ΠΑΟΚ - Θρασύβουλος 2-1

Θα πάμε από καρδιά!

Αυτό που συμβαίνει φέτος με τον ΠΑΟΚ δεν το αντέχω άλλο. Κινδυνεύω να πάθω καρδιακό επεισόδιο, πραγματικά. Μια ζωή στο όριο, μια ζωή παίζουμε με τη φωτιά. Συνήθως μας βγαίνει, το κόλπο πιάνει, έστω και με μισό-μηδέν στο ενενηνταφεύγα κερδίζουμε. Θα συμβαίνει πάντα αυτό όμως; Δεν ξέρω… Ελπίζω μόνο να μη γυρίσει η ρέντα μας την κρίσιμη στιγμή. Γιατί αν όλα όσα είδαμε και ζήσαμε φέτος έγιναν μόνο και μόνο για να καταλήξουμε τελικά τέταρτοι, ε, τότε πραγματικά θα πω ότι δεν άξιζε τόσο καρδιοχτύπι. Αλλά ούτε και την επένδυση. Τέταρτοι βγαίναμε και με την περσινή ομάδα. Τα λέω όλ’ αυτά, γιατί φέτος έχουμε πραγματοποιήσει πολλές και μεγάλες νίκες στο όριο, στο τσαφ κυριολεκτικά, και παρ’ όλ’ αυτά είμαστε ισόβαθμοι με τον Παναθηναϊκό και μόνο ένα βαθμό μπροστά από την ΑΕΚ, αλλά ισοβαθμούμε μαζί τους στα πλέι-οφ, και μάλιστα με μειονέκτημα στην ισοβαθμία.

Αλλά ας μη γίνομαι απαισιόδοξος. Η ουσία είναι ότι πραγματοποιήσαμε σήμερα ακόμα μια νίκη, η οποία μας διατηρεί στη 2η θέση του βαθμολογικού πίνακα. Ας δούμε εν συντομία πώς:

Το πρώτο ημίχρονο

Στο πρώτο ημίχρονο ο ΠΑΟΚ ήταν γενικά χαλαρός, έπαιξε στο «ρελαντί», όπως λέμε, δεν επιτέθηκε με ορθόδοξο τρόπο (δηλαδή από τα άκρα), στο κέντρο είχε γενικά ένα κενό, καθώς εκεί υπήρχαν μόνο ο φιλότιμος, αλλά ανήμπορος να οργανώσει το παιχνίδι και να «σπρώξει» την μπάλα μπροστά Σορλέν και ο ράθυμος και βαρυκίνητος Ίβιτς, ενώ όταν έχανε την μπάλα, κάτι που συνέβαινε αρκετά συχνά, λόγω καλού πρέσινγκ του Θρασύβουλου και πολλών ατομικών λαθών, δεν πίεζε, με αποτέλεσμα να δέχεται επιθέσεις.

Σε μια απ’ αυτές, στο 36΄, οι φιλοξενούμενοι άνοιξαν το σκορ. Ο Χλωρός σούταρε ανενόχλητος μέσα από την περιοχή μας, ο Γλύκος απέκρουσε εξαιρετικά, το ριμπάουντ όμως πήρε ο Μαρτορέλ, ο οποίος έστειλε με τη μία την μπάλα στα δίχτυα του ΠΑΟΚ. Για το γκολ φέρει ευθύνη γενικά η αμυντική λειτουργία της ομάδας που άφησε τον Χλωρό να σουτάρει ανενόχλητος υπό καλές προϋποθέσεις και ατομικά ο Σνάουτσνερ, ο οποίος είχε εσφαλμένη τοποθέτηση, με αποτέλεσμα να αφήσει αμαρκάριστο τον Μαρτορέλ, και να κερδίσει ο τελευταίος την μπάλα.

Πρέπει πάντως να πούμε ότι στο πρώτο ημίχρονο ο ΠΑΟΚ έχασε και τρεις κλασικές ευκαιρίες, δυο τετ-α-τετ μοναδικά, και μια από στημένη φάση.

Συγκεκριμένα, στο 18΄ ο Μουσλίμοβιτς, ο οποίος - εργατικότατος όπως πάντα - συνήθιζε να γυρίζει αρκετά πίσω για να τραβήξει αντίπαλους παίκτες μαζί του και να «ανοίξει» την άμυνα του Θρασύβουλου, έβγαλε κάθετη ασίστ στον Ίβιτς. Ο Ίβιτς όμως, μόνος απέναντι στον Πεσάνια, ο οποίος καθυστέρησε μάλιστα να πραγματοποιήσει έξοδο, πλάσαρε άψυχα πάνω του.

Στο 34΄ ήταν η σειρά του Μουσλίμοβιτς να βγει τετ-α-τετ με τον Πεσάνια, μετά από ωραίο συνδυασμό με τον Χούτο, και πάλι όμως το πλασέ του πήγε πάνω στον τερματοφύλακα του Θρασύβουλου.

Τέλος, στο 44΄, μετά από εκτέλεση κόρνερ του Λάκη και πρώτη κεφαλιά του Μπιζέρα, ο Κοντρέρας παρεμβλήθηκε στην πορεία της μπάλας μπροστά ακριβώς από τον Πεσάνια, δεν κατάφερε όμως να της αλλάξει επαρκώς πορεία και κατέληξε κόρνερ.

Το δεύτερο ημίχρονο

Στο δεύτερο ημίχρονο ο ΠΑΟΚ μπήκε φουριόζος, έδειξε να παίρνει το παιχνίδι πιο στα σοβαρά πλέον, και ευτύχησε να ισοφαρίσει γρήγορα και τυχερά στο 46΄, με σουτ του Ίβιτς το οποίο κόντραρε σε δυο αμυντικούς του Θρασύβουλου. Καθώς όμως τα λεπτά κυλούσαν και το γκολ της νίκης δεν ερχόταν, οι παίκτες του ΠΑΟΚ άρχισαν να γίνονται νευρικοί, η όποια μεθοδικότητα, υπομονή και πειθαρχία υπήρχε χάθηκε, ο εκνευρισμός και τα λάθη κυριάρχησαν, και βρεθήκαμε προ μιας μεγάλης απώλειας, μέχρι που τελικά, στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων του αγώνα, μετά από κόρνερ του Λίνο και πρώτη κεφαλιά του Μουσλίμοβιτς στο δεύτερο δοκάρι, ο Μπακαγιόκο εν μέσω γενικής σύγχυσης στα καρέ του Θρασύβουλου, έστειλε την μπάλα στα δίχτυα, λυτρώνοντας τον ΠΑΟΚ.

Ο "Μπάκα-γκολ"

Ήταν το έκτο γκολ του Μπακαγιόκο στο πρωτάθλημα σε 21 εμφανίσεις και 1032 λεπτά συμμετοχής, έναντι επτά γκολ που έχει ο πρώτος σκόρερ της ομάδας Μουσλίμοβιτς, ο οποίος όμως έχει 22 εμφανίσεις και 1825 λεπτά συμμετοχής. Και δεν αποκλείεται, αν ο Σάντος του δώσει χρόνο συμμετοχής, ο Μπακαγιόκο να καταλήξει πρώτος σκόρερ του ΠΑΟΚ, τουλάχιστον στην κανονική περίοδο. Γιατί ο "Μπάκα" αποδεικνύει ότι το "έχει" το γκολ, το μυρίζεται, έχει πολύ καλά τελειώματα, δυνατά σουτ και πολύ καλές τοποθετήσεις, όπως στο σημερινό γκολ, που δεν πάει κι αυτός στο μπούγιο να διεκδικήσει την κεφαλιά, αλλά καραδοκεί για το ριμπάουντ και τελικά, με την σβελτάδα του και τα μακριά του ποδάρια, το παίρνει.

Ο ΠΑΟΚ είχε βέβαια και κάποιες ακόμα πολύ καλές ευκαιρίες για γκολ στο β΄ημίχρονο.

Συγκεκριμένα, στο 57΄ κόρνερ του Λάκη, κεφαλιά του Ίβιτς, αποκρούει δύσκολα ο Πεσάνια σε κόρνερ.

Στο 65΄ εξαιρετική προσπάθεια του Μπακαγιόκο από αριστερά και σέντρα στο δεύτερο δοκάρι, ο Μουσλίμοβιτς καταφέρνει να πάρει την κεφαλιά από πολύ κοντά, η μπάλα φεύγει ξυστά άουτ.

Τέλος, στο 81΄ ο Μπακαγιόκο βρέθηκε μόνος με τον Πεσάνια από πλάγια θέση, ο τερματοφύλακας του Θρασύβουλου όμως, για άλλη μια φορά, απέκρουσε.

Και ο Θρασύβουλος είχε όμως μια εξαιρετική ευκαιρία, στο 50΄, όταν ο Σνάουτσνερ έχασε την προσωπική μονομαχία από τον αντίπαλό του, ο οποίος έβγαλε σέντρα-φαρμάκι σε μεσαίο ύψος για τον Χλωρό, ο Γλύκος πραγματοποιεί έξοδο με πλονζόν στο σημείο του πέναλτι, ο Χλωρός προλαβαίνει να πάρει την κεφαλιά, η μπάλα όμως χτυπάει περιέργως στα πόδια του Γλύκου, ο οποίος πραγματοποιεί έτσι άθελά του την απόκρουση του αγώνα! Πραγματικά, αν μόλις τέσσερα λεπτά μετά την ισοφάρισή μας βρισκόμασταν και πάλι πίσω στο σκορ, δε νομίζω να μπορούσαμε να αντιδράσουμε. Και υποθέτω ότι εννοούσε τη συγκεκριμένη φάση ο Σάντος, όταν στις δηλώσεις του μετά τον αγώνα έδωσε συγχαρητήρια στον Γλύκο, λέγοντας ότι «έσωσε την ομάδα με τη σωστή τοποθέτησή του σε μια φάση στο δεύτερο ημίχρονο». Η αλήθεια όμως είναι ότι ο Γλύκος στάθηκε απλά τυχερός. Αυτός πραγματοποίησε μια κλασική έξοδο με πλονζόν, δεν έκανε τίποτε ιδιαίτερο με τα πόδια του. Ούτε τα κούνησε προκειμένου να αποκρούσει την μπάλα. Απλά η μπάλα πήγε στα ποδιά του, κάτι πραγματικά πολύ παράξενο. Η αλήθεια όμως είναι ότι στις εξόδους των τερματοφυλάκων υπάρχει ένας χρυσός κανόνας: «Τερματοφύλακας που πραγματοποιεί έξοδο πρέπει οπωσδήποτε να αποκρούσει την μπάλα». Και ο Γλύκος την κεφαλιά από τον Χλωρό την έχασε.

Ένα προβληματικό 4-4-2

Περνάω έτσι σε ορισμένα γενικά σχόλια για τον αγώνα. Κατ’ αρχάς ο ΠΑΟΚ υποτίθεται πως έπαιξε σήμερα με 4-4-2, με δίδυμο στην επίθεση Μούσλι-Χούτο. Για να δούμε όμως στο κέντρο τι είχε: Σορλέν-Ίβιτς στον άξονα, και Λάκη-Βιερίνια στα άκρα. Και αναρωτιέμαι: Υπάρχει 4-4-2 με δυο κλασικά εξτρέμ στην τετράδα των χαφ; Δεν νομίζω. Στην πραγματικότητα, λοιπόν, 4-2-4 ήταν αυτό που κατέβασε ο κ. Σάντος σήμερα. Σύστημα που είχαμε να δούμε από την εποχή του Λες Σάνον! Ας μην παραξενευόμαστε λοιπόν που δεν είχε καλή ανάπτυξη ο ΠΑΟΚ.

Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι Λάκης-Βιερίνια προσπάθησαν να παίξουν χαφ. Αυτό ήταν και η καταστροφή τους! Γιατί ούτε σαν χαφ σε διάταξη 4-4-2 μπορούν να παίξουν, ούτε στην κλασική τους θέση βρεθήκαν, για να διεμβολίσουν τον αντίπαλο από τα άκρα. Έτσι ο ΠΑΟΚ δεν είχε σήμερα ανάπτυξη από τα άκρα, αλλά ούτε κι από τον άξονα, όπου συνέβη το εξής: Ο μεν Σορλέν αγωνίστηκε σαν αμυντικό χαφ και για κάποιο λόγο εμφανίστηκε αρκετά διστακτικός στα επιθετικά του καθήκοντα, ο δε Ίβιτς ήταν παρόν-απών. Και εξηγούμαι:

Ο Σορλέν

Ο Σορλέν είναι ένα παιδί φιλότιμο σε βαθμό συγκινητικό. Βάζει τα πόδια στη φωτιά. Είναι ατρόμητος σε όλες τις φάσεις. Σκυλί πραγματικό. Τα χιλιόμετρα που γράφει σε κάθε παιχνίδι είναι πολύ περισσότερα απ’ αυτά των συμπαικτών του, πλην Ηλιάδη. Η δε τεχνική του κατάρτιση είναι πολύ καλύτερη απ’ του Ηλιάδη. Από την άλλη όμως, δεν είναι ο παίκτης που θα κάνει τη διαφορά. Είναι παίκτης-εργαλείο. Δεν έχει «ξεπέταγμα», επιτάχυνση, να μπορεί να τρέξει με την μπάλα 15-20 μέτρα, να την «σπρώξει» μπροστά. Ούτε ταχύτητα διαθέτει. Δεν βλέπει γήπεδο πέρα από τα δέκα μέτρα, οι πάσες του είναι κοντινές και σίγουρες, δεν έχει φαντασία στην ανάπτυξη του παιχνιδιού.

Ο Ίβιτς

Από την άλλη ο Ίβιτς είναι ένας παίκτης εγκεφαλικός και τεχνίτης, αλλά ούτε πολύ εργατικός, ούτε γρήγορος. Πολλές φορές μέσα στο γήπεδο τον ψάχνεις και δεν τον βρίσκεις. Ένα χαφ όμως πρέπει να βρίσκεται παντού. Ο Ίβιτς μέχρι να πάει από το ένα σημείο του γηπέδου στο άλλο έχει περάσει η φάση. Έχει το καλό ότι κλείνει χώρους, συνεργάζεται καλά, έχει κάθετη πάσα, αλλά δεν «γεμίζει» το γήπεδο.

Κι όταν από κλασικούς χαφ έχεις μόνο αυτούς τους δύο μέσα, και ο μεν Ίβιτς «σνομπάρει» το παιχνίδι και κινείται σαν το βαρύ πεπόνι, ο δε Σορλέν παίζει στην επίθεση σαν να είναι δεμένος με ένα σκοινί στη σέντρα, να μην τολμάει να προωθηθεί και να «σπρώξει» την ομάδα, ε, τότε μην περιμένεις και πολλά από επιθετική ανάπτυξη.

Όσο για τους Λάκη-Βιερίνια, συγκλίνουν κι αυτοί προς το κέντρο για να καλύψουν το κενό (4-4-2 γαρ) και τελικά χάνουμε και τα άκρα μας. Λάκης-Βιερίνια είναι κλασικά εξτρέμ, τα μόνα που διαθέτουμε, καλά για 4-3-3 ή για 4-2-3-1, για 4-4-2 δεν κάνουν.

Το δίδυμο Μούσλι-Χούτου

Αποτέλεσμα; Χαραμίστηκε το δίδυμο Μούσλι-Χούτου χωρίς να φταίει. Δεν τροφοδοτήθηκαν οι δυο τους. Ο Μούσλι βγήκε έξω, πήρε μπάλες, δεν κατάφερε όμως να βρει τον Χούτο με εξαίρεση την φάση του 34΄. Ο δε Χούτος το έπαιξε λίγο φίρμα σήμερα, περίπτερο έστησε και περίμενε, ούτε μάρκαρε, ούτε συμμετείχε, γενικά έδωσε την εντύπωση ξένου σώματος. Κρίμα. Η συνεργασία Μούσλι-Χούτου πρέπει να δουλευτεί ενόψει πλέι-οφ, όπως και η τροφοδοσία τους. Όσο για τον Μούσλι, να βγαίνεις έξω για να πάρεις μπάλες δεν είναι κακό. Ανοίγεις την αντίπαλη άμυνα έτσι. Κακό είναι να μην σε αναπληρώνει κανείς. Άκουσες Ίβιτς;

Τα πλάγια μπακ

Θέλω να πω δυο λόγια και για τα πλάγια μπακ. Όταν παίζεις με Θρασύβουλο στην Τούμπα χρειάζεσαι μπακ επιθετικογενή. Που σημαίνει Λίνο και Αραμπατζή, όχι Σνάουτσνερ. Ο Σνάουτσνερ μόλις περάσει τη γραμμή της σέντρας κάτι παθαίνει. Δεν «τό ’χει», πώς να το κάνουμε. Άσε που σήμερα ήταν πραγματικά ντεφορμέ. Ευθύνεται και στη φάση του γκολ και στην ευκαιρία του 50΄. Πάνω που είχε πάρει τα πάνω του ο Αραμπατζής, τον ξανάστειλε στον πάγκο ο Σάντος. Εντάξει, καλός, χρυσός ο Σνάουτσνερ, φιλότιμος, μαμούνι στα μαρκαρίσματα, δύσκολα του ξεφεύγεις, αλλά μπορεί μεγάλη ομάδα να έχει μπακ που δεν τολμά να περάσει τη σέντρα;

Περί Σάντος

Γενικά θέλω να πω για τον Σάντος κάποιες παρατηρήσεις:
Προσπαθεί πάντα να προσαρμόσει τους παίκτες πάνω στο σύστημά του, και όχι το σύστημα πάνω στους παίκτες. Βρισκόμαστε έτσι συχνά αντιμέτωποι με παρά φύσει καταστάσεις, όπως τους Λάκη-Βιερίνια χαφ, ή τον Σνάουτσνερ δεξί εξτρέμ.

Ένα άλλο που κάνει, είναι να βασίζεται πάρα πολύ πάνω στην ατομική ικανότητα. Διδάσκει κάποια πράγματα, τα οποία επαφίενται όμως για την εφαρμογή τους σε ατομικές ενέργειες των παικτών, όχι σε ομαδικές. Γι’ αυτό πέρσι δεν μπόρεσε να κάνει τίποτε και μιλούσε για σαρδέλες, γιατί δεν είχε επαρκές ατομικό ταλέντο. Φέτος δουλεύει βεβαίως με πολύ καλύτερα εργαλεία, πρέπει όμως κι αυτός να γίνει λίγο πιο ομαδικός. Για παράδειγμα στην αμυντική λειτουργία της ομάδας, η οποία έχει πάρει τόσα εύσημα: Άψογη η κάλυψη των κενών χώρων, αλλά δεν θα έπρεπε να γίνονται και κάποια «νταμπλ τιμ»; Δυο παίκτες να πρεσάρουν ταυτόχρονα τον αντίπαλο δεν έχω δει ποτέ στον φετινό ΠΑΟΚ. Είναι πάντα ένας εναντίον ενός, κι αν υπερφαλαγγιστεί αυτός θα πάει άλλος, κ.ο.κ. Πάντα ένας εναντίον ενός. Αυτό το σύστημα όμως αποδίδει με κατώτερους, ή έστω ισάξιους αντιπάλους. Όταν βρεθείς με αντιπάλους που σαν ατομική ποιότητα θα υπερτερούν (π.χ. στα πλέι οφ) θα έχεις πρόβλημα. Γι’ αυτό και οι περισσότερες ομάδες «ντουμπλάρουν» στο πρέσινγκ. Ο κ. Σάντος δεν το τολμάει, γιατί αν τυχόν κάτι πάει στραβά, θα μείνει κενός ο χώρος που άφησε ο δεύτερος παίκτης. Με τις φοβίες όμως δεν γίνεται δουλειά. Και, εν πάση περιπτώσει, κάν' το τουλάχιστον εναντίον του Θρασύβουλου, για να μειώσεις τον χρόνο κατοχής του αντιπάλου και να κερδίσεις εξτρά επιθέσεις. Φέτος ο ΠΑΟΚ είχε πολύ λίγη κατοχή μπάλας, κατά την ταπεινή μου άποψη. Μέχρι και τον Εργοτέλη στην Τούμπα, τον περίμενε!

Και πάμε στο γνωστό κλισέ περί «συντηρητικού Σάντος», το οποίο σχολίασε και ο Ζαγοράκης στη συνέντευξη τύπου. Ε, λοιπόν, ναι, είναι συντηρητικός ο Σάντος. Και πολύ μάλιστα! Δεν είναι μόνο η κατοχή μπάλας που γράφω παραπάνω, είναι και ότι σπανίως θα δεις πάνω από δυο παίκτες μπροστά από την μπάλα. Όλη η ομάδα παίζει πίσω από την μπάλα, ακόμη και με αντίπαλο τον Θρασύβουλο στην Τούμπα! Μόνο μετά το 80΄ έπαιξε ο ΠΑΟΚ φουλ επίθεση (και σύστημα «γιουρούσι», θα προσέθετα), και κέρδισε το ματς. Και λέει ο Ζαγοράκης «τι να τα κάνω τα επιθετικά συστήματα, αφού έτσι κερδίζω». Και απαντώ:

1. Κερδίζεις τον Θρασύβουλο. Στο 90΄. Στα ντέρμπι κερδίζεις;
2. ΠΑΟΚ ΕΙΣΑΙ! ΠΑΙΞΕ ΣΑΝ ΠΑΟΚ!

Τα λέω αυτά τώρα, για να μπορέσουμε να διορθωθούμε ενόψει πλέι-οφ. Σίγουρα είμαστε πολύ ευχαριστημένοι από την ομάδα, πρέπει όμως και στα πλέι-οφ να κατέβουμε γερά, και να χτυπήσουμε όλα τα παιχνίδια. ΠΑΟΚ είσαι!

Συνθέσεις:

ΠΑΟΚ: Γλύκος, Σνάουτσνερ, Κοντρέρας, Λίνο, Μπιζέρα, Βιεϊρίνια (80’ Αθανασιάδης), Σορλέν, Ίβιτς, Λάκης (90’+3’ Μπαλάφας), Χούτος (64’ Μπακαγιόκο), Μουσλίμοβιτς.

Θρασύβουλος: Πεκάνια, Λιαπάκης, Μαρτορέλ, Μίχος, Τσιώλης, Μαυρογενίδης, Τραΐκοβιτς (84’ Μανωλάς), Χετεμάι, Αμπράμοβιτς (73’ Μπαριέντος), Κατσίκης, Χλωρός (62’ Κόζλεϊ).

ΣΚΟΡΕΡΣ: 46’ αυτ. Λιαπάκης, 90’+1’ Μπακαγιόκο - 36’ Μαρτορέλ

Κίτρινες κάρτες: 82’ Σορλέν, 90’+2’ Μουσλίμοβιτς - 68’ Χετεμάι, 84’ Τραϊκοβιτς

Διαιτητής: Σταθόπουλος (Αχαΐας)