Μετά από ακόμα ένα κλειστό, σφιχτό, οριακό παιχνίδι, ο ΠΑΟΚ κατάφερε τελικά να καταβάλλει την αντίσταση του αξιόμαχου Ηρακλή, και πήρε τη νίκη με το... γνωστό 1-0.
Το ματς είχε αρκετές διακυμάνσεις, με τον ΠΑΟΚ να μπαίνει ορεξάτος στις αρχές και των δυο ημιχρόνων, αλλά να πέφτει στη συνέχεια. Ιδιαίτερα στο διάστημα 15΄-45΄ ο ΠΑΟΚ ήταν χαρακτηριστικά κακός, και θα μπορούσε να βρεθεί πίσω στο σκορ, όταν στο 36΄ ο Επστάιν πραγματοποίησε κούρσα από τα αριστερά, ξεπέρασε τον βραδύτερό του Αραμπατζή και έβγαλε σέντρα-φαρμάκι για τον επερχόμενο Αγρίτη, ο οποίος έπιασε αμαρκάριστος την κεφαλιά από εξαιρετική θέση, αλλά την έστειλε άουτ.
Παρόμοια ήταν η κατάσταση και στο διάστημα 55΄-70΄, αλλά ο ΠΑΟΚ έδειξε στη συνέχεια ότι ήθελε περισσότερο τη νίκη, και ότι διέθετε τα σωματικά και ψυχικά αποθέματα για να την πετύχει. Με ένα εμφατικό ντεμαράζ στο διάστημα 70΄-80΄ έκλεισε τον Γηραιό στα καρέ του, παίκτες-κλειδιά όπως ο αρχηγικός Κονσεϊσάο και ο αναπάντεχα κακός μέχρι τότε Βερόν ανέβασαν την απόδοσή τους, και μετά από ένα μπαράζ χαμένων ευκαιριών, ο ΠΑΟΚ λύγισε την αντίσταση του Ηρακλή στο 79΄, με τον Κοντρέρας να εκμεταλλεύεται σέντρα του Κονσεϊσάο και να πλασάρει με μονοκόμματο σουτ από κοντά τον Κοβαλέφσκι.
Στο τελευταίο δεκάλεπτο κυριάρχησαν τα νεύρα, με μια "κόντρα" Μουσλίμοβιτς-Ντιέ να δαπανά περί το ένα πεντάλεπτο, ενώ στη συνέχεια ο ΠΑΟΚ οπισθοχώρησε, με τον Σάντος να αντικαθιστά τον Μουσλίμοβιτς με τον "κλασικό" Μπαλάφα, και τον Ηρακλή να επιχειρεί να πιέσει, χωρίς όμως αποτέλεσμα..
Συνολικά μπορούμε να πούμε ότι ήταν μια δύσκολη, αλλά δίκαια και παλικαρίσια νίκη, που συνοδεύτηκε όμως από μεγάλα διαστήματα πραγματικά κακής απόδοσης, τα οποία θα μπορούσαν να είχαν κοστίσει, ιδιαίτερα αν ο Ηρακλής διέθετε στην επίθεση έναν παίκτη ικανό να βάλει την μπάλα στα δίχτυα. Η αίσθησή μου είναι ότι ο Σάντος έχει βρει τον τρόπο εύκολα ή δύσκολα να "καθαρίζει" τα παιχνίδια με κατώτερους αντιπάλους, αν όμως συνεχιστεί αυτή η νοοτροπία και αυτή η τακτική, τα πράγματα στα πλέι-οφ θα είναι πολύ, μα πάρα πολύ δύσκολα.
Κάποιες παρατηρήσεις για το στήσιμο του ΠΑΟΚ και την απόδοση των παικτών του:
Ο ΠΑΟΚ ξεκίνησε με αμυντική τετράδα τον Αραμπατζή δεξιά, τον Λίνο αριστερά και τους Κοντρέρας-Μαλεζά στο κέντρο. Σνάουτσνερ-Δάρλας και Μάρκος Αντόνιο δεν μπορούσαν για διάφορους λόγους να αγωνιστούν. Στο κέντρο αγωνίστηκαν οι Βερόν-Πάμπλο Γκαρσία σαν αμυντικά χαφ, ο Ίβιτς πιο προωθημένος, ο Κονσεϊσάο από δεξιά και ο Σορλέν υποτιθέμενα από αριστερά, παρουσίαζε όμως μια τάση να συγκλίνει διαρκώς προς το κέντρο και γενικά να αγωνίζεται ελεύθερα. Ιδιαίτερα στο πρώτο ημίχρονο, ο ΠΑΟΚ εμφανίστηκε ανάπηρος, με ένα μόνο άκρο, το δεξί, καθώς ο Κονσεϊσάο επέμεινε να μένει σε θέση εξτρέμ και να προσπαθεί να διασπάσει την αντίπαλη άμυνα από τα άκρα, σε συνεργασία μάλιστα με τον Αραμπατζή, ο οποίος παρουσίασε αρκετά έντονες επιθετικές βλέψεις, ενώ από την άλλη πτέρυγα ο μεν Σορλέν σπάνια βρισκόταν σε θέση εξτρέμ, ο δε Λίνο γρήγορα διαπίστωσε ότι ο Αγρίτης ήταν δύσκολος αντίπαλος και κρατήθηκε πίσω σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Μάλιστα, η αναγκαστική αλλαγή Γκαρσία-Χούτου στο 42΄, μετέτρεψε το κατ' επίφαση 4-2-3-1 (μάλλον με 4-5-1 έμοιαζε) και επισήμως πλέον σε 4-4-2. Ενδιαφέρον παρουσίασε η αλλαγή πλευρών Κονσεϊσάο-Σορλέν στο δεύτερο ημίχρονο, με τον Κονσεϊσάο να "αναγεννάται" απαλλαγμένος από τον πιεστικό Ιωαννίδη και να μεγαλουργεί με αντίπαλο τον Μάρτος. Γενικά, η ικανότητα Σορλέν-Κονσεϊσάο να εναλλάσσουν πτέρυγες αποτελεί σπουδαίο πλεονέκτημα, αν και ο Σορλέν έχει δείξει ότι αποδίδει καλύτερα στον άξονα ή, εν πάση περιπτώσει, σε ελεύθερο ρόλο στο χώρο του κέντρου, και ότι δεν διαθέτει την ταχύτητα και το "ξεπέταγμα" για να παίξει εξτρέμ, στοιχεία που διαθέτει ο Λίνο, ο οποίος χαραμίζεται σαν μπακ, ενώ είναι και αμυντικά επίφοβος. Χαρακτηριστικό ήταν ότι Αγρίτης-Επστάιν αποδείχτηκαν χαρακτηριστικά ταχύτεροι από τους ατομικούς τους αντιπάλους Λίνο και Αραμπατζή αντίστοιχα, προκαλώντας αρκετό προβληματισμό για την αμυντική μας λειτουργία. Ειδικά για τον Αραμπατζή πρέπει να πούμε ότι, παρά τα αρκετά ατομικά του λάθη, διαθέτει σπουδαία στοιχεία επιθετικογενούς μπακ, και πρέπει να στηριχθεί, γιατί οι προοπτικές βελτίωσής του είναι μεγάλες, θυμόμαστε άλλωστε όλοι σε πόσο καλή κατάσταση βρισκόταν πριν από τον μοιραίο εκείνοι τραυματισμό του.
Γενικά πάντως παρατηρούμε ότι μετά τον τραυματισμό του Βιερίνια, σε συνδυασμό με τον τραυματισμό του Λάκη στο παιχνίδι με την ΑΕΚ, αλλά και με την απόκτηση του Σορλέν, παίκτη που δεν διαθέτει την ταχύτητα και το "ξεπέταγμα" για να παίξει αποτελεσματικά από τα άκρα, ο Σάντος έχει ουσιαστικά εγκαταλείψει το 4-2-3-1 και έχει στρέψει πλέον την προσοχή του στην ανάπτυξη από τον άξονα, με έμφαση στις κάθετες πάσες Ίβιτς-Σορλέν-Βερόν και σε μια τακτική να ελέγξει τον ρυθμό του αγώνα με ένα έντονο passing game. Η τακτική αυτή πιθανόν να γίνει πιο έντονη με την αξιοποίηση του Χούτου ως παρτενέρ του Μούσλι. Ο Χούτος έδειξε ότι θα βοηθήσει πολύ, καθώς διαθέτει ταχύτητα και επιτάχυνση, χαμηλό κέντρο βάρους και καλή ντρίμπλα, με αποτέλεσμα δύσκολα να εξουδετερώνεται στο ένας εναντίον ενός, υψηλή ποδοσφαιρική νοημοσύνη στον τρόπο που κινείται και ανοίγει διαδρόμους, αλλά και πολύ καλό άλμα και σε ύψος και σε τάιμινγκ. Με βάση τα όσα είπα παραπάνω περί στροφής στο 4-4-2, εκτιμώ ότι ο Σάντος θα τολμήσει τη χρησιμοποίηση διδύμου Μούσλι-Χούτου από την αρχή των αγώνων, μου φάνηκε άλλωστε ότι ο Λάμπρος είναι πρόθυμος να βοηθήσει και στο μαρκάρισμα. Ας μην λησμονούμε άλλωστε ότι ο Μούσλι εμφανίζει στοιχεία νευρικής εξάντλησης και χρειάζεται στήριξη από κάποιον ικανό και συνεργάσιμο παρτενέρ, και όχι βέβαια από τον βραδύτατο Ίβιτς.
Ο Ίβιτς φαίνεται να έχει βρει τη φόρμα του, για κάποιον λόγο όμως επιλέγει να κάνει πολλές περιττές ενέργειες και να βασανίζει την μπάλα, με αποτέλεσμα να καταστρέφει πολλές επιθετικές μας προσπάθειες. Θεωρώ ότι η αναφορά Σάντος στις δηλώσεις μετά τον αγώνα σε "περιττές ενέργειες που ανήκουν στο τσίρκο" απευθύνεται κυρίως σε αυτόν, και δευτερευόντως στον Μουσλίμοβιτς, που, αποκομμένος και απομονωμένος καθώς είναι, οδηγείται πολλές φορές στο "κάτι παραπάνω", αλλά και στον εκνευρισμό.
Αξιοπρόσεκτο είναι πλέον το ντεφορμάρισμα του Βερόν, ο οποίος στα παιχνίδια με Παναθηναϊκό-Ολυμπιακό και Ηρακλή έχει κάνει τόσα λάθη όσα σε όλα τα άλλα παιχνίδια μαζί. Από την άλλη, το ανέβασμά του μετά το 70΄ ήταν καθοριστικής σημασίας για τη νίκη και αποδεικνύει τη βαρύνουσα σημασία του ως παίκτη-βαρόμετρο. Φάνηκε ότι ο πανέξυπνος και σοβαρότατος επαγγελματίας Βερόν κρατούσε κάποιες δυνάμεις για το κρίσιμο διάστημα στο τέλος, και πολύ καλά έκανε. Νομίζω πάντως ότι ο Σάντος θα πρέπει να του δώσει επιτέλους κάποιες ανάσες.
Εξαιρετικός για άλλη μια φορά ο Κονσεϊσάο, ο οποίος πραγματοποίησε σήμερα το πιο ομαδικό του παιχνίδι, κάτι που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Φυσικά σε πολλές περιπτώσεις η συνεργασία με τον Αραμπατζή, αλλά και τον Μουσλίμοβιτς, και πάλι δεν ήταν η επιθυμητή, σημασία έχει όμως η πρόθεση.
Την αίσθηση του γκολ αποδεικνύεται πως διαθέτει ο τετραπέρατος Κοντρέρας, ο οποίος με τις ταχύτατες προωθήσεις του δημιουργεί αριθμητική υπεροπλία και μπερδεύει την αντίπαλη άμυνα. Πρόκειται για παίκτη εγκεφαλικότατο, ο οποίος "διαβάζει" τον αγώνα όπως ένας σκακιστής "διαβάζει" την σκακιέρα.
Αξιοσημείωτο είναι ότι για δεύτερη συνεχόμενη φορά στον πάγκο βρισκόταν ο Ρίζος και όχι ο Γλύκος. Αν κάποιος γνωρίζει τον λόγο ας μας τον πει. Αν πάντως ο Γλύκος δεν μπορεί να θεωρηθεί καλύτερος ούτε καν του Ρίζου, ε, τότε νομίζω ότι έχουμε πρόβλημα.
Συνθέσεις:
ΠΑΟΚ: Χαλκιάς, Αραμπατζής, Μαλεζάς, Κοντρέρας, Λίνο, Κονσεϊσάο, Γκαρσία (43΄ Χούτος), Βερόν, Σορλέν, Ίβιτς, Μουσλίμοβιτς (87΄ Μπαλάφας)
Ηρακλής: Κοβαλέφσκι, Παπαζαχαρίας, Κατσαμπής, Ιωαννίδης, Μάρτος, Ντιέ, Παπαστεργιανός (62΄ Γιαννούλης), Επστάιν, Κονέ, Κομβολίδης (56΄ Ρατόν), Αγρίτης (80΄ Βούκοβιτς)
Σκόρερ: 79΄ Κοντρέρας
Κίτρινες κάρτες: 24΄ Κοντρέρας - 13΄ Παπαστεργιανός, 47΄ Ιωαννίδης, 65΄ Αγρίτης, 81΄ Ντιέ
Διαιτητής: Η. Σπάθας (Πειραιάς)
5 σχόλια:
Mirco,
σου βγαζω το καπελο για άλλη μια φορά
. Μου εχει γινει πλεον συνήθεια μετα το τελος κάθε αγώνα αμς να περιμένω να διαβασω την κριτική σου. Μου κάνει δε φοβερή εντυπωση πως συμφωνούμε σχεδόν απόλυτα στις κρίσεις μας, ιδιαίτερα σήμερα .
Δεν μας αφησες περιθωρια να προσθεσουμε και πολλά αλλά θα πω δυο λόγια.
Απο τα 35 χρονια της ζωης μου τα 20 τουλαχιστον παρακολουθω μπαλα βουλιμικά. Εχω δει τοση μπαλ στη ζωη μου οσο λίγοι, ελάχιστοι ισως. Απο το 2001 εως και το 2008 εκανα μια αποτοξίνωση μειώνοντας πολυ το ποδοσφαιρο παρακολουθοντας αλλα αθληματα κυριως αμερικάνινα.
Φετος αρχησα ξανα να βλεπω μπαλα οπως παλιά .
Τα λεω ο ολα αυτα λοιπον για να επικαλεστω την εμπειρια που εχω κυριως λογω τρέλας.
Μια επισης τρελα μου ειναι η αναλυση αγωνων ποδοσφςιρου και κυριως τακτικών. εχω μελετισει π΄ρα πολύ.
Με την πολυετη μου εμπειρια λοιπόν θα ήθελα να πω εδω πως εχω καταληξει στο συμπερασμα οτι το 4-4-2 σε ευθεις ειναι με διαφορα το καλυτερο συστημα. Θα μπορουσα μάλιστα να μιλαω μερόνυχτα για τα πλεονεκτηματα του. Δεν ειναι τυχαιο οτι το χρησιμοποιουν πλεον οι περισσοτερες ομδες στον κόσμο. Εχω κάνει που μεγαλη ερευα πάνω σε αυτό.
Οποτε φετος ο παοκ επαιξε καθαρο 4-4-2 νικησε άνετα. Να επισημανω πως αν και ελάχιστη διαφορα εχει, ο Σαντος αυτο που φέτος παιζει ειναι 4-4-1-1.
Σταματώ εδω για να μην βγει σεντόνι. Συγχαρητήρια και πάλι για την ανάλυση.
Αν και δεν εχει πλέον αξία, αφού τα ειπες ολα θα δώσω πάλι την βαθμολογία μου περισσότερο για να βγάλω στατιστική στο τέλος της σαιζόν.
Χαλκιας 6
Αραμπατζης 5
Λινο 4 ( αν δεν χωραει στα χαφ .πρεπει να μένει πάγκο.)
Κοντρερας 7,5 (γκολαρα)
Μαλεζας 5
Παμπλο Γκαρσια. -
Βερον 6.5
( παιζει φοβερα την μπαλα, μαρκαρει, αλλά ειναι πολυ κουρασμενος)
Σορλεν 6
(λαθος να παίζει εξω, πρπει να παρει τη θεση του Βερον για μερικά παιχνίδια.
Ιβιτς 4
( το μοναδικό λαθος των Ζαγορ -Βρυζα. Μόνιμη παραφωνία- ερειστικός.)
Σερτζιο 7,5
( θεϊκή σέντρα με το αριστερό στο γκόλ.)
Μουσλι 6(
Δεν παραβλέπω ποτέ τις μάχες που δίνει απελπιστικά μόνος)
Πραγματικά γεμάτη ανάλυση, δε μάς αφήνεις να προσθέσουμε και πολλά, νομίζω ότι η κοιλιά που κάνουμε οφείλεται στη κάμψη του χρησιμότερου κατ εμέ παικτη μας του Βερόν που θα πρέπει κάπως να ξεκουράσουμε.Μακάρι να έχουμε δεύτερο φόρ δίπλα στο Μούσλι να πιάνει τόπο και το ξύλο που τρώει ο Βόσνιος. Για τον Κοντρέρας δεν έχω λόγια, τον παρατηρώ απο τη πρώτη μέρα απορώντας πώς αρπάξαμε τέτοιο κελεπούρι, μεγάλη υπόθεση η ανανέωση του συμβολαίου του.
Συμφωνώ και με τον Νίκο (μόνο που για χθές θα έβαζα λίγο καλύτερο βαθμό στον Ίβιτς, μού φάνηκε ανεβασμένος)Καλή συνέχεια
Παιδιά, μου φαίνεται ότι συμφωνούμε όλοι στο 4-4-2. Ειδικά τώρα με τον Χούτο, τον οποίο δεν είχα προσέξει και πάρα πολύ όλα αυτά τα χρόνια. Η τοποθέτησή του στο χώρο μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Πρέπει να είναι πολύ έξυπνος παίκτης. Άσε εκείνη η κεφαλία, που έσπασε όλο του το κορμί για να την γυρίσει προς το τέρμα. Και φαίνεται να παίζει πολύ καλά με τον Μουσλίμοβιτς, κύριο προσόν και κλειδί για την επιτυχία του 4-4-2.
Νίκο, για τον Ίβιτς διαφωνώ. Όχι ότι δεν τον βρίσκω φάλτσο και παράφωνο, αλλά από την πρώτη αγωνιστική παρατηρώ ότι κρατά πολύ την μπάλα και εκεί αποδίδω την παραφωνία του. απορώ πως ο Σάντος δεν του έχει βάλει χέρι.
Διαφωνώ κάθετα και οριζόντια στο ότι ο Κοντρέρας είναι ένας από τους καλύτερους κεντρικούς αμυντικούς. Είναι ο κορυφαίος αμυντικός και όχι απλά ένας από τους καλύτερους.
Και για να ξαναγυρίσω στο 4-4-2, αν παίζαμε το αυτό σύστημα με τον βάζελο, το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό. Τέλος πάντων, ότι έγινε έγινε. Αν στο επόμενο ματς μας αρχίσει πάλι με το 8-1-1 ο κύριος Σάντος δεν θα το αντέξω.
Νίκο,
Φχαριστώ για τα καλά λόγια, θα με ενδιέφερε πάρα πολύ η ανάλυσή σου περί 4-4-2 και λοιπών συστημάτων. Κάνε τον κόπο να γράψεις ένα κείμενο, σύντομο έστω, κι αν δεν θες να το ανεβάσεις στο μπλογκ σου στείλτο εδώ, είτε με μέηλ είτε με σχόλιο. Για να σου δώσω ένα ερέθισμα, θα έλεγα ότι αυτό που με ανησυχεί στο 4-4-2 είναι ότι συχνά ξεχνά την ανάπτυξη από τα άκρα. Πιστεύω, όπως και πολλοί άλλοι, ότι το σύγχρονο ποδόσφαιρο παίζεται με ανάπτυξη από τα άκρα. Δεν συμφωνείς;
Όσο για τις βαθμολογίες σου, νομίζω είσαι αρκετά αυστηρός με Λίνο-Ίβιτς. Ο Λίνο δεν ήταν τόσο χάλια, μια φορά μόνο τον έχασε τον Αγρίτη. Όταν δεν μπορεί να παίξει ο Δάρλας ποιον θέλεις να βάλει; Τον Παντελή Κωνσταντινίδη; Όσο για τον Ίβιτς, νομίζω ότι προσπάθησε, αλλά έκανε αυτό το κάτι παραπάνω που, ειδικά σε έναν παίκτη αργό, δεν συγχωρείται με τίποτα.
Curiousss,
Χαίρομαι πάρα πολύ που σε ξαναδιαβάζω, με είχε προβληματίσει πάρα πολύ η απουσία σου.
Παναγιώτη,
δεν σου κρύβω ότι το 4-2-3-1 με το οποίο είχαμε ξεκινήσει τη χρονιά μου άρεζε περισσότερο. Προϋπόθεση όμως ήταν να έχουμε δύο γρήγορους ακραίους. Από τη στιγμή που μετά τον τραυματισμό Βιερίνια δεν έχουμε ούτε έναν (μην το πείτε στον γερο-Σέρζιο ότι το έγραψα αυτό, πληζ) το 4-4-2 φαντάζει σαν αναγκαιότητα, ιδιαίτερα από τη στιγμή που αποκτήσαμε και τον Χούτο, που νομίζω θα είναι κρίμα να χαραμίζεται στον πάγκο.
Δημοσίευση σχολίου