ΞΑΝΘΗ-ΠΑΟΚ 1-0

ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ 2007-08
1η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ

Συνθέσεις:
Ξάνθη: Τούρινα, Παπαδημητρίου, Κοντοδήμος, Ζουέλα, Κωστούλας, Κιντάνα (90' Μπάρκογλου), Τόμιτς (55' Πόι), Ρίκκα, Λαμπριάκος (77' Νουκέ), Φλίσκας, Γκαρσία.
ΠΑΟΚ: Φερνάντεζ, Κωνσταντινίδης, Μελίσσης, Μπαλάφας, Χαραλάμπους, Μουμίν (78' Ίλιεφ), Βαγγελής, Γκονζάλες (67' Χριστοδουλόπουλος), Γεωργιάδης (55' Ηλιάδης), Σάλμον, Βρύζας.

Γκολ: Πόι 63΄

Κίτρινες κάρτες ΠΑΟΚ: Μελίσσης, Χριστοδουλόπουλος.

Κακό, πολύ κακό ξεκίνημα έκανε ο ΠΑΟΚ στο φετινό πρωτάθλημα. Δεν είναι τόσο η ήττα που πονάει – η Ξάνθη είναι μία από τις ισχυρότερες έδρες του πρωταθλήματος, κι αν είναι να χάσεις μόνο μία φορά όλη κι όλη στο πρωτάθλημα, δεν θα είναι καθόλου παράξενο να είναι στην Ξάνθη – είναι ο τρόπος με τον οποίο παίξαμε που μας γεμίζει πίκρα. Κατεβήκαμε με τη νοοτροπία ότι είμαστε μία ομαδούλα, η οποία θα πρέπει να κρατήσει χαμηλούς τους τόνους, να μην «ερεθίσει» το θηρίο που λέγεται Ξάνθη (!), για να μπορέσουμε να πάρουμε νύχτα μια ισοπαλιούλα και να φύγουμε χωρίς να μας πάρει χαμπάρι κανείς. Γι’ αυτό κοιτούσαμε να κρατάμε τη μπάλα και να παγώνουμε το παιχνίδι, να διατηρούμε το ρυθμό χαμηλό, να μην μαρκάρουμε ψηλά, και να περιμένουμε την αντίπαλο στην περιοχή μας, μπας και μπορέσουμε να βγάλουμε καμιά αντεπίθεση και σκοράρουμε στη ζούλα. Όπως ακριβώς δηλαδή θα έπαιζε και μία μικρή ομάδα.

Δεν είναι η ήττα το θέμα. Θα μπορούσε ο Βρύζας στις καθυστερήσεις να ευστοχήσει σ’ εκείνη την κεφαλιά του και να πάρουμε το πολυπόθητο χικάκι. Το θέμα είναι η νοοτροπία μας. Και θα ήταν άδικο να ρίξουμε την αποκλειστική ευθύνη στον Παράσχο για την νοοτροπία αυτή. Ακούω και πολλούς οπαδούς μας να λένε ότι φέτος απλά θα κάνουμε προετοιμασία για το μέλλον (Για ποιο μέλλον; Πότε ακριβώς θα έρθει; Και γίνεται προετοιμασία για το μέλλον δίχως να προσέχεις το παρόν σου;), κι ότι θα είμαστε ευχαριστημένοι και με την έκτη θέση (για να βγει τέταρτος ποιος; Ο Ρούλης; Ή ο Νιόνιος;). Ας είμαστε σοβαροί. Ο ΠΑΟΚ βγαίνει τέταρτος και μόνο με τη φανέλα. Δε χρειάζεται τίποτα παικταράδες. Δηλαδή ο Ρούλης κι ο Νιόνιος έχουν καλύτερους; Μην τρελαθούμε! Το θέμα είναι να γυμνάσεις τους παίκτες σου σωστά (ώστε να είναι κοντά οι γραμμές μεταξύ τους, και όχι ο ένας παίκτης εδώ κι ο άλλος πενήντα μέτρα μακριά), να τους εμφυσήσεις νοοτροπία νικητή (δημιουργικό και όχι παθητικό ποδόσφαιρο, μπαίνουμε στο γήπεδο για να κερδίσουμε κι όχι για να πάρουμε την ισοπαλία ή να χάσουμε δείχνοντας όμως ότι και καλά προσπαθήσαμε), να τους μάθεις να παίζουν με τσαμπουκά (να πέφτουν πάνω στην μπάλα κι όχι να καλύπτουν μόνο χώρο και να μαρκάρουν τον αντίπαλο με τα μάτια). Το ποδόσφαιρο είναι άκρως υποκειμενικό άθλημα. Εύκολα μπορείς έναν μέτριο παίκτη να τον «πλασάρεις» ως παικταρά, ή έναν καλό παίκτη να τον χαντακώσεις, αν τον πείσεις ότι δεν είναι παρά μια μετριότητα. Η δε τραγωδία από το θρίαμβο συχνά δεν απέχουν παρά ένα «κλικ». Γι’ αυτό και μεις πρέπει να μπαίνουμε σαν ΠΑΟΚ και να διεκδικούμε τη νίκη σε κάθε παιχνίδι. Εδώ κέρδισε ο Δαυίδ τον Γολιάθ, δεν μπορεί να κερδίσει ο ΠΑΟΚ στην Ξάνθη; Είναι, λοιπόν, ντροπή και κρίμα να μπαίνουμε με τέτοια νοοτροπία στο γήπεδο. Και είναι κυρίως δουλειά του προπονητή να την αλλάξει. Διάβασα ότι δήλωσε μετά τον αγώνα ο κ. Παράσχος ότι «είναι θέμα προσωπικότητας παικτών και μακάρι να εισβάλλαμε στο μυαλό των παικτών για αυτό και κάποιοι παίκτες είναι χαρισματικοί στα δύσκολα». Ουαί κι αλίμονο, κύριε Παράσχο, αν κάνετε τέτοιες δηλώσεις. Πρώτα απ’ όλα τον προπονητή τον έχουν οι ομάδες για να αναλαμβάνει τις ευθύνες στα δύσκολα και να καλύπτει τους παίκτες του – και ιδιαίτερα αυτούς που έχουν πιθανόν πρόβλημα προσωπικότητας – δεν τον έχουν για να τους ξεμπροστιάζει. Δεύτερον, αφήνετε σκιές να αιωρούνται γενικώς και αορίστως και είναι σαν να μειώνετε τελικά όλους τους ποδοσφαιριστές ανεξαιρέτως. Τρίτον και κυριότερον, η προσωπικότητα αλλάζει, κύριε Παράσχο, ιδιαίτερα στις νεαρές ηλικίες, και είναι δουλειά σας να το πράξετε και όχι απλά να διαπιστώνετε ότι έχουμε ένα πρόβλημα για το οποίο δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Κάνατε και πέρσι κάτι τέτοιες δηλώσεις, αλλά φέτος το κακό παράγινε, κύριε Παράσχο, γιατί είχατε την ομάδα από την αρχή, κάνατε εσείς προετοιμασία, και τι μας παρουσιάσατε; Έναν ΠΑΟΚ ίδιο κι απαράλλαχτο μ’ αυτόν που παραλάβατε. Έναν ΠΑΟΚ που μόλις φάει ένα γκολ καταρρέει κι αποδιοργανώνεται. Ντροπή!

Εύχομαι να φωτίσει ο Θεός το Θόδωρο και να πάρει τη μεγάλη απόφαση να αντικαταστήσει τον προπονητή τώρα που είναι νωρίς και υπάρχουν και τρεις εβδομάδες χωρίς επίσημο αγώνα, ό,τι πρέπει για μια μίνι προετοιμασία. Και μακάρι να αληθεύουν οι φήμες για Σάντος. Πρόκειται για πολύ καλό και σοβαρό προπονητή, τον οποίο μπορούμε άφοβα να εμπιστευτούμε σε βάθος χρόνου. Με τον Σάντος και πέντε σερί ήττες να κάνεις, ξέρεις ότι δουλεύεις με σύστημα και πρόγραμμα και είσαι ήσυχος. Με τον κυρ-Γιώργο τον Παράσχο θα είμαστε μονίμως στην τσίτα. Με το παραμικρό θα τίθεται θέμα αντικατάστασής του. Φαντάζεστε δηλαδή τι θα γίνει αν, ο μη γένοιτο, από καθαρή ατυχία, βρε αδελφέ, δεν κερδίσουμε τον Ηρακλή; Δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι. Ο προπονητής του ΠΑΟΚ πρέπει να είναι μια προσωπικότητα ισχυρή, που να μην κλονίζεται με το παραμικρό, να έχει νοοτροπία νικητή και α@#ίδια. Να μπορεί να εμπνέει και τους παίκτες.

Πάμε τώρα να δούμε με περισσότερες λεπτομέρειες τι ακριβώς συνέβη στην Ξάνθη. Ο ΠΑΟΚ κατέβηκε με ένα σύστημα 4-4-2, με τον Μελίσση δεξιό μπακ, τον Κωνσταντινίδη αριστερό, και σέντερ μπακ τον Μπαλάφα και τον Χαραλάμπους, ο οποίος προτιμήθηκε τελικά από τους Μαλεζά και Κνολ. Αμυντικό χαφ έπαιξε ο Μουμίν, δεξιά ο Γεωργιάδης, αριστερά ο Γκονζάλεζ, ενώ σε ρόλο οργανωτή κατέβηκε ο Βαγγελής, ο οποίος προτιμήθηκε από τον Ίλιεφ. Ως εδώ κατανοητές οι επιλογές Παράσχου για Χαραλάμπους (τα του Καίσαρος τω Καίσαρι - μαγκιά Παράσχου που τον έκανε σέντερ-μπακ) και Βαγγελή, εφόσον οι Κνολ-Ίλιεφ δεν είναι ακόμα έτοιμοι, θέλουν δουλειά και στον τομέα της φυσικής κατάστασης και στον τομέα της αφομοίωσης στην ομάδα. Η έκπληξη όμως ήρθε με τη χρησιμοποίηση του Σάλμον, για τον οποίον ισχύουν λίγο-πολύ τα ίδια, και μάλιστα όχι στη θέση του Βρύζα, αλλά του Χριστοδουλόπουλου. Το επιθετικό δίδυμο Βρύζα-Σάλμον ήταν χαρακτηριστικά βαρύ, δεν «βρισκόταν» μέσα στο γήπεδο, και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που κατέβαλε, δεν κατάφερε να προβληματίσει σοβαρά την άμυνα της Ξάνθης. Από κει και πέρα το πρόβλημα του ΠΑΟΚ ήταν ότι είχαν μεγάλες αποστάσεις οι παίκτες μεταξύ τους και δεν βρισκόταν. Το δίδυμο Κωνσταντινίδη-Γκονζάλεζ είχε, ιδιαίτερα στο πρώτο 30λεπτο, κάκιστη συνεργασία, με μηδενική αλληλοκάλυψη και μηδενικό ποσοστό συνδυασμών (παίξαν… μισό ένα-δύο). Από τα δεξιά η κατάσταση ήταν ακόμη χειρότερη, με τον Γεωργιάδη να μην μπορεί να δώσει καθόλου αμυντικές βοήθειες στον Μελίσση, με αποτέλεσμα να μένουμε τελικά πολλάκις εκτεθειμένοι και από τις δύο πτέρυγες, από Κιντάνα αριστερά και Τόμιτς (και αργότερα Πόι) δεξιά. Στο κέντρο ο Μουμίν όταν παίρναμε την μπάλα κρυβόταν για να μην του δώσουν πάσα, ο δε Βαγγελής περίμενε πιο μπροστά να την πάρει, οπότε αυτή δεν τον έφτανε ποτέ. Κι όταν τέλος πάντων τη βάζαμε λιγάκι κάτω, έλειπαν οι συνδυασμοί, έλειπαν οι αυτοματισμοί, έλειπε η κινητικότητα. Φιλότιμος ο Βρύζας, προσπαθούσε να κερδίσει χαμένες μπαλιές, αλλά, πλην του Γεωργιάδη, δεν έβρισκε με ποιόν να συνεργαστεί. Μετά το 67΄, και ενώ πλέον είχαμε δεχτεί το γκολ, ο Παράσχος προχώρησε σε μια σειρά εσωτερικών αλλαγών που μόνο πανικό δείχνουν κατά τη γνώμη μου. Συγκεκριμένα πέρασε δεξί μπακ τον Ηλιάδη, αριστερό τον Χαραλάμπους, σέντερ μπακ τον Μελίσση, αριστερό μεσοεπιθετικό τον Κωνσταντινίδη στη θέση του Γκονζάλεζ (που ήταν ξεκάθαρα ο καλύτερος παίκτης μας, και ήταν καταφανές σφάλμα η αντικατάστασή του) και δεξί μεσοεπιθετικό τον Χριστοδουλόπουλο, στη θέση του Γεωργιάδη. Εδώ έχω να κάνω τα εξής σχόλια: Αν πίστευε ο κ. Παράσχος ότι ο Μελίσσης είναι αργός για τη θέση του δεξιού μπακ, ας μην τον τοποθετούσε εκεί ευθύς εξ αρχής. Χρειαζόταν να του πάρει την ταυτότητα ο αντίπαλος προπονητής με την αλλαγή του Πόι για να το καταλάβει; Τόσο αδιάβαστος ήταν; Έχω όμως να τονίσω ότι το θέμα δεν είναι ατομικό. Κατά τη γνώμη μου ο Μελίσσης ήταν από τους καλύτερους παίκτες του αγώνα. Το θέμα είναι οι αλληλοκαλύψεις. Ο Πόι διήνυσε καμιά εξηνταριά μέτρα με την μπάλα στα πόδια και δεν τον ενόχλησε παρά ο Μπαλάφας. Ο Μελίσσης στη φάση εκείνη είχε ανοιχτεί στην επίθεση, και καλά έκανε, γιατί για να κερδίσουμε πήγαμε υποτίθεται στην Ξάνθη, όχι για να χάσουμε. Τα χαφ όμως τι έκαναν; Άπαντες απόντες. Δεν είναι σοβαρή μια ομάδα όταν αφήνει έτσι έναν παίκτη ν’ αλωνίζει. Τέλος πάντων, έβαλε μετά τον Ηλιάδη, που είναι πιο γρήγορος. Τον χαράμισε όμως σαν μπακ, γιατί ο Ηλιάδης είναι ο μοναδικός που έχει τόση εμπιστοσύνη στα πνεμόνια του και τρέχει και καλύπτει χώρους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου, και παρότι δεν έχει πολύ καλή τεχνική κατάρτιση, δεν φοβάται να παίρνει και τη μπάλα. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν προτιμήθηκε στη θέση του Μουμίν. Με τον Μουμίν δεν έχω τίποτα, είναι σπουδαίος παίκτης, πρέπει όμως να του γίνει η κατάλληλη ψυχολογική προετοιμασία, γιατί μοιάζει σαν να μπαίνει ξυπόλητος στ’ αγγούρια. Πολύ φοβισμένος, πολύ αναιμικός. ΧΟΥΣΙ ΕΙΣΑΙ ΠΑΙΚΤΑΡΑΣ, ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΚΑΝΕΝΑ! ΜΠΕΣ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΠΑΙΞΕ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ! Απ’ τ’ αριστερά πάλι, ο Γκονζάλεζ τι του έφταιξε; Ήταν ο μοναδικός που έπαιζε με τσαμπουκά και νοοτροπία νικητή. Αψυχολόγητη αλλαγή, όπως αψυχολόγητη και η μη χρησιμοποίηση από την αρχή του Χριστοδουλόπουλου. Εντάξει, δεν τον χωνεύω τον άνθρωπο αυτόν, η συμπεριφορά του ήταν απαράδεκτη, ανήκει όμως στον ΠΑΟΚ και πρέπει να παίζει και να βοηθάει. Διαθέτει τεχνικά προσόντα και ταχύτητα που τα χρειαζόμασταν στην Ξάνθη. Θα μπορούσε να συνεργαστεί καλύτερα με τον Γεωργιάδη, το Βρύζα ή τον Βαγγελή και να κάνει κάποια ευκαιρία. Άσε που διαθέτει και σουτ (αλήθεια, πόσα σουτ κάναμε στην Ξάνθη;). Τέλος πάντων. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα ξαναπαρουσιάσουμε τέτοια εικόνα στο μέλλον.

Κλείνοντας να τονίσω ότι ο ΠΑΟΚ διαθέτει πολύ καλούς παίκτες. Σύστημα και οργάνωση δεν φαίνεται να διαθέτει. Διαθέτει έναν σπουδαίο τερματοφύλακα, ο οποίος πραγματοποίησε μια εντυπωσιακή επέμβαση στο 61΄ σε μονοκόμματο σουτ του Κιντάνα, έναν πολυσύνθετο Μελίσση, που διαθέτει και σωματικά και τεχνικά προσόντα, ενώ έχει επιδείξει από την αρχή που ήρθε στην ομάδα και ψυχή, έναν Μπαλάφα που διαθέτει εξαιρετική ποδοσφαιρική νοημοσύνη και προβολή πραγματική «λαβίδα», έναν Χαραλάμπους που αν και δεν είναι σέντερ-μπακ στάθηκε εξαιρετικά στο ψηλό παιχνίδι απέναντι σε ψηλότερους αντιπάλους, έναν Γκονζάλεζ με ισπανική, ολοκληρωμένη ποδοσφαιρική παιδεία, που φέτος ήρθε η σειρά του να δείξει τι αξίζει, έναν Μουμίν σπουδαίο κόφτη, κεφαλοσφαιριστή και σουτέρ και με μεγάλα περιθώρια περαιτέρω εξέλιξης, έναν Γεωργιάδη παικταρά ολοκληρωμένο και με στόφα ηγέτη (αλήθεια, γιατί δεν δοκιμάζει να παίξει λίγο πιο κεντρικά, όπως επί Άγγελου;), έναν Χριστοδουλόπουλο από τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά ταλέντα, με δύναμη, ταχύτητα, σουτ, ντρίπλα, ενώ και οι ξένοι παίκτες που αποκτήθηκαν δείχνουν πολύ καλές περιπτώσεις, και θα βοηθήσουν. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ, Η ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ, Ο ΤΣΑΜΠΟΥΚΑΣ.

Παίκτες του ΠΑΟΚ: Είδατε πώς πέφτανε πάνω στην μπάλα οι Ολυμπιακοί και οι Παναθηναϊκοί στο μεταξύ τους ντέρμπι. Έτσι πρέπει να πέφτετε κι εσείς. Ένας ολόκληρος λαός έχει στραμμένα τα μάτια του και την ελπίδα του σε σας. Εμπρός, λοιπόν! Στο ντέρμπι με τον Ηρακλή δείξτε σε όλη την Ελλάδα τι αξίζετε!

ΠΑΟΚΑΡΑ ΟΛΕ!