ΠΑΟΚ - Παναθηναϊκός 0-1

Έλεος!

Εγώ προσωπικά πάω γήπεδο για να φχαριστηθώ ποδόσφαιρο, αλλά και για να δείξω την αγάπη μου για τον ΠΑΟΚ. Γουστάρω ΠΑΟΚ και καλό ποδόσφαιρο. Αυτά τα δυο. Δεν μ’ ενδιαφέρει να πάω στο γήπεδο για να μανουριάσω, να χαλαστώ, να βρίσω και να επιβεβαιώσω πόσο χάλια είναι όλα γύρω μου και πόσο μας αδικεί μια ζωή η «πουτάνα η Αθήνα». Δεν έχω καμιά όρεξη να νιώσω αδικημένος. Δεν πιστεύω σε θεωρίες συνομωσίες, εκτός κι αν είναι πλήρως αποδεδειγμένες.
Αλλά κι εσύ, ρε Τάσο Κάκο, γιατί δεν μ’ αφήνεις ν’ αγιάσω; Γιατί δεν μ’ αφήνεις να φχαριστηθώ τόπι; Σφύριξε σωστά, όπως μπορείς, γιατί καλός διαιτητής είσαι και παραείσαι, όπως άλλωστε το απέδειξες και στον τελικό του Κυπέλλου, κι από κει και πέρα ας χάσει ο ΠΑΟΚ και με 0-3. Αυτή είναι η γοητεία του ποδοσφαίρου. Μπάλα είναι. Προσωπικά, είμαι απόλυτα εξοικειωμένος με το συναίσθημα της ήττας. Κι ούτε θα είχε νόημα η χαρά της νίκης αν δεν υπήρχε και η πίκρα της ήττας. Αυτό που δεν αντέχω είναι η αδικία. Όχι, δεν εννοώ την περιστασιακή αδικία, αυτή που αποκαλούμε «ανθρώπινο λάθος». Ούτε την ατυχία του τύπου «είχαμε πέντε δοκάρια και ο αντίπαλος με μισή αντεπίθεση μας κέρδισε». Αυτό που δεν υποφέρω είναι να επιβεβαιώνεται μονίμως ότι τελικά όλα είναι προκαθορισμένα, κι εμείς είμαστε απλώς τα κορόιδα που καθόμαστε και χολόσκαμε για κάτι που είτε βρέξει, είτε χιονίσει, είτε λιακάδα κάνει, αυτό θα γίνει όπως πρέπει να γίνει, γιατί κάποιοι έτσι το θέλουν.

Κατά την προσωπική και ταπεινή μου άποψη, μεγαλύτερη αδικία από τη σημερινή δεν έχει υποστεί ο φετινός ΠΑΟΚ. Και το λέει αυτό κάποιος ο οποίος δεν θεώρησε κακή τη διαιτησία στο ματς Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη. Εκεί, όπως έγραψα και τότε, υπήρξαν κάποια φάουλ που θα μπορούσαν να τιμωρηθούν με κίτρινη κάρτα και τιμωρήθηκαν. Ήταν αυστηρά μεν, αλλά εμείς δώσαμε το δικαίωμα, με το αμυντικό μας παιχνίδι. Στο Θρασύβουλο δεχτήκαμε ένα γκολ από πεντακάθαρο χέρι εκ προθέσεως, αλλά μπορούσε κανείς εύκολα να θεωρήσει ότι επρόκειτο για ανθρώπινο λάθος. Αυτό το σημερινό όμως ήταν καθαρή σκηνοθεσία. Ήταν αυτό που λέμε «στημένο», όχι απαραιτήτως με την έννοια του προσυμφωνημένου, αλλά με την έννοια ότι εξελίχθηκε κατά τη διάρκεια του αγώνα με μια οργανωμένη μεθοδολογία, με μια αξιοζήλευτα καλοκουρδισμένη χορογραφία που θα ζήλευε και ο Νουρέγιεφ. Και εξηγούμαι:

Πρώτα απ’ όλα έχεις τον εκ των προτέρων ύποπτο. Τον Πάμπλο Γκαρσία. Αυτός ο άνθρωπος, όπως πάει, θα θεωρηθεί σε λίγο ύποπτος και για το προπατορικό αμάρτημα. Ενώ όλοι οι άλλοι πρέπει να αποδειχτούν ένοχοι προκειμένου να καταδικαστούν, αυτός είναι ανά πάσα στιγμή ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Οποτεδήποτε και να αποβληθεί, όλοι είναι πεπεισμένοι ότι "δεν μπορεί, κάτι θα έκανε".

Δεύτερον, προσπαθείς να δημιουργήσεις τεχνητή ένταση. Πρωτομάστορας σ’ αυτό ο Καραγκούνης. Ο άνθρωπος δεν έχανε ευκαιρία να δημιουργεί θέματα από κει που δεν υπήρχαν. Διαρκώς προσπαθούσε να παρασύρει το διαιτητή. Ένταση όμως δεν μπορούσε να δημιουργηθεί, γιατί ούτε οι παίκτες μας, ούτε οι φίλαθλοι δεν έπεφταν στην παγίδα. Οπότε η ένταση έπρεπε να σκηνοθετηθεί.

Φτάνουμε έτσι στην επίμαχη φάση του 43΄. Ο Σιμάο κάνει ένα επικίνδυνο τάκλινγκ, ο διαιτητής δεν το βλέπει, ο Γκαρσία μοιάζει πράγματι να εκνευρίζεται, δίνει μια κλωτσιά, αλλά βρίσκει αέρα, οι δυο παίκτες κάνουν να φύγουν, ο Γκαρσία κάνει «σκριν» χρησιμοποιώντας και τον αγκώνα στον Σιμάο, ο Σιμάο κάνει έναν μορφασμό πόνου, το παιχνίδι συνεχίζεται, ουδείς έχει προσέξει κάτι το επιλήψιμο εκτός ίσως από έναν στιγμιαίο εκνευρισμό, ο Κάκος δεν διακόπτει το παιχνίδι (και γιατί άλλωστε;), ήταν κάποιες στιγμές έντασης απ’ αυτές που δίνουν γοητεία στα ντέρμπι. Μετά από μισό λεπτό γίνεται ένα (αμφιλεγόμενο) φάουλ υπέρ του Παναθηναϊκού στο χώρο του κέντρου, σφυρίζει ο Κάκος, διακόπτεται το παιχνίδι, και πέφτουν όλοι οι παίκτες του Παναθηναϊκού πάνω στο διαιτητή (οι μισοί) και στον Γκαρσία (οι άλλοι μισοί). Γίνονται όλοι ένα κουβάρι, σπρωξιές, «γαλλικά», οι Παναθηναϊκοί τα προκαλούν όλ’ αυτά, ο δε Σιμάο πέφτει ξαφνικά στο έδαφος σφαδάζοντας. Το τονίζω, ο Σιμάο δεν έπεσε αμέσως κάτω, έπεσε μετά από μισό λεπτό, όταν κατάλαβε ότι παίζει μια συγκεκριμένη σκηνοθεσία στη φάση. Ο Κάκος από τη μεριά του δεν μπαίνει να χωρίσει τους παίκτες (είναι οι Παναθηναϊκοί αυτοί που δημιουργούν το πρόβλημα, αυτοί ξεκίνησαν τα επεισόδια, ο Βύντρα μάλιστα κάνει κι ένα κεφαλοκλείδωμα στον Μουσλίμοβιτς, ο Γκαρσία από τη μεριά του είναι μεν εκνευρισμένος, αλλά τον συγκρατούν οι συμπαίκτες του και δεν εμπλέκεται στα επεισόδια), αφήνει την ένταση να αναπτυχθεί, ώστε να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι κάτι πολύ κακό έχει συμβεί, ή ίσως να χάσει και κανένας ακόμη παίκτης του ΠΑΟΚ την ψυχραιμία του και να αποβληθεί, και τελικά δείχνει κίτρινες σε Βύντρα-Σαριέγκι και Μουσλίμοβιτς και κόκκινη στον Γκαρσία. Ο δε Σιμάο έχει στο μεταξύ μεταφερθεί εκτός αγωνιστικού χώρου ντεμέκ για πρώτες βοήθειες και κάνει τον ψόφιο κοριό, μην τυχόν και φάει καμιά κίτρινη κάρτα (ως όφειλε) και αποβληθεί, γιατί είχε ήδη μία.

Καταλαβαίνετε επομένως ότι αυτό δεν είναι ποδόσφαιρο. Αυτό είναι θεατρική παράσταση. Ο Παναθηναϊκός έστησε επιδέξια ένα σκηνικό έντασης, στο οποίο ο Σιμάο παρίστανε τον χτυπημένο, οι υπόλοιποι παίκτες του Παναθηναϊκού τους αγανακτισμένους, και ο Κάκος τον δίκαιο. Κανείς τους όμως δεν ήταν αυτό που παρίστανε. Ο κατεξεφτελισμός κάθε έννοιας αλήθειας, ειλικρίνειας και δικαιοσύνης. Κι όπως δήλωσε και ο Σάντος, σε μια φάση μεταξύ δυο παικτών, να βγάλεις κόκκινη με τη μία στον έναν και τίποτα στον άλλο, είναι λίγο ύποπτο. Βγάλε τουλάχιστον και μια κίτρινη στον άλλο. Αλλά θα ήταν η δεύτερη… Ξέρει, βλέπετε, τι κάνει ο Τάσος ο Κάκος.

Συμπέρασμα: Ο Παναθηναϊκός πρέπει να βγει δεύτερος και θα βγει δεύτερος. Καλό καλοκαίρι!

Και πάμε στον μέγα κριτή της ελληνικής διαιτησίας, τον κύριο Μπαρούφα. Αυτός, ούτε λίγο ούτε πολύ, μας είπε ότι ο Γκαρσία δίκαια αποβλήθηκε, γιατί είχε «βεβαρημένο παρελθόν». Δηλαδή στις αποφάσεις του διαιτητή παίζει ρόλο και το βιογραφικό σημείωμα! Αν είναι δυνατόν! Οι δε παριστάμενοι συμφώνησαν, και επέμειναν μάλιστα στην συμπεριφορά του Γκαρσία, ο οποίος «δικαίως αποβάλλεται, αφού κοιτάξτε πώς διαμαρτύρεται». Οι διαμαρτυρίες του Γκαρσία γίνονται όμως ΜΕΤΑ την αποβολή! Δηλαδή αποβλήθηκε δίκαια, για κάτι που έκανε ΑΦΟΥ αποβλήθηκε. Θα μας τρελάνουν παντελώς!
Αλλά τι περιμένετε από κάποιον, ο οποίος στο δεύτερο γκολ της Λάρισας σχολίαζε την παρουσία παικτών της Λάρισας στην μικρή περιοχή του Σάχα λέγοντας ότι «ορθά δεν σφυρίζονται οφσάιντ, γιατί δεν επηρεάζουν τη φάση, αφού δεν εμποδίζουν το οπτικό πεδίο του Σάχα». Δηλαδή κοτζάμ Καθηγητής (ο Θεός να τον κάνει) δεν ήξερε ότι το δοκάρι θεωρείται νεκρό σημείο και το οφσάιντ αρχίζει να υπολογίζεται από τη στιγμή που έγινε το πρώτο σουτ, το οποίο πήγε στο δοκάρι, και όχι από τη στιγμή του ριμπάουντ, το οποίο κατέληξε και στα δίχτυα. Οπότε οι παίκτες δεν θα ήταν οφσάιντ, ακόμα κι αν συμμετείχαν στη φάση. Τι να λέμε τώρα… Ελληνικό ποδόσφαιρο ώρα μηδέν.

Η ΠΑΕ ΠΑΟΚ εξέδωσε και ανακοίνωση μετά τη λήξη του αγώνα, η οποία αναφέρει τα εξής:

«Το πρώτο παιχνίδι των play off είναι μια φωτογραφία της ελληνικής ποδοσφαιρικής κοινωνίας. Εκεί που η καθαρή αγωνιστική προσπάθεια, το πείσμα, το πάθος και η γνώση για το ποδόσφαιρο πρέπει να ανταγωνιστούν το κεφάλαιο, τη γνώση του παρασκηνίου και τη δημιουργία κλίματος. Σ αυτή τη μονομαχία το αποτέλεσμα ήρθε διπλό...

Ο κατά τεκμήριο καλύτερος διαιτητής της χώρας, ο οποίος μας έχει κάνει να τον σεβόμαστε και να τον εκτιμούμε, έκανε σήμερα ένα λάθος που έκρινε τον αγώνα. Ο ίδιος μας έχει πείσει ότι τα λάθη του είναι ανθρώπινα. Και πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να μείνει ανεπηρέαστος από το κλίμα των ημερών, από την παραφιλολογία των επισκέψεων στα γραφεία της Τούμπας, από την ανάγκη του Παναθηναϊκού να ‘σώσει’ τη χρονιά του ή να διαλυθεί στα εξ ων πολυμετοχικά συνετέθη; Ο άνθρωπος Τάσος Κάκος λοιπόν αποβάλει ελαφρά την καρδία τον Garcia του ΠΑΟΚ, που δήθεν πρέπει να είναι και ευχαριστημένος που κατέκτησε τη 2η θέση. Ο άνθρωπος Τάσος Κάκος αφήνει στο παιχνίδι τον Simao του Παναθηναϊκού των δισεκατομμυρίων που ‘πρέπει’ να κερδίσει την θέση του Champions League, την οποία όμως δεν είμαστε διατεθειμένοι να παραχωρήσουμε έτσι εύκολα...

Το Δ.Σ. της ΠΑΕ ΠΑΟΚ κρίνει σκόπιμο να διευκρινίσει ότι για εμάς ο μόνος δρόμος για την επιτυχία είναι αυτός που ακολουθήσαμε μέχρι σήμερα. Η ειλικρίνεια, η πολύωρη προσπάθεια για να μην πάει χαμένο ούτε ένα ευρώ στην προσπάθεια εξυγίανσης της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, αλλά και ανάπτυξης του αγωνιστικού τμήματος κι όχι μόνο. Ίσως πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν έχουμε τη θέληση, ενδεχομένως και τη γνώση, να υπερκεράσουμε τις συγκεκριμένες οικονομικές μας δυνατότητες με μεθόδους παρασκηνίου και δημιουργίας κλίματος. Πρέπει να τονίσουμε ότι δεν μας ενδιαφέρει να μειώσουμε τον αντίπαλο, αλλά να εμφανιστούμε εμείς πιο δυνατοί.

Συγχαρητήρια στην ομάδα για την προσπάθειά της. Δεν μπορούμε να απαντήσουμε στους ποδοσφαιριστές μας γιατί οι κίτρινες για τους άλλους είναι κόκκινες γι’ αυτούς. Δεν μπορούμε να δεχτούμε να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, ειδικά από το σημείο που τα play off δεν είναι για μας, αλλά για τους αντιπάλους μας μια δεύτερη ευκαιρία. Η διαδικασία ξεκίνησε τώρα και άτυχα. Όπως ξεπεράσαμε τις δύσκολες στιγμές μας, θα ξεπεράσουμε κι αυτή. Με έναν μόνο στόχο. Να διατηρηθεί το ήθος μας και το κεφάλι μας ψηλά...

Το Δ.Σ. της ΠΑΕ ΠΑΟΚ

Υ.Γ. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στον Πρόεδρο της ΠΑΕ Παναθηναϊκός για την απώλεια του πατέρα του».

Καλές και άγιες οι ανακοινώσεις, εγώ αυτό που ξέρω όμως, είναι ότι στο δεύτερο ημίχρονο δεν πέσαμε ούτε μια φορά κάτω, δεν δημιουργήσαμε αντίστοιχες φάσεις, δεν διαμαρτυρηθήκαμε για τίποτα, ώστε να «αναγκάσουμε» τον Κάκο να βγάλει και καμιά κάρτα προς την άλλη μεριά. Το πρώτο ημίχρονο, όσο ήμασταν έντεκα εναντίον έντεκα και ξεκάθαρο φαβορί, πέρασε με τον Παναθηναϊκό να προσπαθεί με το παραμικρό να δημιουργήσει εστίες έντασης. Το δεύτερο ημίχρονο, στο οποίο ήμασταν με παίκτη λιγότερο, πέρασε μέσα σε απόλυτη ηρεμία, σαν να είχε ήδη γίνει αυτό που έπρεπε να γίνει και όλοι περιμέναμε ησύχως το μοιραίο. Ξέρω, το γκολ μπήκε στα τελευταία λεπτά, αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που περνάει μ’ αυτό τον τρόπο από την Τούμπα ο Παναθηναϊκός. Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται τίμια. Θα περίμενα, λοιπόν, να επιλέξουμε κι εμείς μια στρατηγική έντασης στο β΄ ημίχρονο, κι όχι να κάνουμε τις Παναγίτσες. Αν τυχόν δεν κερδίσουμε στη Λάρισα και παράλληλα κερδίσει ο Παναθηναϊκός την ΑΕΚ, δηλώνω ότι θα πάψω να ασχολούμαι με τα πλέι-οφ.

Σε ό,τι αφορά το καθαρά αγωνιστικό κομάτι, η δική μου αίσθηση ήταν ότι αγωνιζόταν ο τυφλός εναντίον του αόμματου. Έβαλε Σορλέν και Ιβιτς αντί Βερόν, υποτίθεται για να έχουμε δυο πιο επιθετικογενή χαφ και να σπρώξουν τον ΠΑΟΚ μπροστά, αλλά αυτοί δεν το κατάφεραν επουδενί. Πανηγυρίζουμε για την παραμονή Σορλέν στον ΠΑΟΚ, αλλά αυτός είναι ένας ακόμη αργός παίκτης με εμμονή στο να γυρίζει την μπάλα προς τα πίσω. Δεν τολμάει, ή δεν μπορεί, κανένα από τα χαφ μας να βοηθήσει επιθετικά. Ο Μουσλίμοβιτς δεν είχε συμπαίκτη κοντά του σε ακτίνα τριάντα μέτρων. Τα δε εξτρέμ δεν συγκλίναν ούτε κι αυτά. Όσο ήμασταν έντεκα εναντίον έντεκα βρεθήκαμε καλά και όμορφα να έχουμε τρεις παίκτες μπροστά αριστερά, Βιερίνια-Σορλέν-Λίνο, αλλά δεν "βγήκαν" οι συνδυασμοί. Από την άλλη πτέρυγα δεν το συζητάω, ο Κονσεϊσάο έχει δώσει σε όλους να καταλάβουν ότι έτσι κι αλλιώς δε γουστάρει βοήθειες. Σήμερα όμως μια σέντρα της προκοπής δεν μπόρεσε να βγάλει. Αλγεινή εντύπωση μου προκάλεσε και ο Βερόν, ο οποίος μπήκε φρέσκος και πήγαινε περπατώντας. Εντάξει, καταπληκτικό το τακουνάκι-ασίστ, αλλά ποδοσφαιριστής που να μην μπορεί, ή να μην θέλει να τρέξει δεν νοείται τη σήμερον ημέρα.
Τώρα πηγαίνουμε υπό πίεση στη Λάρισα, σε αντίθεση με τη γηπεδούχο, που θα παίξει απελευθερωμένα κι ό,τι βγει.

Συνθέσεις:

ΠΑΟΚ: Χαλκιάς, Σνάουτσνερ (89’ Μπακαγιόκο), Γκαρσία, Μαλεζάς Λίνο, Κονσεϊσάο, Κοντρέρας, Βιεϊρίνια (46’ Βερόν), Ιβιτς, Σορλέν, Μουσλίμοβιτς.

Παναθηναϊκός: Γκαλίνοβιτς, Νίλσον, Σαριέγκι, Βύντρα, Μουν, Ζιλμπέρτο Σίλβα, Καραγκούνης, Σιμάο (46’ Κλέιτον), Ιβανσιτς (46’ Νίνης), Μάντζιος, Ρουκάβινα (74’ Σαλπιγγίδης)

ΣΚΟΡΕΡ: 87’ Καραγκούνης

ΚΟΚΚΙΝΗ: 44’ Γκαρσία

ΚΙΤΡΙΝΕΣ: 40’ Σνάουτσνερ, 44’ Μουσλίμοβιτς, 82’ Βερόν - 18’ Σιμάο, 44’ Βύντρα, 44’ Σαριέγκι, 45’ Ζιλμπέρτο Σίλβα, 56’ Νίνης, 82’ Καραγκούνης

Διαιτητής: Κάκος (Κέρκυρας)