ΑΕΚ – ΠΑΟΚ 2-0

ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ 2007-08
14η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ

ΑΕΚ: Μορέτο, Ράμος, Αρουαμπαρένα, Ζεράλδο, Δέλλας, Καφές, Τόζερ, Μαντούκα (76’ Μανού), Μπλάνκο (90+1’ Κονέ), Ριβάλντο (76’ Ζούλιο Σέζαρ), Λυμπερόπουλος

ΠΑΟΚ: Φερνάντες, Ηλιάδης, Χαραλάμπους, Κνολ, Μελίσσης, Μπαλάφας (68’ Αθανασιάδης), Μπαϊάνο, Μουμίν (46’ Βαγγελής), Λάκης, Χριστοδουλόπουλος, Βρύζας.

Σκόρερ: 33’ Μπλάνκο, 90’ Ζούλιο Σέζαρ

Κίτρινες κάρτες: 34’ Καφές, 57’ Δέλλας, 90’ Ζούλιο Σέζαρ - 59΄ Μπαλάφας, 75΄ Βρύζας

Κοτόσφαιρο

Ως γνωστόν, το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που παίζεται από άνδρες. Όταν όμως, αντί για άνδρες, στον αγωνιστικό χώρο κατεβαίνουν κότες, τότε δεν έχουμε να κάνουμε με ποδόσφαιρο, αλλά με ένα άλλο άθλημα, το κοτόσφαιρο. Αυτό ήταν και το άθλημα που είδαμε να παίζει, με εξαιρετική οφείλουμε να ομολογήσουμε ικανότητα, οι παίκτες του ΠΑΟΚ. Ή, μάλλον, οι παίκτες που φορούσαν τις φανέλες του ΠΑΟΚ. Γιατί δύσκολα μπορεί να δεχτεί κανείς ότι ένας παίκτης του ΠΑΟΚ, ένας πραγματικός Παοκτσής, θα ήταν τόσο, μα τόσο, κότα.

Κάποιοι θα πούνε: «Μα ο ΠΑΟΚ έπαιξε αρκετά καλά στο β΄ ημίχρονο, και αν ο Βρύζας δεν έχανε εκείνη την ευκαιρία, ή αν ο Χριστοδουλόπουλος έδινε πιο καλά την πάσα, ή αν η γιαγιά μου είχε ρουλεμάν, θα μπορούσε να φύγει με ένα θετικό αποτέλεσμα από το ΟΑΚΑ».

Ψέματα!

Η αλήθεια είναι: Ο ΠΑΟΚ έπαιξε για να χάσει. Εκατό χρόνια να συνεχιζόταν αυτό το παιχνίδι, ο ΠΑΟΚ δεν θα κέρδιζε ποτέ. Η ΑΕΚ έπαιζε χαλαρά και ανέβαζε ταχύτητα μόνο τόσο όσο χρειαζόταν για να μας κερδίσει. Πάνω σε μας έκανε η ΑΕΚ οικονομία δυνάμεων! Χάσαμε σε ρυθμό προπόνησης!

Κάποιοι άλλοι θα πούνε: «Η ΑΕΚ είναι καλύτερη ομάδα, ο δε ΠΑΟΚ είχε πολλές και σημαντικές απουσίες, οπότε η ήττα του ήταν βέβαιη, και το μόνο που μπορούσε να κάνει είναι να παίξει έτσι ώστε να περιορίσει την έκταση της ήττας».

Ακόμα πιο μεγάλα ψέματα!

Η αλήθεια είναι: Η ΑΕΚ ίσως τη στιγμή αυτή να έχει λίγο καλύτερη ομάδα, αλλά στο ποδόσφαιρο δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος. Η ψυχολογία, η αυτοσυγκέντρωση, η θέληση για τη νίκη, αλλά και η τύχη παίζουν καθοριστικό ρόλο. Γι’ αυτό και στο ποδόσφαιρο κάθε ομάδα μπαίνει για τη νίκη. Όχι όμως και στο κοτόσφαιρο…

Δεν θέλω να υπεισέλθω στις λεπτομέρειες αυτού του παιχνιδιού. Λίγη σημασία άλλωστε έχουν. Σημαντικότερο είναι να κατανοήσουμε όλοι τα δύο σημεία που εξέθεσα παραπάνω:

Πρώτον, ο ΠΑΟΚ έπαιξε για να χάσει.

Δεύτερον, στο ποδόσφαιρο κατεβαίνεις πάντοτε για να κερδίσεις, ανεξαρτήτως αντιπάλου.

Καλή χρονιά σε όλους!

Εύχομαι υγεία και ευτυχία σε όλους τους αδελφούς Παοκτσήδες, και στους παίκτες μας το 2008 εύχομαι να δώσει μεγαλύτερα ψυχικά αποθέματα, γιατί το πρωτάθλημα αυτό είναι πολύ πιο σημαντικό απ’ ό,τι οι περισσότεροι γενικώς υποθέτουν, έχει μεγάλη σημασία να βγούμε στην Ευρώπη, κάτι που ίσως ούτε η 4^η θέση δεν εξασφαλίζει, ενώ από την άλλη μεριά, η ύπαρξη play-offs είναι μια μεγάλη ευκαιρία που μοιάζει φτιαγμένη ειδικά για μας. Το μόνο που χρειάζεται για να την αρπάξουμε είναι θάρρος και πίστη. Τα διαθέτουμε;;;

ΠΑΟΚ – Λεβαδειακός 1-0

ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ 2007-08

13η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ

ΠΑΟΚ: Φερνάντες, Κνολ, Μουμίν (65` Λάκης), Μπαϊάνο, Ηλιάδης (79` Βρύζας), Μελίσσης, Χαραλάμπους, Κωνσταντινίδης, Γεωργιάδης, Σάλμον (91` Μαλεζάς), Χριστοδουλόπουλος.

Λεβαδειακός: Μπλάζιτς, Έμεραν, Άντερσον, Παστός, Ποπόφ, Διαμάντης, Ανδράλας, Ζησόπουλος, Λεονάρντο (72` Παρασκευαϊδης), Ρούσεφ (91` Ντιά), Ντιμπαλά.

Γκολ: Λάκης 88΄

Κίτρινες κάρτες: 31΄ Μπαϊανό, 66΄ Γεωργιάδης-33` Διαμαντής, 66` Εμεραν, 78` Ποπόφ, 87` Μπλάζιτς

Στην Τούμπα έχουμε άστρο!

Τελικά η Τούμπα είναι ο φύλακας-άγγελος του φετινού ΠΑΟΚ. Όσες αναποδιές κι αν συμβαίνουν στα εκτός έδρας ματς, όπου έχουμε 5 ήττες και μία ισοπαλία, στην Τούμπα πάντα κάτι θα συμβεί και ο Δικέφαλος θα καταφέρει να βγει νικητής. Αυτή τη φορά η λύτρωση ήρθε στο 88΄, όπως είχε γίνει και στο ματς με τον Εργοτέλη. Ο ΠΑΟΚ σε γενικές γραμμές δεν ήταν καλός, ειδικά στο 1^ο ημίχρονο σερνόταν, κατάφερε όμως να πάρει τους 3 βαθμούς της νίκης, συμπληρώνοντας στην έδρα του 6 νίκες και μία ισοπαλία. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να παίρνονται βαθμοί ακόμα κι όταν η ομάδα δεν αποδίδει καλά, γι’ αυτό και το γκολ του Λάκη έσβησε την πίκρα της μετριότατης εμφάνισης και γέμισε ηδονή τους φιλάθλους του ΠΑΟΚ. Η νίκη πάντως πρέπει να θεωρηθεί πέρα ως πέρα δίκαιη, γιατί ο Λεβαδειακός δεν κατάφερε να απειλήσει τα καρέ του Φερνάντες, ενώ στα λίγα χρονικά σημεία που πιέστηκε, έδειχνε ότι είναι θέμα χρόνου να δεχθεί γκολ. Όση όμως κι αν είναι η χαρά της νίκης, η ομάδα πρέπει να προβληματιστεί πάρα πολύ σοβαρά για τα αίτια αυτής της εμφάνισης, γιατί δεν είναι βέβαια κάθε μέρα Πασχαλιά, και κάποια στιγμή πρέπει να σοβαρευτούμε και να παίξουμε την μπάλα που ξέρουμε.

Απαράδεκτο 1^ο ημίχρονο
Ιδιαίτερα στο 1^ο ημίχρονο, ο ΠΑΟΚ ήταν κυριολεκτικά ανύπαρκτος, με παίκτες ανόρεκτους, βαρείς, που σε κάποιες περιπτώσεις δεν μπορούσαν να πάρουν τα πόδια τους ή να δώσουν μια πάσα στα τρία μέτρα. Από την άλλη μεριά ο Λεβαδειακός έδειξε ότι ήρθε διαβασμένος, μπλόκαρε τα άκρα του ΠΑΟΚ, απ’ όπου γίνεται πάντα όλη η ανάπτυξη της ομάδας, και προσπάθησε να βγάλει κάποιες αντεπιθέσεις, δύο από τις οποίες ήταν αρκετά απειλητικές.

Αφύπνιση, αλλά και νευρικότητα στο 2^ο ημίχρονο
Στο 2^ο ημίχρονο ο ΠΑΟΚ μπήκε φουριόζος, και έδειξε αποφασισμένος να καθαρίσει το ματς. Όταν όμως αυτό δεν συνέβη μέσα στα πρώτα 15 λεπτά, επικράτησε νευρικότητα, η ομάδα άρχισε να αποσυντονίζεται, ενώ και οι αλλαγές του Σάντος μάλλον επέτειναν τη σύγχυση, καθώς άλλαξε ριζικά η διάταξη της ομάδας. Χρειάστηκε τελικά μια θαυμάσια ατομική προσπάθεια του Ζήση Βρύζα, που έβγαλε ασίστ στον Λάκη, για να έρθει η λύτρωση από κει που δεν το περιμέναμε. Ο Λεβαδειακός του 2^ου ημιχρόνου ήταν πάντως ανύπαρκτος επιθετικά, και δεν άξιζε να πάρει κάτι παραπάνω απ’ αυτό το παιχνίδι.

Ατομική κριτική
Ο Μπαϊάνο, σε ρόλο αμυντικού χαφ, ήταν πραγματικά συγκινητικός, δούλεψε πάρα πολύ, έτρεξε, μάρκαρε, πήρε πρωτοβουλίες, προσπάθησε να οργανώσει το παιχνίδι. Οι ενέργειές του δεν ήταν πάντα εξίσου πετυχημένες, δικαιούται όμως τον τίτλο του κορυφαίου, γιατί διέθετε αυτό που λείπει από κάποιους άλλους εκεί στο κέντρο του ΠΑΟΚ: Θάρρος και ψυχή.

Ο Κνολ, μετά τη θαυμάσια εμφάνιση στο Περιστέρι, επιβεβαίωσε ότι διανύει περίοδο θαυμάσιας φόρμας. Ήταν άψογος αμυντικά, καθάρισε όλες τις φάσεις, είχε εξαιρετικές τοποθετήσεις, ήταν αλάνθαστος στο ψηλό παιχνίδι, ενώ και επιθετικά ήταν απειλητικός όταν κατέβαινε για κεφαλιά.

Φιλότιμος, εργατικός, αλλά εμφανώς βαρύς και κουρασμένος ο Σάλμον, ενώ ο Γεωργιάδης βρέθηκε σε μέτρια μέρα, ακόμα κι έτσι όμως παραμένει μια από τις πιο πολύτιμες μονάδες του ΠΑΟΚ.

Φιλότιμος και θετικός και ο Ηλιάδης, έδειξε ότι αγωνιστική με αγωνιστική αφομοιώνει όλο και καλύτερα τη θέση του δεξιού μπακ.

Μουμίν και Χριστοδουλόπουλος είχαν την ευκαιρία να αποδείξουν ότι αξίζουν τη θέση βασικού που τους δόθηκε, δεν νομίζω όμως ότι την εκμεταλλεύτηκαν.

Περίοδο ντεφορμαρίσματος διανύει ο Κωνσταντινίδης, ενώ ο Βρύζας αποτέλεσε την ευχάριστη έκπληξη.

Η φιλοσοφία του Σάντος στον ΠΑΟΚ

Μετά τη βαρυσήμαντη συνέντευξη τύπου που παραχώρησε ο Φερνάντο Σάντος την Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου, καθώς και τη συνέντευξη στην TV100 το βράδυ της Δευτέρας 9 Δεκεμβρίου, προκύπτουν πλέον με σαφήνεια κάποια χαρακτηριστικά στοιχεία του τρόπου σκέψης του προπονητή μας, τα οποία καλό θα είναι να τα υπογραμμίσουμε.

Πρώτα-πρώτα είναι σαφές πως δεν πιστεύει σε μια ομάδα νεανική, μια ομάδα ταλέντων. Πιστεύει σε μια ομάδα ισορροπημένη, στην οποία θα αγωνίζονται παίκτες όλων των ηλικιών, με κύριο κριτήριο την αξία και μόνο την αξία τους, και όχι την ηλικία τους. Όσον αφορά στα ταλέντα, πιστεύει σε ένα βαθμό σε αυτά, στα πλαίσια όμως μιας σταδιακής αφομοίωσής τους μέσα στον κορμό της ομάδας.

Τεράστια έμφαση δίνει ο Φερνάντο Σάντος στο ζήτημα της νοοτροπίας, αυτό που ο ίδιος αποκαλεί «νοοτροπία νικητή». Μοιάζει να έχει κάποιου τύπου «αλλεργία» σε παίκτες που δεν έχουν νοοτροπία νικητή, και είναι λογικό να υποθέσει κανείς ότι τέτοιους παίκτες έχει εντοπίσει αρκετούς στον ΠΑΟΚ. Αυτό που επιδιώκει είναι να κάνει μεταγραφές παικτών με υψηλές ικανότητες και νοοτροπία νικητή, ώστε να «παρασύρουν» και τους υπόλοιπους παίκτες, να τους μπολιάσουν με τη νοοτροπία τους.

Είναι σαφές ότι ο Σάντος δεν πιστεύει ιδιαίτερα στη δουλειά που γίνεται στις ακαδημίες ποδοσφαίρου στη χώρα μας, και γι’ αυτό δεν πιστεύει ιδιαίτερα και στα ταλέντα που βγάζουμε. Η στάση του απέναντι στον νεαρό έλληνα ποδοσφαιριστή είναι μάλλον αρνητική. Στη συνέντευξη τύπου πριν το ματς με τη Βέροια, ο Σάντος δήλωσε με σαφήνεια ότι δεν γίνεται σωστή δουλειά με τα νεαρά παιδιά στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να φτάνουν 18-19 χρονών χωρίς να έχουν την κατάλληλη νοοτροπία, κάτι που είναι ιδιαίτερα δύσκολο να αλλάξει στη συνέχεια. Προφανέστατα σ’ αυτή την κατηγορία συμπεριέλαβε τους Δελήμπαση-Πεχλιβάνη και Αθανασιάδη, για τους οποίους δήλωσε ορθά-κοφτά ότι δεν κάνουν για τον ΠΑΟΚ, προσθέτοντας:

«Θα πρέπει να λέμε τα πράγματα με σαφήνεια, δηλαδή τι είναι αυτό που θέλουμε από τον ΠΑΟΚ. Αυτό που προσδοκούμε είναι να επιστρέψει στις πρώτες θέσεις, ή μια μέτρια ομάδα που την επόμενη 20ετία δε θα κερδίζει τίποτα;»

Μόνο όταν οι δημοσιογράφοι τον ρώτησαν αν θα ωφελούσε κάποιος δανεισμός των παικτών αυτών, παραδέχτηκε ότι ίσως στο μέλλον να είναι σε θέση αυτοί οι παίκτες να βοηθήσουν. Η αρχική του θέση όμως ήταν τελείως αρνητική. Στην TV100 ο Σάντος είπε:

«Υπάρχουν αυτή τη στιγμή πολλοί παίκτες που παίζουν χρόνια στον ΠΑΟΚ και κάθε χρόνο αφήνουν υποσχέσεις. Αυτό γίνεται κάθε χρόνο, αλλά χάνει την αξία του. Όλα αυτά τα χρόνια λέμε ότι η ομάδα έχει καλούς παίκτες, κάτι μπορεί να κάνει αλλά τελικά η ομάδα τερματίζει στην 5η ή την 6η θέση. Υπάρχει ένα καλό επίπεδο παικτών στον ΠΑΟΚ αλλά είναι συγκεκριμένο επίπεδο.»

Βλέπουμε λοιπόν με σαφήνεια την γενικά αρνητική εικόνα που έχει διαμορφώσει ο Φερνάντο Σάντος γι’ αυτούς που εμείς αποκαλούμε «ταλέντα» στον ΠΑΟΚ, κάτι που επιβεβαιώνεται και με την παρακάτω δήλωση: «Κατά 70% είναι τα πράγματα στον ΠΑΟΚ όπως τα είπε στη συνάντησή μας στο Μόναχο ο Ζαγοράκης και κατά 30% όχι. Βέβαια ο νυν πρόεδρος έχει παίξει με τους παίκτες και υπάρχει συναισθηματικό δέσιμο».

Είναι λοιπόν σαφής η μάλλον αρνητική εικόνα που έχει σχηματίσει ο προπονητής μας για το ρόστερ της ομάδας, και μπορούμε από τώρα να προβλέψουμε ότι το Δεκέμβριο θα γίνουν κάποιες αλλαγές, και συγκεκριμένα οι εξής:

Πρώτα-πρώτα θα γίνει μία μεταγραφή. Όχι περισσότερες. Ο Σάντος έχει δηλώσει ότι προτιμά έναν παίκτη που να κάνει τη διαφορά, παρά δυο-τρεις επιπέδου παρόμοιου μ’ αυτούς που ήδη έχουμε. Στο κάτω-κάτω χρήματα πολλά δεν υπάρχουν. Η μεταγραφή θα είναι οπωσδήποτε από το εξωτερικό (ο Σάντος έχει επανειλημμένα κάνει νύξεις για εσφαλμένη νοοτροπία των ελλήνων ποδοσφαιριστών), και πιθανότατα από την πορτογαλική αγορά, την οποία και γνωρίζει καλύτερα ο ίδιος. Πιθανότερη θέση που θα αγωνίζεται ο ποδοσφαιριστής αυτός θα είναι του αμυντικού μέσου. Από τη μεταγραφή αυτή θα κριθούν πολλά.

Δεύτερον θα γίνουν κάποιες αποδεσμεύσεις. Ο Σάντος έχει δηλώσει: «Έχουμε 24 ποδοσφαιριστές και όλοι είναι πολύ καλοί. Εγώ βέβαια θα προτιμούσα 20, γιατί με πολλούς παίκτες δεν είναι εύκολο να δουλεύει κάποιος. Είναι κατανοητό νομίζω ότι είναι πιο εύκολο να περάσεις τη φιλοσοφία σου σε έναν μικρό αριθμό παικτών. Τώρα η κατάσταση είναι δεδομένη, ο Δεκέμβριος ωστόσο είναι κοντά και θα αναθεωρήσουμε τα πράγματα». Άρα θα πρέπει σίγουρα να αναμένουμε 3-4 αποδεσμεύσεις, ή παραχωρήσεις δανεικών παικτών. Υποψήφιοι για αποδέσμευση είναι οι: Τοχούρογλου-Ορφανός-Ουντέζε-Βρύζας (τιμητικός τερματισμός της καριέρας). Για δανεικοί οι Δελήμπασης-Πεχλιβάνης (θα ήταν και ο Αθανασιάδης, αν δεν το ξέκοβε η διοίκηση). Είναι σαφές ότι Σάντος και Ζαγοράκης δεν σκέφτονται με τον ακριβώς ίδιο τρόπο, θα επέλθει όμως μια όσμωση, ιδιαίτερα τώρα, ενόψει της μεταγραφικής περιόδου, και η ομάδα θα προχωρήσει, κατά πάσα πιθανότητα προς την κατεύθυνση που θέλει ο Σάντος, ο οποίος είναι και ο απόλυτος κυρίαρχος του ποδοσφαιρικού τμήματος.

Ατρόμητος - ΠΑΟΚ 0-0

ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ 2007-08
12η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ

Ατρόμητος: Μιχαηλίδης, Γελαδάρης (63΄ Μερίνο), Ανατολάκης, Ολιβέιρα, Κατεμής, Ρόβας, Μαρίνος, Κορακάκης, Λουτσιάνο, Ρέγες (85΄ Σάντσεθ), Σίριο
ΠΑΟΚ: Φερνάντεζ, Ηλιάδης, Μελίσσης, Κνολ, Χαραλάμπους, Μπαλάφας, Μπαϊάνο, Γεωργιάδης, Λάκης (55΄ Βαγγελής), Γκονζάλεζ (88΄ Μουμίν), Σάλμον (86΄ Βρύζας)

Κίτρινες κάρτες: 23΄ Ολιβέιρα, 77΄ Ρόβας - 15΄ Σάλμον, 39΄ Μπαλάφας, 90΄ Βαγγελής

Είναι κι αυτό μια πρόοδος
Πραγματοποιώντας μια βελτιωμένη γενικά εμφάνιση, σε σχέση με προηγούμενες εξόδους του, ο ΠΑΟΚ κατάφερε μετά από 5 σερί εκτός έδρας ήττες να πάρει τον πρώτο του βαθμό μακριά από την Τούμπα. Σίγουρα η νίκη ήταν αυτό που θέλαμε, όμως έναντι ενός πολύ καλού και οργανωμένου αντιπάλου, ο οποίος βρίσκεται πάνω από μας στη βαθμολογία, η ισοπαλία πρέπει να θεωρηθεί – και είναι - θετικό αποτέλεσμα.

Αρκετά καλό 1^ο ημίχρονο
Δυνατά μπήκε στον αγωνιστικό χώρο ο ΠΑΟΚ, επιδιώκοντας ευθύς εξ αρχής να πάρει τα ηνία του αγώνα. Επιχείρησε να πρεσάρει σε όλη την έκταση του γηπέδου και να βγει γρήγορα στην επίθεση. Ο αντίπαλος όμως ήταν πολύ καλά διαβασμένος, κάλυπτε πολύ καλά τους κενούς χώρους, μπλόκαρε τα ατού μας, και ιδιαίτερα τον Γεωργιάδη, και κατάφερνε να βγαίνει και σε κάποιες γρήγορες αντεπιθέσεις, που μας κρατούσαν αρκετά απασχολημένους. Μετά το 30΄ επήλθε πλήρης ισορροπία στο παιχνίδι, μεταξύ δύο ομάδων που κατάφεραν να αλληλοεξουδετερώσουν η μια την άλλη. Όσον αφορά στον ΠΑΟΚ, επέδειξε πρόθεση να αγωνιστεί επιθετικά, δεν είχε όμως την ψυχραιμία και το καθαρό μυαλό να βρει λύσεις απέναντι στο σκληρό πρέσινγκ και το έξυπνο αμυντικό παιχνίδι του αντιπάλου. Αντίθετα, επικράτησε η νευρικότητα, οι επιπόλαιες ενέργειες και γενικά ένα άγχος, που έδειχνε ότι η ομάδα λειτουργούσε υπό την πίεση της πάση θυσία νίκης. Αυτό όμως που φάνηκε στο πρώτο ημίχρονο ήταν ότι το παιχνίδι δύσκολα θα ξεκολλούσε από το μηδέν, και για να συμβεί αυτό απαιτούνταν πάνω απ’ όλα ψυχραιμία, υπομονή και καθαρό μυαλό, ακριβώς δηλαδή τα στοιχεία που έλειπαν από το παιχνίδι μας.

Μέτριο 2^ο ημίχρονο
Δυστυχώς στο 2^ο ημίχρονο ο ΠΑΟΚ δεν απέκτησε τα στοιχεία που του έλειπαν, και με δεδομένο ότι είχε να αντιμετωπίσει έναν πολύ συγκροτημένο και οργανωμένο αντίπαλο, άρχισε σιγά-σιγά να τα παρατάει, να χάνει το κουράγιο του, να συμβιβάζεται με την ισοπαλία, στα δε τελευταία λεπτά μπορούμε να πούμε ότι έπαιξε αμυντικά για να μη χάσει. Ήταν μια εξέλιξη που ήρθε φυσιολογικά, καθώς ο αντίπαλος ήταν πολύ σκληροτράχηλος αμυντικά, πρέσαρε ψηλά, έπαιζε δε πολύ έξυπνα και το τεχνητό οφσάιντ. Είναι χαρακτηριστικό ότι γύρω στο 70% των επιθέσεών μας ανακόπηκε με οφσάιντ. Ήταν σαφές ότι αν τυχόν κατάφερνε να βάλει γκολ ο ΠΑΟΚ, αυτό θα γινόταν με αντεπίθεση που θα έσπαζε το τεχνητό οφσάιντ του αντιπάλου, γι’ αυτό και υπήρξαν ιδιαίτερα καθοριστικές δυο-τρεις φάσεις όπου ανακοπήκαμε με οριακά οφσάιντ, εξού και ο εκνευρισμός που επέδειξε αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα ο Φερνάντο Σάντος έναντι του ενός επόπτη.

Ο Γεωργιάδης σε ρόλο ηγέτη
Είχε διαφανεί εδώ και αρκετό καιρό η δαιμονιώδης περίοδος φόρμας την οποία διανύει ο αειθαλής Γ.Χ. Γεωργιάδης. Ο Γ.Χ. έχει πάρει τη θέση του ηγέτη μέσα στον αγωνιστικό χώρο και η παρουσία του είναι καταλυτική για τη γενική επίδοση της ομάδας. Ήταν λοιπόν λογική κι αναμενόμενη η κίνηση του Φερνάντο Σάντος να τον μεταφέρει από το δεξί άκρο της επίθεσης στο νευραλγικό χώρο του κέντρου του γηπέδου, όπου και η φυσική θέση ενός ηγέτη, θέση μάλιστα στην οποία έχει ξαναγωνιστεί με επιτυχία ο Γ.Χ. κατά την προηγούμενη θητεία του στον Δικέφαλο. Είχε άλλωστε επισημανθεί επανειλημμένα η ανάγκη να χωρέσει στην ενδεκάδα και ο Βασίλης Λάκης, ένας πρωταθλητής Ευρώπης, τον οποίο σε καμία περίπτωση δεν έχουμε την πολυτέλεια να κρατούμε στον πάγκο. Η διάταξη με την οποία παρατάχθηκε η ομάδα ήταν λοιπόν σωστή, κι αν για κάτι ευθύνεται ο Φερνάντο Σάντος, είναι που λιγοψύχησε κι αυτός κάποια στιγμή στο 2^ο ημίχρονο και έβγαλε από τον αγώνα τον Λάκη για να επαναφέρει στη «φυσική» του θέση τον Γ.Χ. και να περάσει στον αγωνιστικό χώρο τον Βαγγελή, ο οποίος δεν προσέφερε το παραμικρό. Δεν είναι τυχαίο δε, που από το χρονικό σημείο της αλλαγής και μετά η επιθετικότητα της ομάδας υπέστη κατάρρευση. Θα πει κανείς, μα ο Γ.Χ. δεν έπαιξε καλά. Πράγματι δεν έπαιξε καλά, δε φταίει όμως γι’ αυτό η αλλαγή θέσης. Ο Γ.Χ. όπως έχω ξανατονίσει, γενικά δεν παίζει και πολύ καλά εκτός έδρας, και ειδικά σήμερα είχε να αντιμετωπίσει και το ασφυκτικό μαν-του-μαν από τον Ρόβα, κάτι που τον έφθειρε σημαντικά.

Ψηλά τα κεφάλια
Παρότι ο ΠΑΟΚ παραμένει χωρίς εκτός έδρας νίκη σε έξι παιχνίδια, είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι η κληρωτίδα μάς έπαιξε παράξενο παιχνίδι στο φετινό πρωτάθλημα, στέλνοντάς μας με το καλημέρα στις δυσκολότερες έδρες της λίγκας. Ο ΠΑΟΚ υπολογίζει να πάρει φέτος γύρω στις 5 με 6 νίκες εκτός έδρας, σε γήπεδα όπως της Βέροιας, της Λεβαδιάς, της Καλαμαριάς, του Εργοτέλη, του ΟΦΗ, ακόμα και του Ηρακλή ή της Λάρισας. Μέχρι στιγμής έχει παίξει ουσιαστικά με τις ομάδες εκείνες που είναι από πάνω του στη βαθμολογία, και όχι από κάτω του. Έχει βάσιμες λοιπόν ελπίδες για το μέλλον. Αυτό που χρειάζεται είναι περισσότερη δουλειά, αισιοδοξία, υπομονή κι επιμονή. Το ερχόμενο Σάββατο έχουμε ακόμα ένα "εύκολο" παιχνίδι στην Τούμπα, με αντίπαλο τον Λεβαδειακό. Είναι πολύ σημαντικό να συνεχίσουμε το θετικό σερί στην Τούμπα, οπότε και θα βρεθούμε πιθανότατα μέσα στην πρώτη πεντάδα της βαθμολογίας, δηλαδή απολύτως εντός στόχων.

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕ ΤΑ ΕΚΤΟΣ ΕΔΡΑΣ

Πάρα πολύς λόγος έχει γίνει φέτος με την υποτιθέμενη αδυναμία του ΠΑΟΚ να πάρει αποτελέσματα εκτός έδρας. Κατ’ αρχήν, συζητά κανείς ιδιαιτέρως για πράγματα τα οποία αποτελούν καινούρια φαινόμενα, που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα και τα προβλεπόμενα. Πρέπει όμως ευθύς εξ αρχής να τονίσουμε ότι ο ΠΑΟΚ, από τότε που εντάχθηκε στα σαλόνια των πραγματικά μεγάλων ομάδων, εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ’60 - αρχές ’70, υπήρξε μια ομάδα έδρας. Ο ΠΑΟΚ παραδοσιακά βάσισε τη δύναμή του στην επίδραση της καυτής Τούμπας, ήταν δηλαδή μια ομάδα που υπολόγιζε να κάνει μάξιμουμ μία ήττα στην έδρα της και να παραχωρήσει και καναδυό ισοπαλίες. Με τέτοια συγκομιδή στην έδρα σου, αν κάνεις και επτά-οκτώ νίκες εκτός έδρας παίρνεις πρωτάθλημα! Γι’ αυτό και ο ΠΑΟΚ σπανίως τις έκανε. Δεν μπορούμε να τα θέλουμε όλα δικά μας. Ο ΠΑΟΚ ήταν, είναι και θα είναι μια ομάδα έδρας. Ξεκινά κατ’ αρχήν με ζητούμενο την μέγιστη αποκομιδή στα εντός, κι από κει και πέρα ό,τι περισσότερο έρθει στα εκτός, καλώς να ορίσει.

Φέτος όλος ο ντόρος οφείλεται στο ότι ο ΠΑΟΚ έχει 5 ήττες σε ισάριθμα εκτός έδρας παιχνίδια. Όλοι αυτοί όμως που το έχουν κάνει μεγάλο θέμα δεν κάθονται να δουν το πρόγραμμα, πού ακριβώς δηλαδή κλήθηκε να αγωνιστεί φέτος ο ΠΑΟΚ εκτός έδρας; Ο ΠΑΟΚ, λοιπόν, έπαιξε τα δυο μεγάλα ντέρμπι με Ολυμπιακό-Παναθηναϊκό, ένα τοπικό ντέρμπι στο Χαριλάου, και έκανε και δυο εξόδους στην επαρχία, σε ποιες έδρες όμως; Στην Ξάνθη, η οποία με εξαίρεση εκείνο το ματς της τελευταίας αγωνιστικής με τον Ηρακλή είχε ξεχάσει από πότε είχε να χάσει στα Πηγάδια, και στην Τρίπολη, η οποία, παρότι νεοφώτιστη, αποδεικνύεται, τουλάχιστον προς το παρόν, ανίκητη στην έδρα της, όπου έχει ήδη καταβάλλει, εκτός του ΠΑΟΚ, και τους Ολυμπιακό-Παναθηναϊκό! Άρα, λοιπόν, υπό την παρούσα συγκυρία, ήταν πάρα πολύ δύσκολο να καταφέρει ο ΠΑΟΚ να πάρει βαθμό σ’ αυτά τα παιχνίδια.

Ο ΠΑΟΚ φέτος θα πρέπει να είναι κάτι παραπάνω από πανευτυχής αν καταφέρει να κάνει έξι εκτός έδρας νίκες. Τα παιχνίδια στα οποία θα πρέπει να διεκδικήσει αυτές τις νίκες είναι τα εξής: Με Λεβαδειακό - Βέροια - Εργοτέλη - Καλαμαριά - ΟΦΗ - Ατρόμητο είναι τα έξι ματς του πρώτου γκρουπ, επίσης με Ηρακλή-Λάρισα-Πανιώνιο είναι τρία ακόμη ματς που μπορούμε να χτυπήσουμε, και υπάρχει ακόμα και το ντέρμπι με την ΑΕΚ. Αυτά είναι όλα τα παιχνίδια που έχουμε να δώσουμε. Είναι λοιπόν σαφές ότι η φαινομενική αδυναμία του ΠΑΟΚ εκτός έδρας βασίζεται αποκλειστικά σχεδόν στο πρόγραμμα που είχε η ομάδα μέχρι στιγμής. Υπάρχουν εννιά παιχνίδια στα οποία θα διεκδικήσουμε έξι νίκες από δω και πέρα. Και πέντε καλές θα είναι. Αρκεί να δούμε τα στατιστικά των προηγούμενων ετών:

Αγ. Περίοδος	Θέση	Νίκες εκτός	Ισοπ. εκτός	Ήττες εκτός
1995-96	11	2	7	8
1996-97	4	7	4	6
1997-98	4	8	4	5
1998-99	4	7	2	8
1999-2000	5	5	6	6
2000-01	4	4	7	4
2001-02	4	4	3	6
2002-03	3	6	3	6
2003-04	3	8	3	4
2004-05	5	4	3	8
2005-06	6	3	5	7
2006-07	6	3	4	8

Πρέπει να σημειωθεί ότι στις περιόδους πριν από το 2000-01 οι ομάδες της κατηγορίας ήταν 18, οπότε παιζόταν 17 παιχνίδια εκτός έδρας, έναντι 15 που είναι σήμερα. Έτσι πιάσαμε εκείνες τις 7 και 8 νίκες εκτός έδρας, ρεκόρ που καταφέραμε να επαναλάβουμε μόνο το 2003-04, οπότε και καταφέραμε να βγούμε τρίτοι στο πρωτάθλημα. Ακόμα και το 2002-03 που βγήκαμε πάλι τρίτοι, είχαμε όλες κι όλες 6 νίκες εκτός έδρας. Πέρσι και πρόπερσι κλείσαμε τη σεζόν με τρεις μόνο νίκες εκτός έδρας. Μα αυτό είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα το καταφέρουμε και φέτος! Ας μην κάνουμε ντόρο άνευ λόγου και αιτίας, λοιπόν. Είναι σαφές ότι με 5 εκτός έδρας νίκες θα πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι. Στο κάτω-κάτω φέτος για την πέμπτη θέση πάμε, δεν πάμε για πρωτάθλημα.

Υπάρχουν λοιπόν παιχνίδια από δω και πέρα, στα οποία μπορούμε καλλίστως να χτυπήσουμε τις 5-6 νίκες μας. Εξαιρείται μόνο το ματς με την ΑΕΚ. Οι πέντε ήττες που είχαμε ως τώρα οφείλονται κυρίως στο κακό πρόγραμμα που είχε η ομάδα, και δεν σημαίνουν τίποτα. Όλα παίζονται. Να μην ξεχνάμε ότι η ομάδα ξεκινά φέτος μια καινούρια προσπάθεια, άλλαξε προπονητή μετά την πρώτη αγωνιστική, και είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι, παρά τις ατυχίες με τους τραυματισμούς, θα παρουσιάζεται κάθε φορά και πιο βελτιωμένη. Όσο για το ματς του ερχόμενου Σαββάτου με τον Ατρόμητο, πάμε σαφώς για νίκη, αλλά κι αν δεν κερδίσουμε, εγώ προσωπικά δεν πρόκειται να το κάνω θέμα. Είναι όμως γεγονός ότι δεν πρέπει να χάσουμε. Αν δούμε τα στατιστικά, ο ΠΑΟΚ ουδέποτε έκανε πάνω από 8 ήττες εκτός έδρας, ακόμα και το 1995-96 που βγήκε ενδέκατος τόσες έκανε, και θα είναι πάρα πολύ άσχημο να συμπληρώσουμε έξι ήττες σε ισάριθμες εξόδους μας από την Τούμπα. Είναι λοιπόν ζήτημα ζωής και θανάτου να μην χάσουμε στο Περιστέρι.

Το ζήτημα της απόδοσης

Υπάρχουν όμως και μερικοί, που δεν κάνουν τόσο θέμα τις ήττες που κάναμε μακριά από το σπίτι μας, όσο την απόδοση που πιάσαμε. Λένε, δηλαδή, ότι με εξαίρεση το ντέρμπι στο Καραϊσκάκη, ο ΠΑΟΚ ήταν κακός σε όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια. Κι αυτό είναι το ανησυχητικό. Αναρωτιούνται ακόμα πώς είναι δυνατό να συμβαίνει αυτό, όταν ο ΠΑΟΚ, κατά την ίδια χρονική περίοδο, παίζει καλά στην Τούμπα. Κι εδώ θα έλεγα ότι είναι εν πολλοίς μαγική εικόνα. Κοιτάξτε το πρόγραμμα: Στην έδρα του ο ΠΑΟΚ έχει παίξει μόνο με μικρές ομάδες. Έπαιξε μόνο ένα τοπικό ντέρμπι με Ηρακλή, τον πέτυχε όμως σε μια χρονική συγκυρία που ήταν χάλια, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Από κει και πέρα έπαιξε μόνο με ομαδούλες της πλάκας, δηλ. Βέροια 2-0 (σκόραρε σε πολύ ευνοϊκά χρονικά σημεία χωρίς να πιάσει καλή απόδοση), Εργοτέλη 1-0 (με την ψυχή στο στόμα στο 87΄), Καλαμαριά 4-1 (καλό παιχνίδι, αλλά επικράτηση δυσκολότερη απ’ ό,τι δείχνει το τελικό σκορ), Πανιώνιο 3-1 (το καθάρισε σε 20΄) και ΟΦΗ 2-2 (πέταξε αδικαιολόγητα 2 βαθμούς, κατά τη γνώμη μου η πιο οδυνηρή απώλεια της φετινής χρονιάς, κανένας όμως δεν το έκανε θέμα, γιατί κάναμε τις άλλες 5 νίκες). Σοβαρή ομάδα να μπαίνει στην Τούμπα φέτος εγώ δεν έχω δει. Άρα, λοιπόν, δεν κάνει και τόσο μεγάλα παιχνίδια ο ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Έτυχε απλά να αντιμετωπίζει ομαδούλες στην Τούμπα και θεριά ανήμερα εκτός έδρας. Εγώ πιστεύω ότι αν είχε κληρωθεί στο πρόγραμμα να παίξει με Βέροια και Εργοτέλη εκτός έδρας θα είχε τώρα δυο νίκες εκτός έδρας με βεβαιότητα. Και τον Ηρακλή, όμως, αν τον αντιμετώπιζε στο Καυτατζόγλειο τη 2^η αγωνιστική, σε κείνη τη συγκυρία, θα κέρδιζε σίγουρα. Άρα είναι μαγική εικόνα η αδυναμία μας στα εκτός έδρας.

Από κει και πέρα, θέλω να τονίσω ότι όλη αυτή η ιστορία που παραδοσιακά θέλει τον ΠΑΟΚ ομάδα έδρας δεν είναι φούμαρα. Έχει ουσία. Αλλιώς μας αντιμετωπίζουν οι αντίπαλοι στην έδρα τους κι αλλιώς στην Τούμπα. Πάρτε για παράδειγμα την Ξάνθη. Η ομάδα αυτή, όταν ξεκινά η σεζόν και κάνει τους υπολογισμούς της, υπολογίζει μια σίγουρη ήττα στην Τούμπα, και μια σχεδόν σίγουρη νίκη με τον ΠΑΟΚ στα Πηγάδια. Στην έδρα τους μόλις δουν ασπρόμαυρο τρώνε σίδερα. Δαγκώνουν κυριολεκτικά. Δια πυρός και σιδήρου περνάει ο ΠΑΟΚ από την Ξάνθη κάθε χρόνο. Κορμιά πέφτουν. Η ίδια ομάδα, όταν έρχεται στην Τούμπα είναι αρνάκι. Κυρία. Πελάτισσά μας είναι κάθε χρόνο. Γιατί; Γιατί έτσι είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο. Οι φανέλες παίζουν μπάλα στην Ελλάδα, όχι οι παίκτες. Πάει ο Ολυμπιακός και κερδίζει περπατώντας σ’ όλες τις έδρες ανά την Ελλάδα. Τώρα πάει κάπως ν’ αλλάξει αυτό. Π.χ. με την Τρίπολη. Η μεγάλη επιτυχία του Κάμπος είναι ότι τους έπεισε να χτυπούν κάθε παιχνίδι. Και έτσι έφτασαν χωρίς κανείς να το πάρει χαμπάρι στην 4^η θέση. Δεν θέλει τίποτα ειδικά προσόντα. Απλά να μπαίνεις και να χτυπάς τα παιχνίδια. Άλλο όμως να το λες, κι άλλο να το κάνεις. Δεν γίνεται και τόσο εύκολα. Θέλει δουλειά στο επίπεδο της νοοτροπίας. Αυτό λέει και ξαναλέει κι ο Σάντος. Πάντως ένα να ξέρετε: Αυτό το πρέσινγκ που μας έπαιξε ο Αστέρας στην Τρίπολη πολύ δύσκολα αντιμετωπίζεται. Κι ο λόγος που μπορούμε και παίζουμε την μπαλίτσα που παίζουμε στην Τούμπα είναι ότι κανείς δεν τόλμησε να μας παίξει έτσι. Κι ούτε πρόκειται. Γιατί; Γιατί αυτό είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο…

ΠΑΟΚ – Βέροια 2-0

ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ 2007-08
11η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ

Συνθέσεις:

ΠΑΟΚ: Φερνάντεζ, Γκονζάλες (66΄ Λάκης), Μπαλάφας, Μπαϊάνο, Μελίσσης, Κνολ, Χαραλάμπους, Ηλιάδης, Γεωργιάδης, Σάλμον (88΄ Βρύζας), Βαγγελής (84΄ Χριστοδουλόπουλος)
Βέροια: Τέρολ, Κόλτζος, Αλεξίου, Σαμαράς, Κλίνε, Στεφανίδης, Μεντόζα (69΄ Ζέεντορφ), Μπικόφσκι, Κριβοκάπιτς, Τσιμπλίδης (80΄ Τσιμπλίδης), Ερέρα (90΄ Ράνιτς)

Γκολ: 3΄ Γκονζάλες, 52΄ Σάλμον

Κίτρινες κάρτες ΠΑΟΚ: 30΄ Βαγγελής

Εύκολη νίκη για τον ΠΑΟΚ απέναντι στην ουραγό Βέροια, καθώς ο Δικέφαλος ευτύχησε να βάλει από ένα γκολ στην αρχή του κάθε ημιχρόνου, κόβοντας το βήχα της «Βασίλισσας του Βορρά», η οποία πάντως ήταν καλύτερη στο μεγαλύτερο διάστημα του πρώτου ημιχρόνου, και θα μπορούσε να είχε πάει στα αποδυτήρια με ένα ισόπαλο αποτέλεσμα, όπως άλλωστε αναγνώρισε και ο Φερνάντο Σάντος στις δηλώσεις του.

Κλειδί τα γρήγορα γκολ
Το παιχνίδι κρίθηκε στα δύο γρήγορα γκολ του ΠΑΟΚ, γιατί η ψυχολογική επίδραση των γκολ που μπαίνουν στις αρχές των ημιχρόνων είναι τεράστια. Ειδικά όταν το σκορ είναι 1-0 στην ανάπαυλα, και μπαίνεις στο β΄ ημίχρονο για να ισοφαρίσεις, αν δεχτείς δεύτερο γκολ με το καλημέρα είναι πραγματικό σκότωμα, ιδιαίτερα αν είσαι μια μικρή επαρχιακή ομάδα και παίζεις μέσα στην Τούμπα. Είναι μάλιστα γεγονός ότι το δεύτερο αυτό γκολ οφείλεται σε ένα βαθμό στην λανθασμένη ασθενή απόκρουση του Τέρολ, που του έφυγε η μπάλα μέσα απ’ τα χέρια, θα ήταν όμως λάθος να μην αναγνωρίσουμε τόσο το πείσμα του Γκονζάλες, που σούταρε δυνατά και εύστοχα από μεγάλη απόσταση και πλάγια θέση, όσο κυρίως και την κίνηση του Σάλμον, που παρακολούθησε τη φάση και καραδοκούσε απόλυτα έτοιμος να εκμεταλλευτεί το λάθος, κάτι που λίγα σέντερ φορ θα είχαν κάνει τόσο τέλεια. Είναι χαρακτηριστικό ότι η μπάλα δεν πρόλαβε να απομακρυνθεί περισσότερο από μισό μέτρο από την αγκαλιά του τερματοφύλακα της Βέροιας και ο Σάλμον ήταν ήδη εκεί για να την προωθήσει στα δίχτυα.

Κρίσιμη η παρουσία Γκονζάλες
Ακόμη σημαντικότερος για τη νίκη ήταν όμως ο Τόνι Γκονζάλες, ο οποίος είχε συμμετοχή και στα δύο γκολ. Στο πρώτο γκολ ήταν αυτός που κινήθηκε ταχύτατα και εκμεταλλεύτηκε την ασθενή απόκρουση του Τέρολ στο υπέροχο σουτ του Γεωργιάδη (δεν φέρει ευθύνη κατά τη γνώμη μου ο τερματοφύλακας – ήταν πολύ δύσκολο το σουτ του παντοτινού «Μπέμπη»), ενώ στο δεύτερο γκολ ήταν αυτός που, όπως προαναφέραμε, σούταρε υπό δυσμενείς συνθήκες. Είναι η δεύτερη φορά (μετά το ματς με τον Εργοτέλη) που ο Ισπανός καλείται να δώσει λύση από τον πάγκο (η συμμετοχή του ήταν αναγκαστική, καθώς ο Κωνσταντινίδης αισθάνθηκε ενοχλήσεις πριν την έναρξη του αγώνα) και τα καταφέρνει μια χαρά. Υπενθυμίζω την συμμετοχή του στο γκολ που έκρινε τον αγώνα με τον Εργοτέλη στο 87΄, οπότε και πάλι συνεργάστηκε με τον Σάλμον.

Για άλλη μια φορά κορυφαίος ο Γ.Χ.
Περίοδο μεγάλης φόρμας διανύει ο Γ.Χ. Γεωργιάδης, για τον οποίο κάτι τέτοια παιχνίδια με υποδεέστερους αντιπάλους μέσα στην Τούμπα είναι βούτυρο στο ψωμί του. Είναι πραγματικό χάρμα ειδέσθαι ο «Μπέμπης», και πολύ συγκινητικός για τις προσπάθειες που καταβάλλει μέσα στον αγωνιστικό χώρο, τη ματώνει τη φανέλα, και μακάρι να παραδειγματιστούν και οι μικρότεροι. Θα ήθελα όμως να τον καμαρώσω και σε κάποια δυσκολότερα παιχνίδια, γιατί ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται. Το Σαββατιάτικο ματς με τον Ατρόμητο είναι μια πολύ καλή ευκαιρία…

Τελειώνοντας, να επιστήσω την προσοχή των Παοκτσήδων και σε δύο ακόμη φάσεις. Η μία ήταν περίπου στο 87΄, όταν ο Σάλμον, μετά από υπέροχη κίνηση, βρέθηκε τετ-α-τετ με τον Τέρολ από πλεονεκτική θέση, σούταρε όμως στην εξωτερική πλευρά των δικτύων. Σίγουρα η κούραση έπαιξε το ρόλο της σ’ αυτή τη φάση, για μένα όμως καθίσταται πλέον σαφές ότι ο Σάλμον είναι ένα καλό σεντέρ φορ, εργατικό, φιλότιμο, ξέρει να κινείται και να παίρνει καίριες θέσεις, δεν έχει όμως ευχέρεια στο σκοράρισμα. Υπενθυμίζω τα δύο τετ α τετ του Νοτιοαφρικάνου στο παιχνίδι με τον Πανιώνιο.

Η δεύτερη παρατήρηση σχετίζεται με τον Μελίσση. Δεν αναφέρομαι συχνά στον παίκτη αυτό, και η επιλογή μου είναι συνειδητή. Θα πρέπει όμως να τονίσω, με αφορμή τη φάση του 26΄, όπου έφαγε άδειασμα από τον Μπικόφσκι και δημιουργήθηκε μεγάλη ευκαιρία για τη φιλοξενούμενη ομάδα, ότι ο παίκτης φέρει ευθύνη και για τα δύο (!) γκολ που δεχτήκαμε στην Τρίπολη. Πρόκειται για ταλαντούχο, πολυσύνθετο και πολύ φιλότιμο ποδοσφαιριστή, που φαίνεται όμως ότι νιώθει ότι καβάντζωσε μια θέση στην ενδεκάδα και ότι βρίσκεται μονίμως στο απυρόβλητο. Χρήστο σοβαρέψου, συγκεντρώσου, και δούλεψε πιο σκληρά, αν θες να κάνεις καριέρα. Μην επαναπαύεσαι, γιατί ο Σάντος, όπως το έδειξαν και οι δηλώσεις της Παρασκευής, δεν έχει το Θεό του. Για πότε θα βρεθείς στον πάγκο δεν θα το καταλάβεις. Άντε μπράβο!

Η ώρα έφτασε. Πάμε όλοι γερά για το διπλό στο Περιστέρι!

Αστέρας Τρίπολης – ΠΑΟΚ 2-0

ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ 2007-08
10η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ

Συνθέσεις:

Αστέρας Τρίπολης: Αμπάρης, Μασάδο, Ντε Σόουζα, Οφρυδόπουλος, Μασάρα, Λαζαρίδης, Καρντόσο, Στρατάκης (66` Κανακούδης), Μάρτινς (90` Χατζόπουλος), Φιλομένο, Τσέζαρεκ (87` Πορτουλίδης).

ΠΑΟΚ: Φερνάντες, Χαραλάμπους, Μαλεζάς, Μπαϊάνο, Κωνσταντινίδης (58` Χριστοδουλόπουλος), Μελίσσης, Βαγγελής (76` Βρύζας), Ηλιάδης, Σάλμον, Γεωργιάδης, Μπαλάφας.

Σκόρερ: 14` Καρντόσο, 65` Τσέζαρεκ

Κίτρινες κάρτες: 34` Αμπάρης, 59` Μασάδο, 83` Τσέζαρεκ -11` Μπαλάφας, 83` Μαλεζάς

Στην πρώτη μας έξοδο στην επαρχία επί εποχής Σάντος, ζήσαμε για άλλη μια φορά μία από τα ίδια. Έναν ΠΑΟΚ ξεψυχισμένο και χωρίς προσωπικότητα, ο οποίος υποτάχτηκε φυσιολογικά στη μοίρα του. Για άλλη μια φορά παρουσιαστήκαμε δειλοί και μοιραίοι, λες και το ξέραμε εκ των προτέρων ότι θα χάναμε. Δεν θέλω να το κάνω θέμα, γιατί, όπως προανέφερα, ήταν η πρώτη έξοδος του Σάντος στην επαρχία, και όλοι μας τρέφουμε βάσιμες ελπίδες ότι τα πράγματα σιγά-σιγά θα βελτιωθούν. Το θέμα όμως είναι ότι εκτός έδρας δεν έχουμε καταφέρει να πάρουμε ούτε ένα βαθμό μέχρι στιγμής, και καταντά σπαστικό. Μας πέρασε μέχρι κι ο Ηρακλής στη βαθμολογία. Υπομονή, υπομονή, ε, έλεος πια! Δεν αντέχουμε άλλο!

Τέλος πάντων, ας κάνουμε κι άλλη υπομονή… Το παιχνίδι δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική, κατ’ αρχήν γιατί το πρώτο ημίχρονο δεν το είδαμε ποτέ. Ούτε καν ραδιοφωνική σύνδεση δεν υπήρξε καλά-καλά. Απ’ ό,τι φάνηκε πάντως από το δεύτερο ημίχρονο, ο Αστέρας έχει καταφέρει να διαμορφώσει ένα στιλ καταστροφικού παιχνιδιού του τύπου Ελλάδας στο Euro 2004, κι από κει και πέρα βγαίνει σε κάποιες γρήγορες αντεπιθέσεις κι ό,τι του κάτσει. Στην περίπτωσή μας πρέπει να στάθηκε από αρκετά έως πολύ τυχερός, γιατί λογικά πάνω από 2 επιθέσεις σε κάθε ημίχρονο δεν πρέπει να έκανε. Και σε κάθε ημίχρονο, με την πρώτη του επίθεση έβαζε γκολ. Είναι φοβερά δύσκολο να μπαίνεις σ’ ένα εκτός έδρας ματς και με το καλημέρα να βρίσκεσαι πίσω στο σκορ και στο δεύτερο ημίχρονο να μπαίνεις φορτσάτος κι ορεξάτος για να ισοφαρίσεις και να τρως κι ένα δεύτερο. Και μέσα σ’ όλη αυτή την τελείως αρνητική συγκυρία – που ο Αστέρας ούτε στον ύπνο του δεν θα το είχε ονειρευτεί ότι θα έβαζε με τόση ευκολία και σε τόσο καίρια χρονικά σημεία δύο ολόκληρα γκολ στον ΠΑΟΚ – να έχεις να αντιμετωπίσεις και το καταστροφικό παιχνίδι του αντιπάλου, που πραγματικά έχει την ικανότητα να αποσαθρώνει τον αντίπαλο, και σ’ αυτό πρέπει να του δώσουμε συγχαρητήρια. Είναι αντιποδόσφαιρο, είναι τελείως εις βάρος του θεάματος, είναι όμως γνωστό ότι σε όλα τα ομαδικά αθλήματα με μπάλα η αρχή του παντός για ένα θετικό αποτέλεσμα είναι η καλή άμυνα. Και ο Αστέρας κατάφερε απ’ ό,τι φαίνεται να μας αποδιοργανώσει τελείως. Μας ξεδόντιασε. Έπαιξε ένα ασφυκτικό πρέσινγκ, διανθισμένο μάλιστα με αρκετά αντιαθλητικά μαρκαρίσματα – αυτόν τον Βαγγελή τον λυπήθηκε η ψυχή μου σε κείνη τη δολοφονική προβολή του 52΄, και ούτε κίτρινη κάρτα δεν πήρε, έλεος κύριε Γερμανάκο! – πρέσινγκ στο οποίο δεν καταφέραμε επ’ ουδενί να αντεπεξέλθουμε. Φανήκαμε να μας λείπει η φυσική κατάσταση και η οργάνωση που απαιτείται προκειμένου να βρίσκονται κοντά οι γραμμές μας, και με ταχύτατες, αυτοματοποιημένες κομπίνες να ξεμαρκαριζόμαστε. Καμία σχέση. Ο Αστέρας μας εξέθεσε. Θέλουμε πολύ δουλειά ακόμη. Και μεταγραφές. Η θέση του αμυντικού χαφ είναι εξαιρετικά νευραλγική, και ο Μπαλάφας είναι προς το παρόν ανεπαρκής. Σόρι Σωτήρη, αλλά πρέπει μάλλον να πας δανεικός σε καμιά Καλαμαριά, και να μας ξανάρθεις σ' ένα χρόνο. Οι περισσότερες επιθέσεις περνάνε εκ των πραγμάτων από το αμυντικό χαφ. Κι εσύ Σωτήρη κρύβεσαι, για να μην πάρεις την μπάλα. Αναγκάζονται τα σέντερ μπακ να κάνουν βαθιές μπαλιές στο πουθενά, ή να κατεβαίνουν οι επιθετικοί μας πολύ πίσω για να πάρουν την μπάλα. Δεν γίνεται έτσι. Χρειαζόμαστε ένα αμυντικό χαφ κοντρολαρισμένο μεν, να μπορεί δε να βγάλει κάθετες, γρήγορες, κοφτές μπαλιές. Κι εσύ ρε Σάντος κάνε κάποιες δοκιμές ακόμα. Έχεις κολλήσει σ’ αυτό το σχήμα λες κι ανακάλυψες την κότα που κάνει τα χρυσά αυγά. Μπαλάφας και πάλι Μπαλάφας. Σιγά τα ωά. Δοκίμασε και κανέναν άλλον. Τον Μουμίν τον ξεκίνησες με τον Εργοτέλη και στο ημίχρονο τον έβγαλες. Δεν κατάλαβα το λόγο. Επίσης: προσπάθησε να βρεις έναν τρόπο να χωρέσεις στην ενδεκάδα Λάκη και Γεωργιάδη. Είναι αμαρτία να έχουμε ολόκληρο Λάκη στην ομάδα μας και να μην παίζει. Δοκίμασε να βάλεις το Γεωργιάδη πιο κεντρικά, στη θέση που παίζει τώρα ο Μπαϊάνο, για να μπορέσει ο Λάκης να παίξει στη φυσική του θέση του δεξιού εξτρέμ. Και τον Μπαϊανό δοκίμασέ τον στη θέση του Μπαλάφα. Ακούγεται κουφό, αλλά τι έχεις να χάσεις; Στην Τρίπολη σάμπως που έπαιξες όπως έπαιξες τι κέρδισες δηλαδή; Αφού το δήλωσες την Παρασκευή ότι μόνος στόχος μας για φέτος είναι το χτίσιμο μιας καλής ομάδας. (Παρεμπιπτόντως, εγώ δεν συμφωνώ μ’ αυτό. Δηλαδή αν βγούμε δέκατοι, πρέπει να πούμε κι ευχαριστώ; Τι πάει να πει δεν είναι στόχος μας το ΟΥΕΦΑ; Αμαρτία δεν είναι μείνουμε πάλι απ’ έξω και να ξαναχάσουμε τα χρήματα της Ευρώπης; Δηλαδή η Λάρισα κι ο Πανιώνιος που παίζουν Ευρώπη είναι καλύτεροι από μας; Για ν' αφήσω το ζήτημα των πλέι-οφς, στα οποία είναι ζήτημα τιμής, ηθικής αλλά και... οικονομικής, να δώσουμε το παρόν. Ήμαρτον κύριε Σάντος!) Τέλος πάντων. Υπομονή.

Σημειώνω ότι η κατάρα του δεξιού μπακ συνεχίζεται. Τώρα μας τραυματίστηκε και ο Ηλιάδης. Προτείνω στον Σάντος να δουλέψει πάνω σε Πεχλιβάνη και Δελήμπαση και να μας παρουσιάσει έναν απ’ αυτούς ως αξιόπιστη και μόνιμη λύση για το πρόβλημα. Είναι ντροπή να παίζει δεξί μπακ ο Λάκης. Ούτε ο Ηλιάδης είναι κατάλληλος. Αυτόν τον κακομοίρη ο Σάντος δεν θυμάμαι να τον έχει χρησιμοποιήσει ποτέ στη φυσική του θέση. Τέλος πάντων Υπομονή…

ΥΓ. Ζήτω ο Φερνάντο Σάντος! Ζήτω όλοι οι παίκτες που φοράν την τιμημένη φανέλα του ΠΑΟΚ! Μακάρι να τα χιλιάσουν στην ομάδα και να ζήσουν στιγμές δόξας και μεγαλείου. Ό,τι κι αν γράφω, ό,τι κι αν πιστεύω, η ουσία είναι ότι τους αγαπώ και τους στηρίζω άνευ όρων και ορίων. Δεν θα τους βρίσω ποτέ. Τους αγαπώ όλους, τόσο εγώ, όσο και κάθε πραγματικός Παοκτσής. Και υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες. Δεν θα λέμε όμως κι ευχαριστώ μετά από τέτοια χάλια…

Παιδιά, οπλιστείτε με την αγάπη του κόσμου και προχωρήστε. Έχουμε τώρα ένα υποτιθέμενα εύκολο παιχνίδι με τη Βέροια στην Τούμπα. Προσέξτε να πάρετε τα τρία πονταλάκια. Είχαμε ένα δύσκολο πρόγραμμα μέχρι τώρα, με πολλά ντέρμπι, και είναι κατανοητό να έχουμε μείνει λίγο πίσω. Στην ουσία όμως ισοβαθμούμε με τον Άρη, γιατί είμαστε μόνο τρεις βαθμούς πίσω του, και τον έχουμε στο δεύτερο γύρο στην Τούμπα. Ψηλά το κεφάλι και σκληρή δουλειά.

ΠΑΟΚΑΡΑ ΟΛΕ!