ΠΑΟ-ΠΑΟΚ 2-0

ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ 2007-08
3η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ

Συνθέσεις:
Παναθηναϊκός: Μάλαρτζ, Νίλσον, Μόρις, Σαριέγκι, Βύντρα, Μάτος, Τζιόλης, Ρομέρο (62΄ Δημούτσος), Καραγκούνης (88΄ Ίβανσιτς), Ν΄ Ντόι (66΄ Παπαδόπουλος), Σαλπιγγίδης
ΠΑΟΚ: Φερνάντεζ, Κωνσταντινίδης (77΄ Γκονζάλες), Χαραλάμπους, Μελίσσης, Μπαλάφας, Ηλιάδης, Βαγγελής (72΄ Βρύζας), Λάκης, Σάλμον, Κνολ, Πεχλιβάνης (58΄ Γεωργιάδης)

Σκόρερ: 43΄Καραγκούνης (πεν.), 84΄Σαλπιγγίδης

Κίτρινες κάρτες: 12΄ Μελίσσης, 43΄ Σάλμον - 82΄ Παπαδόπουλος

ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΚΑΤΩ!

Επιστρέψαμε στις κακές εμφανίσεις απόψε στη Λεωφόρο, χάνοντας 2-0 από έναν μέτριο Παναθηναϊκό, χωρίς ουσιαστικά να προβάλουμε καμία αντίσταση! Ο ΠΑΟΚ παρουσιάστηκε με το γνωστό, μοντέρνο σύστημα Σάντος, ένα γενναίο 4-3-3 με όλη την έμφαση στην ανάπτυξη από τα άκρα. Δυστυχώς όμως ο αντίπαλος μπλόκαρε τους διαδρόμους, ανάπτυξη δεν κατέστη δυνατό να έχουμε, και η πίεση του αντιπάλου ψηλά, αργά ή γρήγορα θα έφερνε καρπούς, παρότι ο γηπεδούχος δεν έβρισκε επ' ουδενί τον τρόπο να μπει με αξιώσεις στην περιοχή του Φερνάντεζ.
Το παιχνίδι παίχτηκε στην ταχύτητα, και εκεί ο αντίπαλος απεδείχθη υπέρτερος. Κι όταν λέμε ταχύτητα εννοούμε πολλά πράγματα: Πόσο γρήγορα τρέχεις πάνω στην μπάλα, πόσο γρήγορα παίζεις την μπάλα, αλλά και πόσο γρήγορα κινείσαι χωρίς την μπάλα, προκειμένου να ξεμαρκαριστείς. Ακόμα και πόσο γρήγορα μαρκάρεις. Όλ' αυτά απαιτούν δουλειά στην προπόνηση προκειμένου να επιτευχθούν οι αυτοματισμοί, απαιτούν απόλυτη αυτοσυγκέντρωση, ώστε να αποφεύγονται τα λάθη, απαιτούν όμως και άριστη φυσική
κατάσταση, γιατί ο παράγων ταχύτητα επιβαρύνει τον παίκτη σωματικά. Από ένα σημείο και μετά, η ταχύτητα είναι βέβαια κάτι που πολύ απλά ή το έχεις ή δεν το έχεις, διότι υπάρχουν άνθρωποι που όσο σκληρά και να προπονηθούν δεν θα καταφέρουν ποτέ να τρέξουν όσο γρήγορα απαιτείται, γι' αυτό μιλάμε άλλωστε για παίκτες "γρήγορους" και παίκτες "αργούς". Δυστυχώς, όπως προανέφερα, οι παίκτες του Παναθηναϊκού αποδείχτηκαν υπέρτεροι σ΄αυτούς τους τομείς, και εφόσον ο Σάντος δεν είναι πρόθυμος να αναπροσαρμόσει την τακτική του πάνω στον εκάστοτε αντίπαλο, παρά θέλει να επιμένει στην αφομοίωση ενός συγκεκριμένου τρόπου παιχνιδιού, τέτοιες ήττες θα έρχονται φυσιολογικά.
Το θέμα όμως δεν είναι τόσο η ήττα, όσο το ότι δεν προβάλλαμε αντίσταση. Ιδιαίτερα στο β΄ ημίχρονο η ομάδα ήταν ένα χάλι, δεν έδειξε επ' ουδενί να πιστεύει ότι μπορεί να κάνει κάτι καλό, και εμφανίστηκε αποδιοργανωμένη, ιδιαίτερα μετά την καταστροφική αλλαγή του 58΄.

1ο ημίχρονο
Η κακή μέρα από το πρωί φαίνεται, και ο ΠΑΟΚ μπήκε μουδιασμένος, ανίκανος να ανταπεξέλθει στο εξαντλητικό πρέσινγκ του Παναθηναϊκού. Το πρώτο τέταρτο ήταν ένας επιθετικός μονόλογος του γηπεδούχου. Στη συνέχεια ισορροπήσαμε, και το δεκάλεπτο 20΄- 30΄ ήταν το καλύτερό μας, με ορισμένες συντονισμένες αντεπιθέσεις, που θα μπορούσαν μάλιστα με λίγη τύχη να μας αποφέρουν και κάποιο γκολ. Αναφέρομαι σε μια φάση όπου ο Πεχλιβάνης πραγματοποίησε επέλαση από δεξιά, συνέκλινε προς το κέντρο και έβγαλε ωραία δεξιά στον Λάκη. Αυτός σέντραρε και ο Μάλαρτζ πρόλαβε την τελευταία στιγμή τον επερχόμενο Σάλμον. Η μπάλα κατέληξε και πάλι στον Λάκη, ενώ ο Μάλαρτζ ήταν ακόμα πεσμένος, ο Τεροβίτσας έδωσε όμως ανύπαρκτο επιθετικό φάουλ στον Σάλμον και καθάρισε τη φάση. Λίγο αργότερα, ο Λάκης εκτέλεσε θαυμάσια κόρνερ από αριστερά, ο Σάλμον πήρε τη γυριστή κεφαλιά στο πρώτο δοκάρι και ο Μάλαρτζ απομάκρυνε δύσκολα. Μετά το 30΄ ο ρυθμός του παιχνιδιού έπεσε, με τον Παναθηναϊκό να διατηρεί ανούσια πρωτοβουλία. Δυστυχώς όμως παραχωρούσαμε εύκολα κόρνερ, τα οποία μάλιστα δυσκολευόμασταν να "καθαρίσουμε" στη συνέχεια. Σε μια τέτοια φάση στο 42΄, δημιουργήθηκε αναμπουμπούλα στην περιοχή μας και ο Κωνσταντινιδης, με μια επιπόλαια ενέργεια απ' αυτές που συνηθίζει κατά καιρούς, ανέτρεψε τον Ρομέρο, ο οποίος είχε κίνηση προς τα άκρα, και όχι προς την εστία του Φερνάντεζ. Φυσικά ο Ρομέρο μπορούσε κάλλιστα να μείνει όρθιος, προτίμησε όμως να σωριαστεί φαρδύς-πλατύς πριν καλά-καλά τον βρει το πόδι του Σβούρα, δι' ευνόητους λόγους.

2ο ημίχρονο
Το δεύτερο ημίχρονο ήταν τραγικό. Οι παίκτες φάνηκε ότι σε καμία περίπτωση δεν πίστευαν ότι θα μπορούσαν να ανατρέψουν το "βαρύ"(!) 1-0, και τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα με την είσοδο του Γεωργιάδη στο 58΄. Κι αυτό όχι μόνο γιατί ο Γεωργιάδης βρέθηκε σε απίστευτα κακή μέρα, αλλά και γιατί με την έξοδο του Πεχλιβάνη γύρισε πίσω ο Λάκης, με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να πραγματοποιήσει καμία από εκείνες τις επελάσεις του που ήταν από τα λιγοστά ωραία στοιχεία που είχαμε να παρουσιάσουμε μέχρι εκείνη τη στιγμή. Και ο Κωνσταντινίδης φάνηκε κουρασμένος στο β΄ μέρος, και θα έλεγα ότι η αλλαγή του στο 77΄έγινε καθυστερημένα, καθώς ο Γκονζάλεζ δείχνει σε καλή κατάσταση. Γενικά ανάπτυξη από τα άκρα στο β΄ ημίχρονο ΔΕΝ μπορέσαμε να έχουμε, και αυτό που έγινε ήταν να αναλάβει περισσότερες πρωτοβουλίες ο Μπαλάφας από το κέντρο, ο οποίος όπως και με τον Ηρακλή, στο α΄ ημίχρονο "κρύβεται" μην τυχόν και πάρει καμιά πάσα, και στο β΄ ημίχρονο, μετά το κράξιμο των αποδυτηρίων, αφυπνίζεται. Το κακό όμως είναι ότι δεν έχει μάθει να βγάζει κάθετες πάσες, ούτε να βλέπει γήπεδο, με αποτέλεσμα να αναλώνεται σε ανούσιες πάσες, ιδιαίτερα προς τα πίσω. Ο έτερος τρόπος ανάπτυξης που "ανακαλύψαμε" σήμερα, ήταν οι γιόμες από τον Κνολ. Ο οποίος Κνολ μοιάζει να διαθέτει συγκινητικά καλή βαθιά μπαλιά, αλλά μιλάμε για τρόπο ανάπτυξης 19ου αιώνα. Αίσχος! Τέλος πάντων, δεν θα συνεχίσω, ας θεωρήσουμε πως ήταν απλά μια κακή βραδιά.

Ατομικές αποδόσεις
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στον Χαραλάμπους, ο οποίος ήταν εκπληκτικός, πολύ εργατικός, πολύ ρωμαλέος, καταπληκτικός μοχλός ανάπτυξης από τα αριστερά. Σημαντική η συνεισφορά και του Σάλμον, που ξέρει να παίζει την μπάλα με τη μία, να τοποθετεί σωστά το σώμα του, και να ανοίγει διαδρόμους. Πολύ μοντέρνος παίκτης, θα βοηθήσει πολύ. Και ο Λάκης του πρώτου ημιχρόνου ήταν πολύ καλός. Αυτό το παιδί είναι ταχύτατο, και ξέρει και μπάλα. Αν διέθετε και λίγο αριστερό πόδι... Ελπιδοφόρο το ξεκίνημα του Πεχλιβάνη, δείχνει έξυπνος και κοντρολαρισμένος παίκτης, δεν ξέρω αν είναι γρήγορος. Πολύ σωστή η ενέργεια του Σάντος να τον ξεκινήσει βασικό, και όταν τα πράματα σκουρύνουν πολύ να τον αντικαταστήσει. Έτσι πρέπει να γίνεται με τους νεαρούς παίκτες. Να τους δίνεται η εμπιστοσύνη να ξεκινήσουν ένα σημαντικό παιχνίδι, και όταν τα πράγματα γίνουν πολύ δύσκολα, τότε να βγαίνουν. Όχι το αντίθετο, που γινόταν μέχρι τώρα.

Την επόμενη εβδομάδα επιστρέφουμε στην Τούμπα για ένα θεωρητικά εύκολο παιχνίδι. Ας ελπίσουμε πως θα είναι η ευκαιρία για μια καλή και νικηφόρα εμφάνιση, ώστε να πάμε με ανεβασμένη ψυχολογία και στο ντέρμπι της 5ης αγωνιστικής.

Είχαμε και διοικητικές εξελίξεις τις προηγούμενες μέρες, δεν έγραψα κάτι λόγω φόρτου εργασίας, επιφυλλάσομαι για το μέλλον, αν και οι βασικές μου θέσεις είναι γνωστές από προηγούμενες καταχωρήσεις, χρειάζεται όμως να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα, γιατί βλέπω πως υπάρχει αρκετή σύγχυση σχετικά με το τι ακριβώς έγινε, αλλά και το τι μέλλει γενέσθαι.