Όλη αυτή η ιστορία με τον Ντενίλσον ήταν ευθύς εξ αρχής σε αντίθετη κατεύθυνση απ’ αυτή που εμείς στο blog αυτό οραματιζόμαστε για τον ΠΑΟΚ. Εμείς δεν θέλουμε Μεσσίες, ούτε Σωτήρες. Κανένα άτομο, ούτε καν αυτός ο ίδιος ο Θόδωρος Ζαγοράκης, δεν είναι αρκετό για να εκφράσει από μόνο του το μεγαλείο του ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ είναι Ιδέα, πέρα και πάνω από άτομα. Δεν θέλουμε αλαλαγμούς και εν θερμώ ξεσπάσματα ενθουσιασμού. Οραματιζόμαστε έναν ΠΑΟΚ που θα προχωρά με σύστημα και πρόγραμμα, με μακρά προοπτική. Ο ΠΑΟΚ δεν εξαντλείται στην εκτόνωση των μαζών, που θέλουν να τραβηχτούν μια φορά αεροδρόμιο και να αγοράσουν μια φανέλα με το όνομα του Ντενίλσον επάνω. Ο ΠΑΟΚ διαθέτει βάθος, διαχρονικότητα και γνωρίζει ότι οι κόποι του, αργά ή γρήγορα, θα ανταμειφθούν. Γιατί οι ιαχές ενθουσιασμού νομοτελειακά μετατρέπονται σ’ αυτή τη χώρα σε κραυγές και αποδοκιμασίες, όταν θ’ αρχίσει ο Ντενίλσον να κουράζεται, να ρετάρει, να βαριέται. Και τότε όλοι αυτοί που έσπευσαν να τον αποθεώσουν, θα στραφούν κατά δικαίων και αδίκων, κατά των παικτών, του προπονητή, ακόμα κι εναντίον αυτής της λαοπρόβλητης διοίκησης (τίποτα δεν διαρκεί πολύ όταν βασίζεται σε σπασμωδικές κινήσεις στείρου εντυπωσιασμού).
Δεν θέλουμε να βγάλουμε τώρα 100 χιλιάδες ευρώ από πωλήσεις φανελών. Θέλουμε να βγάζουμε από του χρόνου το ίδιο ποσό, ή και μεγαλύτερο, διαμοιρασμένο σε φανέλες όλων των παικτών. Δεν θέλουμε να πουλήσουμε φέτος δυο χιλιάδες διαρκείας παραπάνω λόγω Ντενίλσον. Θέλουμε να πουλάμε κάθε χρόνο χίλια διαρκείας παραπάνω. Και μπορούμε να το κάνουμε. Δουλεύοντας με σύστημα και πρόγραμμα. Με επιμονή κι υπομονή. Ας μην το ξεχνάμε: Μεγαλύτερο αβαντάζ του ΠΑΟΚ δεν είναι ούτε κάποιος παίκτης-αστέρας, ούτε κάποιος άλλος άνθρωπος. Είναι η ίδια η Ιδέα του ΠΑΟΚ και ο λαός του.
Και κάτι τελευταίο: Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα για μια ομάδα, απ’ το να βρίσκονται όλοι οι παίκτες της σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο από απόψεως απολαβών, και να έρχεται ένας παίκτης και να παίρνει τα πενταπλάσια, ή τα δεκαπλάσια. Ανατρέπονται αμέσως όλες οι ισορροπίες, χαλάει το κλίμα. Και, στο κάτω-κάτω της γραφής, τι νομίζετε ότι μπορεί να κάνει ένας παίκτης από μόνος του, όταν όλοι οι υπόλοιποι συμπαίκτες του είναι πολύ κατώτερου επιπέδου; Γι’ αυτό , λοιπόν, οι ομάδες χτίζονται σταδιακά, με μικρά βήματα, όπου το κάθε βήμα είναι πάντα λίγο βελτιωμένο σε σχέση με το προηγούμενο. Όχι με σπασμωδικές κινήσεις φτηνού εντυπωσιασμού τύπου Ντενίλσον. Και θα ήταν καλό να το καταλάβαινε αυτό, και να το περνούσε και σ’ όλους τους άλλους, πρώτος και καλύτερος ο Θόδωρος Ζαγοράκης…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου