του έχει επιβάλλει, να παίζει φορ, είναι πραγματικά δυσβάσταχτο. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις μπήκε ο Φρούνζα, παίκτης πιθανότατα μέτριος, αλλά κλασσικός φορ, αμέσως η αντίπαλη άμυνα αισθάνθηκε την πίεση και δημιουργήθηκαν προϋποθέσεις για γκολ.
Αξιοπρόσεκτη ήταν και η επιστροφή στην ενδεκάδα μετά από αρκετό καιρό των Βαγγελή και Μπαϊάνο. Αυτό όμως που απεδείχθη ήταν ότι όλο αυτό τον καιρό ο Σάντος, αντί να τους εμψυχώνει και να τους προετοιμάζει για να τους επαναφέρει δριμύτερους, τους έκοψε τον τσαμπουκά και το ηθικό, τους έπεισε ότι είναι «σαρδέλες» και ότι δεν περιλαμβάνονται στα σχέδιά του, με αποτέλεσμα να πραγματοποιήσουν άθλια εμφάνιση, και να επιβεβαιώσουν τον προπονητή τους που δεν τους υπολογίζει. Είδατε τι σοφό προπονητή έχουμε;
Ομιχλώδεις παραμένουν και οι λόγοι που οδήγησαν τον Σάντος να βγάλει απ’ το παιχνίδι αρκετά νωρίς τον Χριστοδουλόπουλο και να βάλει στη θέση του τον Γεωργιάδη, για μια ακόμα φορά στη... λάθος πλευρά, την αριστερή, όπου αποδεδειγμένα χάνει το 50% της αξίας του.
Ένα ακόμα... χαριτωμένο στοιχείο της προπονητικής φιλοσοφίας του Σάντος που απεδείχθη στον συγκεκριμένο αγώνα είναι ο... έρωτας του για τον Σωτήρη Μπαλάφα, χωρίς τον οποίο άντεξε... 74 ολόκληρα λεπτά. Ποιο είναι το κρυφό, μα φοβερό χάρισμα που διαθέτει ο συγκεκριμένος παίκτης και δεν λείπει ποτέ από αγώνα του ΠΑΟΚ, αναζητείται ακόμα...
Να σημειώσουμε, τέλος, ένα «κρυφό» χαρτί που έπαιξε ο ΠΑΟΚ στο 2ο ημίχρονο, το οποίο ήταν οι προωθήσεις του Γκάβρανσιτς. Πρόκειται για παίκτη θηριώδους σωματοδομής, με τεράστιο διασκελισμό, που του επιτρέπει να διασχίζει το γήπεδο σε ελάχιστο χρόνο και να γίνεται απειλητικός χωρίς να ρισκάρει για πολύ στα μετόπισθεν.

Ατομική κριτική
Όπως ήδη προανέφερα, Βαγγελής και Μπαϊάνο πρέπει να θεωρούνται τελειωμένοι από τον ΠΑΟΚ. Δεν το λέω χαιρέκακα, αντίθετα λυπάμαι, γιατί όλοι οι παίκτες του ΠΑΟΚ, όποιοι κι αν είναι, πρέπει να είναι ετοιμοπόλεμοι και σε θέση να προσφέρουν ό,τι έχουν, αλλά απ’ ό,τι διαπιστώνω, το παιχνίδι μ’ αυτούς τους δυο χάθηκε. Το ίδιο διαφαίνεται και με τον Κωνσταντινίδη, που ήταν μετριότατος, όπως και με τον Χαραλάμπους, που δεν έπαιξε καθόλου. Απορίας άξιον είναι πότε στην ευχή θα παίξει ο Ηλιάδης, ο οποίος επί Σάντος έχει αγωνιστεί μόνο δεξί μπακ, κι αυτό λόγω έλλειψης άλλων επιλογών.

Φιλότιμος και φερέγγυος ο Σνάουτσνερ, αλλά έχει ήδη φτάσει στο "ταβάνι" των αγωνιστικών του δυνατοτήτων.
Φερνάντες-Κνολ-Γκάβρανσιτς-Βερόν παραμένουν δυνατά χαρτιά, αν και η φυσική κατάσταση του Βερόν χρήζει άμεσης βελτίωσης. Καλός ο Λάκης, αλλά χρειάζεται και κάποιον να τον τροφοδοτεί. Ο Χριστοδουλόπουλος είναι παίκτης μεγάλων προσόντων, αλλά φαίνεται ότι ο Σάντος δεν έχει καταφέρει να του επιβληθεί. Για τον Ίλιεφ τα είπαμε. Δεν έχει παίξει ποτέ στη φυσική του θέση. Ενδιαφέρον το ντεμπούτο του Φρούνζα, είναι χρήσιμο εργαλείο, αν και δε νομίζω ότι μπορούμε να πάμε ψηλά μαζί του.

Την άλλη Κυριακή κρίνεται οριστικά το ζήτημα της πέμπτης θέσης, καθώς απαιτείται ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ η νίκη ενάντια στον Αστέρα. Αν την πάρουμε θα συνεχίζουμε να ελπίζουμε, κάτι που είναι ζωτικής σημασίας.