AΠΟΛΛΩΝ Θ. – ΠΑΟΚ 3-1

ΑΓΩΝΑΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ 2006-07
21η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ

ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ:

ΑΠΟΛΛΩΝ Θ.: Κόβατς, Γαλανόπουλος, Ορφανός, Κόλτσης, Μπούσι, Περόνε (90΄+ Γαϊδαρτζής), Φυτανίδης, Σαρακατσάνος, Παπαδόπουλος, Φαβάλι (79΄ Βέλα Τζούνιορ), Ουέλιγκτον (88΄ Σιλά)

ΠΑΟΚ: Φερνάντεζ, Μπαλάφας (46΄ Βαγγελής), Χαραλάμπους, Μπαρκαουάν, Ζαγοράκης (66΄ Ιντιο), Μουμίν, Μαλεζάς, Γεωργιάδης, Μελίσσης, Μίετσελ, Γιασεμάκης (65΄ Τόργκελε)

Κάρτες ΠΑΟΚ: Μπαρκαουάν 55΄(κίτρινη)

Γκολ: Φαβάλι 47΄, Μπούσι 58΄, Ορφανός 83΄, Μίετσελ 90΄+

Ντροπή σας!

Που είσαστε 20-22 χρονών παιδιά, που λογιζόσαστε για ταλέντα - ή μήπως πρέπει να πούμε
πιο σωστά «ταλέντα» - του ελληνικού ποδοσφαίρου και τολμάτε να παίζετε έτσι, λες και δεν σας βλέπουμε. Που αψηφάτε τον καημό και τα συναισθήματα τόσων χιλιάδων παοκτσήδων που ζούμε κι αναπνέουμε γι’ αυτήν την ομάδα, που αφήνουμε τις δουλειές μας, που παρατάμε τις οικογένειές μας, που βάζουμε το χέρι στην τσέπη μας για να σας δούμε να αγωνιζόσαστε με πάθος γι’ αυτή την ομάδα και σεις αδιαφορείτε. Το μόνο που ζητάμε είναι λίγη τσίπα. Λίγο φιλότιμο. Να μουσκέψετε τη φανέλα. Κι αν είστε χειρότεροι, ας χάσετε. Δεν πειράζει. Αρκεί να δώσετε αυτό που μπορείτε. Βάλτε το χέρι στην καρδιά κι απαντήστε: Απόψε το δώσατε; Κι αν όχι, γιατί; Γιατί; ΓΙΑΤΙ;

Είναι ποτέ δυνατόν να πέφτετε μονίμως δεύτεροι στην μπάλα; Είναι ποτέ δυνατόν να μαρκάρετε με τα μάτια και να περιορίζεστε σε παθητικό ρόλο; Είναι ποτέ δυνατόν να τρώτε τέτοιες ντρίπλες και προσποιήσεις από παίκτες της Καλαμαριάς; Είναι ποτέ δυνατόν να μην μπορείτε να βγάλετε μια πάσα στα δέκα μέτρα; Είναι ποτέ δυνατόν να μην ντρέπεστε;

Τι άλλο χρωστάμε, τέλος πάντων, σ’ αυτήν την παρασιτική ομαδούλα που δεν κόβει ούτε χίλια εισιτήρια στην έδρα της; Τη σώσαμε πέρσι από τον υποβιβασμό. Ήρθε φέτος στην Τούμπα και για ευχαριστώ μας πήρε το χι. Και στην έδρα της έπαιξε σαν λυσσασμένη. Όπως δηλαδή έπρεπε να παίξουμε κι εμείς. Δεν σταμάτησε ούτε στο 1-0, ούτε στο 2-0. Ήθελε να βάλει και τρίτο. Μα, καλά, όβερ στο στοίχημα το παίξανε; Ντροπή και όνειδος!

Δεν χωράει κριτική στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Από το πρώτο ημίχρονο φαινότανε ότι έγερνε προς τον άσο. Μόνο Μίετσελ-Γεωργιάδης προσπάθησαν. Το κέντρο της άμυνάς μας ήταν από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό τραγικό. Επίσης τραγική ήταν και η αριστερή πλευρά. Ο Χαραλάμπους δεν κάνει για μπακ, το έχω ξαναγράψει. Κινείτε αλλοπρόσαλλα κι ανεύθυνα στον αγωνιστικό χώρο. Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, οπότε με τις αλλαγές επικράτησε το απόλυτο μπάχαλο στη μεσαία γραμμή (σημαντική η ευθύνη του Παράσχου), έμεινε τελείως μόνος σ’ ολόκληρη την αριστερή πλευρά ο Χαραλάμπους, χωρίς καμία βοήθεια, κι έκαναν πάρτι από αριστερά οι Καλαμαριώτες. Ας πάρουμε για παράδειγμα το πρώτο γκολ της Καλαμαριάς, στο οποίο αποκαλύπτεται η ουσία του σημερινού παιχνιδιού: Μετά από σουτ στο δοκάρι που πραγματοποίησε ανενόχλητος παίκτης της Καλαμαριάς, βγαίνει η μπάλα στο αριστερό άκρο της άμυνάς μας. Απόντος του Χαραλάμπους (ο οποίος απουσίαζε γενικώς από το παιχνίδι – ούτε στην άμυνα ήταν, ούτε στην επίθεση), βγαίνει η σέντρα χωρίς καμία πίεση. Παρότι είναι κοντά στην εστία μας, ο Φερνάντες δεν πραγματοποιεί έξοδο. Η μπάλα καταλήγει στο δεξί του δοκάρι, όπου ο Περόνε παίρνει κεφαλιά ανενόχλητος από τον ωσεί παρόντα Μελίσση. Η μπάλα καταλήγει στην καρδιά της άμυνάς μας, στον Ορφανό, ο οποίος μαρκάρεται με τα μάτια από τους ωσεί παρόντες Μπαρκαουάν-Μουμίν (ο Μαλεζάς κάλυπτε έναν άλλο παίκτη). Ο Ορφανός, ανενόχλητος, πιάνει κεφαλιά προς την εστία. Ο Φαβάλι, αμαρκάριστος μπροστά στην εστία μας, σκοράρει με προβολή. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πούμε τίποτα παραπάνω. Δεν χρειάζεται, για παράδειγμα, να αναφέρουμε ότι στο τρίτο γκολ το σουτ στο δοκάρι βγήκε με τον Μαλεζά να μαρκάρει με τα μάτια τον Μπούσι. Μα, καλά, ρε Μαλεζά, τι περίμενες; Να μπει ο άλλος με την μπάλα στα δίκτυα για να τον μαρκάρεις; Μας δουλεύεις; Εσύ που πρώτη σου φορά παίζεις βασικός; Είδες ότι έφυγε ο Μέγκαχεντ κι άρχισες τα τσαλίμια; Παράσχο, προώθησε παιδιά από την εφηβική ομάδα, δεν υπάρχει άλλη λύση. Η φανέλα του ΠΑΟΚ είναι τιμημένη. Δεν δικαιούται να παίζει κανένας μαζί της.

Δεν χωράει κριτική στο παιχνίδι, ούτε γενική, ούτε ατομική. Εκτός των Γεωργιάδη-Μίετσελ (ο οποίος παίζει καθαρά για την πάρτη του, γιατί με κάθε γκολ που βάζει ανεβάζει το κασέ του), όλοι οι υπόλοιποι ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Θέλω όμως να κάνω ειδική αναφορά στους Μπαλάφα-Μουμίν. Αυτές τις μέρες σας κάλεσε η διοίκηση να επαναδιαπραγματευτείτε τα συμβόλαιά σας, και να μπουν και ρήτρες (πολύ ορθά). Αν νομίζετε ότι με τέτοιες εμφανίσεις θα καθιερωθείτε βασικοί και θα ανεβάσετε το κασέ σας, πλανάσθε πλάνη οικτρά. Σοβαρευτείτε και σκεφτείτε ποια φανέλα φοράτε, πριν να είναι αργά. Μη νομίζετε ότι δεν σας βλέπουμε. Μάτια έχουμε. Μπορεί να είμαστε τυφλωμένοι από το πάθος μας για τα τέσσερα ιερά γράμματα, αλλά βλέπουμε. Και κρίνουμε. Άντε μπράβο.

Επίλογος: Στο ματς με τον Άρη θα ’ρθούμε στο γήπεδο. Να σας χειροκροτήσουμε. Να σας εμψυχώσουμε. Να σας συμπαρασταθούμε. Να σας θαυμάσουμε. Φροντίστε να σταθείτε άξιοι της εμπιστοσύνης μας. Είδατε ότι η Καλαμαριά δεν σταμάτησε ούτε στο 2-0. Έτσι να κάνετε κι εσείς. Τριάρα στον Αρούλη, για να ξεπλύνετε τη σημερινή ντροπή.

ΠΑΟΚΑΡΑ Σ’ ΑΓΑΠΩ!