ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΜΑΝΑΚΗΣ: ΠΑΟΚΤΣΗΔΙΚΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ

Μόλις παρακολούθησα κατά τύχη μια συνέντευξη του βετεράνου ποδοσφαιριστή του ΠΑΟΚ Γιάννη Δαμανάκη στον Γιώργο Μπούζο στον Extraspor 103 MHz. Πραγματικά έμεινα έκθαμβος από το μεγαλείο αυτού του σπουδαίου ποδοσφαιριστή, που κόσμησε τη φανέλα με το Δικέφαλο στο στήθος για περίπου 15 χρόνια. Είχα την τύχη να ζήσω από κοντά το μεγαλύτερο κομμάτι της καριέρας του Γιάνναρου, από τα άγονα χρόνια των πρώτων χρόνων της δεκαετίας του ’80 μέχρι την αποθέωση της κατάκτησης του πρωταθλήματος το 1985, μιας κατάκτησης στην οποία συνέβαλε τα μέγιστα. Ο Δαμανάκης υπήρξε πολυσύνθετος ποδοσφαιριστής, με κύριο χαρακτηριστικό το ασταμάτητο τρέξιμο στο χώρο του κέντρου, έπαιζε κυρίως «εξάρι», δεν δίσταζε όμως να βγαίνει συχνά-πυκνά στην επίθεση και να σημειώνει και τέρματα. Εκτός από πνευμόνια τεράστια, εργατικότητα και μαχητικότητα συγκινητική, ο Δαμανάκης διέθετε και εξαίρετη τεχνική κατάρτιση, γι’ αυτό και στα ώριμα χρόνια της καριέρας του κλίθηκε να βουλώνει οποιεσδήποτε τρύπες υπήρχαν στην ομάδα. Έπαιξε δεξί μπακ, επιθετικό χαφ, σέντερ μπακ σε ρόλο «λίμπερο», μέχρι και σέντερ φορ είχε παίξει σε ορισμένα παιχνίδια! Τον Δαμανάκη τον έφερε στον ΠΑΟΚ ο Γιώργος Παντελάκης σαν ταλέντο από την Κρήτη, και παρέμεινε στην Τούμπα για ολόκληρη την ποδοσφαιρική του καριέρα. Υπήρξε συμπαίκτης – και μάλιστα ισάξιος – όλων των μεγάλων ονομάτων της δεκαετίας του ’70, Κούδα, Σαράφη, Τερζανίδη κλπ., βασικό στέλεχος της Εθνικής ομάδας, και παιδί με ήθος αδαμάντινο, το καταλάβαινες πόσο καλή ψυχή είναι ακόμα κι απ’ τον τρόπο που έπαιζε, κι αυτό βγήκε και στη συνέντευξη με τον Μπούζο. Εκεί ο Γιάνναρος, από το κτήμα του στην Κρήτη όπου διαμένει, εξομολογήθηκε τη συγκίνηση που νιώθει κάθε φορά που βλέπει στην τηλεόραση την φλεγόμενη Τούμπα. «Βλέποντας την ατμόσφαιρα στο γήπεδο στο ματς με τον Ολυμπιακό με πήραν τα ζουμιά», ομολόγησε όχι χωρίς κάποια ντροπή ο θρυλικός Γιάνναρος. «Θέλω πάρα πολύ να ξαναζήσω την ατμόσφαιρα της Τούμπας, αλλά και να ξανασυναντήσω αυτό τον σπουδαίο άνθρωπο, το Γιώργο Παντελάκη, που μας στεκόταν σαν πατέρας. Ιδιαίτερα εγώ, που είχα χάσει από νωρίς τον δικό μου, τον ένιωθα σαν πατέρα μου». Τάδε έφη Γιάννης Δαμανάκης, μια πραγματική ψυχάρα, που έγραφε άπειρα χιλιόμετρα κάθε Κυριακή στο γήπεδο και μάτωνε τη φανέλα με το Δικέφαλο στο στήθος, και μάλιστα σε εποχές με πολύ χαμηλότερες οικονομικές απολαβές για τους ποδοσφαιριστές. Και καταλάβαμε όλοι όσοι τον ακούσαμε τι εμπειρία ζωής είναι να παίζεις στη μεγάλη ομάδα που λέγεται ΠΑΟΚ, αλλά και πόσο σημαντικό είναι να υπάρχουν παράγοντες καλοί, που να εμπνέουν τους παίκτες. «Παίζαμε για τους εαυτούς μας, παίζαμε για τον ΠΑΟΚ και τον κόσμο του, παίζαμε όμως και για τον Παντελάκη», κατέληξε ο Δαμανάκης και μακάρι το μήνυμά του να σταθεί έμπνευση όχι μόνο για μας τους οπαδούς, αλλά και για τους σημερινούς ποδοσφαιριστές που είναι πρώτοι σε απαιτήσεις και τελευταίοι στον ιδρώτα, καθώς και για τους παράγοντες, των οποίων ο ρόλος είναι τόσο σημαντικός.