ΠΑΟΚ - Πανελλήνιος 62-58
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ Α1
Μόλις γύρισα από το Παλατάκι (ο Θεός να το κάνει, τέλος πάντων), όπου μετά από έναν συναρπαστικό αγώνα που πήγε πόντο-πόντο, και με έναν κόσμο συγκλονιστικό, που δεν έπαψε στιγμή να υποστηρίζει την ομάδα, πήραμε μια νίκη-χρυσάφι, που μας φέρνει πλέον πολύ κοντά στη σωτηρία. Τώρα αν δεν χάσουμε με περισσότερους από 15 πόντους στο Ρέθυμνο (αν και πλέον έχει γυρίσει η ψυχολογία και είμαστε φαβορί για τη νίκη), αρκεί να μην νικήσει το Ρέθυμνο την τελευταία αγωνιστική τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ για να σωθούμε.
Ήταν ένα ματς γεμάτο ένταση, που παρακολουθήσαμε όρθιοι και στην τσίτα περίπου 5 χιλιάδες Παοκτσήδες. Είναι χαρακτηριστικό ότι τόσο το ημίχρονο, όσο και η τρίτη περίοδος έληξαν με ισόπαλο σκορ. Δεν μπορώ βέβαια να κάνω αντικειμενική κριτική, καθότι επί 40 λεπτά φώναζα και χτυπιόμουν, κι ούτε είμαι ειδήμων επί των μπασκετικών, αλλά αυτά που μου έκαναν εντύπωση ήταν τα εξής:
Πρώτα-πρώτα, στο πρώτο δεκάλεπτο ήμουν σε κατάσταση σοκ από το γενικό χάλι στο οποίο διαπίστωνα ότι έχει καταντήσει αυτή η μεγάλη ομάδα. Δεν είχα δει φέτος κανέναν αγώνα, κι ούτε παρακολουθούσα από πολύ κοντά την επικαιρότητα, οπότε μου χρειάστηκε ολόκληρη η πρώτη περίοδος για να συνηθίσω στην ιδέα ότι παίκτες όπως ο ανεκδιήγητος ξυλοκόπος σέντερ Ραλίμι (εκ Μαρόκου, απ' ό,τι με ενημέρωσαν), ο Γκιλέσπι, ή ο Ρίνγκστρομ, που πρέπει να πληρώνει, όχι να πληρώνεται για να παίζει στον ΠΑΟΚ, φορούσαν την τιμημένη φανέλα του Σταυρόπουλου, του Πρέλεβιτς, του Λέβινγκστον και του Στογιάκοβιτς.
Δεύτερο στοιχείο που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι ήταν ένα ματς ψυχής. Θα κέρδιζε αυτός που θα ήταν περισσότερο ψυχωμένος. Γι' αυτό και ο Τσιάκος, ένα τεσσάρι που μου φάνηκε περιορισμένων δυνατοτήτων, αναδείχτηκε σε ήρωα του αγώνα. Μιλάμε, το παληκάρι τό 'λεγε η ψυχούλα του. Στα δύσκολα ήταν πάντα εκεί. Αρκεί να σας πω ότι στο κρίσιμο τελευταίο δεκάλεπτο σημείωσε κρισιμότατα καλάθια, με αποκορύφωμα το γκολ-φάουλ στα 58'', που πήγε το σκορ από το 55-55 στο 58-55.
Αν όμως ο Τσιάκος ήταν ο ήρωας, MVP ήταν ο "Ίμπο" Κουτλουάι. Αν δεν βγάζαμε κάπου στα μέσα της τρίτης περιόδου, και ενώ το σκορ είχε ξεφύγει στο 26-34, αυτόν τον άσο από το μανίκι, δύσκολα θα βγαίναμε νικητές. Ο Ίμπο όχι μόνο σημείωσε 7 πόντους με ένα τρίποντο, όχι μόνο πήρε κρισιμότατα αμυντικά ριμπάουντ, αλλά και υπήρξε η ηγετική μορφή που προσέδωσε άλλον αέρα στην ομάδα και έδωσε το σάλπισμα της νίκης.
Ηγετικά και χρήσιμα στοιχεία έδειξε επίσης ο πολύπειρος Νίκος Κούβελας (τρόμαξα να τον γνωρίσω από το πολύ πάχος), ο πλέι μέικερ Δεμερτζής θρασύς και ώριμος συνάμα, ο Τζόρνταν καλός παίκτης, αλλά μου φάνηκε να μην έχει δέσει και γενικά να μην ξέρει τι ακριβώς να κάνει και πού βρίσκεται, ενώ ο Ντιαρά, παρά την καταφανή αδιαφορία με την οποία δυστυχώς αντιμετώπισε το ματς, είναι κλάση, και προσέφερε μεγάλες βοήθειες. Χάλια ήταν δυστυχώς σήμερα ο Βεργίνης (δεν πειράζει αρχηγέ, εσύ θα πάρεις το διπλό στο Ρέθυμνο), ενώ για τον Γκιλέσπι δεν το συζητάω, παλτό καραμπινάτο.
Ψιλοπανικός υπήρχε και στον πάγκο μας, απ' ό,τι μου φάνηκε. Εντάξει, συγκινήθηκα όταν είδα τον θρυλικό Τζον Κόρφα, και δη δίπλα στον "Μάτζικ" Σταυρόπουλο, αλλά το τιμ δεν λειτούργησε, και στα τελευταία κρίσιμα δευτερόλεπτα επικράτησε ασυνεννοησία. Τέλος πάντων, κάπου είναι φυσικό, όταν μόλις έχεις έρθει και πρέπει με το "καλημέρα" να σώσεις την ομάδα.
Αυτά. Για την ατμόσφαιρα, τι να πω, ήταν καταπληκτική, αν και δεν γέμισε το γήπεδο. Και πώς να μην είναι, όταν με τέτοια ακουστική, αρκούν χίλια άτομα για να νομίσεις ότι είσαι στο Μαρακανά. Ήταν κι ο Ζαγοράκης εκεί, ο Βιολίδης, ο Ποικιλλίδης, ο Αλεξόπουλος, κι από ποδοσφαιριστές διέκρινα τους Ίλιεφ, Γκάβραντσιτς, Βερόν, με τον Ίλιεφ να τα δίνει όλα και τον Βερόν να βαριέται αφόρητα.
Θεωρώ ότι η ψυχολογία γύρισε, ο "Ίμπο" επίσης γύρισε, οπότε είμαστε πολύ κοντά πλέον στην παραμονή. Φυσικά δεν είναι στόχος για να χαιρόμαστε αυτός, αλλά θα ήταν κρίμα να πέσει κατηγορία μια από τις μεγαλύτερες ομάδες του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Tα δεκάλεπτα: 15-9, 26-26, 44-44, 62-58.
ΠΑΟΚ (Τζον Κόρφας): Ρίνγκστρομ, Γκιλέσπι 4, Βεργίνης 4 (1), Δερμετζής 2, Ντιαρά 13 (3), Χαριτόπουλος 11 (1), Κουτλουάι 7 (1), Σφέικος, Τζόρνταν 7, Κούβελας, Τσιάκος 14, Ραλίμι.
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ (Ηλίας Ζούρος): Οστοϊτς 5, Αργυρόπουλος 4, Καλαϊτζίδης, Καράμπουλας, Γκράντι 12 (1), Ντόζετ 2, Ράντσιτς 3 (1), Σκλάβος 9 (1), Κέλι 16, Γκόλεματς 5 (1), Παπαϊωακείμ 2.
ΠΑΟΚΑΡΑ ΟΛΕ!
5 σχόλια:
Όλα ωραία και καλά. Καιρό είχα να δω μπάσκετ.
Κάποια στιγμή, όταν κάποιος του πανελλήνιου διαμαρτυρήθηκε, μου ξέφυγε μια κραυγή προς τον διαιτητή: "βγάλ τον κάρτα τον πούστη..."
τάκολα, έχω πάει σε 7 ματς φέτος και δεν άντεχα να πάω σε αυτό. Πήγα με τον Πανιώνιο και απογοητεύτηκα.
Παλι καλα νικήσαμε γιατι τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα!!
Σε αυτό τον κόσμο δεν αξίζει η πίκρα της Α2. Αρκετά τον πίκρανε η μπάλα αλλά και το βόλει που κερδίσαμε την παραμοή στο παραπέντε...
Κατάντια σε όλα τα επίπεδα.
Και πάλι καλά να λέμε...
Μπάσκετ S.O.S. Αν ξέρει κανείς τι παίζει με τις ισοβαθμίες και τι πρέπει να κάνουμε για να σωθούμε, μετά την ήττα από το Ρέθυμνο, ας γράψει...
Στάυρο βλ. post. Πρέπει να κερδίσουμε τον Άρη. Μη μασάς, όμως. ΠΑΟΚ ΕΙΣΑΙ. Ραντεβού στο Παλατάκι τη Μεγ. Τετάρτη!
Δημοσίευση σχολίου