ΠΑΟΚ - Χέρενφεν 1-1

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία

Μόλις επέστρεψα από το γήπεδο, παρακολούθησα το παιχνίδι με προσοχή και ψυχραιμία, ήταν ένα πραγματικά ευρωπαϊκό παιχνίδι, χωρίς τα ελληνικά "τερτίπια" (να στρέφεται η προσοχή στις αντιδράσεις των οπαδών, ή στις αποφάσεις του διαιτητή, ή στα καραγκιοζιλίκια κάποιων ποδοσφαιριστών), ένα παιχνίδι που προσφέρεται για τεχνική ανάλυση. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι δεν γνώριζα καθόλου τα τεχνικά χαρακτηριστικά των αντιπάλων, με αποτέλεσμα να βλέπω λίγο μονομερώς το παιχνίδι. Λοιπόν, αυτά που είδα είναι τα εξής:

Κατ' αρχήν, ο ΠΑΟΚ κατέβηκε με το ίδιο σύστημα που καθιέρωσε από πέρσι: 4-2-3-1. Από σύνθεση, φάνηκε σαν ο Σάντος να επεδίωξε να διατηρήσει τον περσινό κορμό για λόγους ομοιογένειας. Όσες αλλαγές έγιναν ήταν αναγκαστικές: Ο Σαβίνι ήταν η μοναδική επιλογή για τη θέση του δεξιού μπακ ελλείψει άλλου, το δε κεντρικό αμυντικό δίδυμο ήταν επίσης η μοναδική διαθέσιμη επιλογή. Η μόνη αλλαγή σε σχέση με πέρσι ήταν ο Βιτόλο στη θέση του Βερόν. Αυτά. Μιλάμε επομένως για περσινή συνταγή.

Δεύτερη βασική παρατήρηση, ότι είχαμε πολλές και σημαντικές απουσίες λόγω τραυματισμών. Κατ' αρχήν, παίζαμε χωρίς δεξί μπακ. Ούτε Σνάουτσνερ, ούτε Αραμπατζή, ούτε καν Μπιζέρα. Μιλάμε, το παλικάρι ο Σαβίνι, απ' ό,τι φάνηκε, καμία σχέση δεν έχει με τη θέση. Ανάπηροι ήμασταν στο δεξί άκρο. Πρέπει επίσης να γίνει κατανοητό ότι απουσιάζει ο στυλοβάτης της άμυνας, ο υπερπολύτιμος Κοντρέρας, κάτι που έχει παίξει τεράστιο ρόλο στο να δεχτούμε 3 γκολ στα 3 πρώτα επίσημα παιχνίδια. Ενώ όμως ο Κοντρέρας απουσιάζει τελείως, κι αυτό φαίνεται, υπάρχει και μια ακόμη "απουσία", πολύ λιγότερο ορατή. Αναφέρομαι στη θέση του σέντερ φορ. Το παλικάρι ο Μουσλίμοβιτς, από την ώρα που μπήκαμε στο 2009 , έχει σοβαρό πρόβλημα. Ή τραυματίας θα είναι, ή ντεφορμέ. Δεν έχει μπορέσει να μπει σε ένα ρυθμό. Ξεκίνησε καλά τη φετινή σεζόν με τη Βαλερένγκα, και με το που έβαλε γκολ τραυματίστηκε. Απόψε ήταν εκτός ρυθμού. Το παλικάρι δυστυχώς ΔΕΝ μπορεί. Μακάρι αυτό να αλλάξει σύντομα. Προς το παρόν όμως έχουμε σοβαρό πρόβλημα. Καλούμαστε να παίξουμε κρισιμότατα παιχνίδια με... μισό σέντερ φορ και αλλαγή του τον... Αναστασάκο. Εκτός κι αν λύση είναι ο... Παπάζογλου. Αποκτήθηκε ένας καλός και αρκετά ακριβός επιθετικός, ο Φιλομένο, αλλά απ' ό,τι φαίνεται, ΔΕΝ μπορεί να παίξει σέντερ φορ. Είναι δεύτερος επιθετικός, για 4-4-2. Μακάρι να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις ενός νέου ρόλου. Απόψε πάντως ΔΕΝ το έδειξε. Άρα... ή ξαναβρίσκει ο Μούσλι τον παλιό, καλό εαυτό του, ή... το Δεκέμβρη κάτι πρέπει να κάνουμε.
Επειγόντως.

Κάποιο άλλο πολύ σημαντικό σχόλιο: Στο ποδόσφαιρο υπάρχει η ταχύτητα, υπάρχει και η τεχνική. Αν τα έχεις και τα δύο, πας μπροστά. Χρειάζεσαι όμως χρήματα πολλά για να στήσεις τέτοια ομάδα. Αν δεν τα έχεις, τότε πρέπει να διαλέξεις: Ταχύτητα ή τεχνική. Στην Ελλάδα διαλέγουμε τεχνική. Αυτό είναι το εθνικό μας ποδόσφαιρο. Όχι μόνο τώρα. Από πάντα. Ανεξάρτητα αν έχουμε 90% ξένους παίκτες και προπονητές. Το πρωτάθλημά μας είναι τεχνικό και αργό. Παρομοίως και η Εθνική μας. Στη Δυτική Ευρώπη επιλέγουν ταχύτητα. Γιατί; Γιατί εφάρμοσαν ορθολογικές και επιστημονικές μεθόδους στο ποδόσφαιρο και διαπίστωσαν ότι αν είσαι ένα "κλικ" ταχύτερος από τον αντίπαλο μπορείς με απλό τρόπο και χωρίς πολύ-πολύ τεχνική και φιοριτούρες (ντρίμπλες, τακουνάκια κλπ.) να σκοράρεις και να κερδίσεις. Αυτό το σενάριο είδαμε λίγο-πολύ απόψε. Από τη μια μεριά μια ομάδα τεχνική, που σε ατομικό επίπεδο της μιλάει της μπάλας, κι από την άλλη ένα σύνολο ξυλοκόπων, άχρωμων και άοσμων σκαφτιάδων, οι οποίοι όμως είχαν πολύ καλή φυσική κατάσταση, οργάνωση και ταχύτητα. Και βεβαίως, οι γρήγοροι "ξυλοκόποι" πήραν για άλλη μια φορά αυτό που θέλαν. Αυτό το σενάριο το βλέπω από τότε που γεννήθηκα. Καλός-χρυσός ο ΠΑΟΚ, αλλά χάνει. Απ' την Άλκμααρ, την Χερενφέν και την Ντέμπρετσεν. Και δυστυχώς, δεν το βλέπω να αλλάζει ούτε φέτος.

Για να το θέσω από τη θετική του πλευρά: Πολλά συγχαρητήρια σε διοίκηση και προπονητή για τη μεταγραφή του Βιτόλο! Μου είναι αντιπαθής και γι΄αυτό που έκανε στο Βιερίνια και γενικά σαν φάτσα. Από την άλλη, μου ήταν ιδιαιτέρως συμπαθής ο κακομοίρης ο Βερόν, ο οποίος βρέθηκε εν μία νυκτί από δήμαρχος κλητήρας, κι είναι ίσως λίγο άδικο αυτό. Αλλά, ρε παιδιά, μιλάμε είδαμε το φως το αληθινό απόψε. Άλλη κλάση ο Βιτόλο! Τα κατάπινε τα χιλιόμετρα. Ήταν πανταχού παρών. Και οργανωτικά δεν ήταν άσχημος. Με λίγη δουλειά θα βελτιωθεί και περαιτέρω. Ανεβήκαμε επίπεδο στη συγκεκριμένη θέση. Θα μπορέσουμε να παίξουμε 4-4-2 με μοναδικό αμυντικό χαφ αυτόν, δεξιά Κονσεϊσάο, αριστερά Σορλέν, και "δεκάρι" Ίβιτς ή Φωτάκη. Ώστε να παίξουν δίδυμο μπροστά Μούσλι-Φιλομένο και να μπορέσουμε να απειλήσουμε. Να το ξέρετε, Σορλέν-Φιλομένο-Βιτόλο είναι φτιαγμένοι για το 4-4-2. Αλλά, για να πούμε και του στραβού το δίκιο, μια άλλη φετινή έλλειψη είναι μια αναβάθμιση σ' αυτή τη θέση, την κορυφή του ρόμβου στο 4-4-2. Θέλαμε κάτι γρήγορο και καλό σ' αυτή τη θέση. Δυστυχώς θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι του χρόνου. Τι να κάνουμε;

Όπως παίξαμε απόψε, πρέπει να πω ότι το βάρος έπεσε στις πλάτες του Γκαρσία, γιατί ο Ίβιτς έπαιξε αρκετά προωθημένος, προσπάθησε όσο μπορούσε να βοηθήσει τον Μουσλίμοβιτς, και όλη η οργάνωση γινόταν από τον Πάμπλο, ο οποίος είχε παράλληλα και αμυντικές ευθύνες (στην ουσία ίδια θέση έπαιζε με τον Βιτόλο). Και θα έλεγα ότι του έπεσε κάπως βαρύς ο πολλαπλός ρόλος. Στο επίπεδο της φυσικής κατάστασης μου φάνηκε χαρακτηριστικά ανέτοιμος. Εκτός κι αν τού κατσε βαρύ το μεσημεριανό φαγητό. Μιλάμε ότι κινιόταν σαν σε ριπλέι. Θεωρώ ότι φέρει ευθύνη και στη φάση του γκολ. Ίσως ήταν και λάθος η τοποθέτηση του Βιτόλο, ο οποίος προτίμησε να πιάσει θέση μέσα στη μικρή περιοχή, αλλά σε κάθε περίπτωση έπρεπε ο Πάμπλο να καλύψει. Είναι απαράδεκτο να μένει αμαρκάριστος παίκτης στο ημικύκλιο της μικρής περιοχής και να σουτάρει. Έμεινε κολλημένος ο Πάμπλο, δεν είχε τις φυσικές δυνάμεις να βγει πάνω στον παίκτη. Μπορούσε και ο Ίβιτς, αν είχε τα πνεμόνια, να μαρκάρει. Κοντά ήταν. Πληρώσαμε την βραδύτητα αυτών των δύο πολύ ακριβά. Επίσης, σε πολλές φάσεις και οργανωτικά ο Πάμπλο απουσίαζε, δεν είχε δυνάμεις και κρυβόταν για να μην πάρει την μπάλα, με αποτέλεσμα να αρχίσουν οι "ηρωικές" γιόμες από Τσιρίλο και Μαλεζά, φαινόμενο που μας γυρίζει πολλά χρόνια πίσω.

Θέλω να τονίσω πάντως ότι η ομάδα ήταν καλά στημένη και παίξαν αυτοί που έπρεπε. Νομίζω ο Σάντος κάνει καλή δουλειά. Και οι αλλαγές ήταν εύλογες. Το πρόβλημα είναι οι απουσίες λόγω τραυματισμών, κι από κει και πέρα η σωματική κατάσταση, η σπιρτάδα και η ταχύτητα των παικτών. Και το γεγονός ότι αγωνιζόμαστε σ' αυτό το πρωτάθλημα. Το ελληνικό. Που είναι καραγκιοζηλίστικο σαν την κοινωνία μας.

Από κει και πέρα:

Απογοητευτική η συνεργασία Λίνο-Βιερίνια από αριστερά. Δεν τροφοδοτήθηκε επαρκώς ο Βιερίνια, δεν προωθήθηκε επαρκώς ο Λίνο. Πρέπει όμως να πω ότι κι ο Βιερίνια δεν βοηθάει σχεδόν καθόλου στην άμυνα. Είναι ελάττωμα αυτό. Από την άλλη, το πώς ακριβώς κινείται ο Λίνο στον αγωνιστικό χώρο μού είναι ώρες-ώρες τελείως μυστήριο. Το είχα γράψει και πέρσι αυτό. Δεν έχω ξαναδεί μπακ να εγκαταλείπει το άκρο του και να μένει μέσα στη μικρή περιοχή και να αφήνει το αμυντικό χαφ να κυνηγάει το αντίπαλο εξτρέμ. Ασυνάρτητος, αψυχολόγητος παίκτης. Τον περίμενα πολύ καλύτερο απόψε. Γιατί έκανε και προετοιμασία με τον ΠΑΟΚ φέτος. Άντε να δούμε.

Από δεξιά αντιθέτως, ο Κονσεϊσάο βοήθησε πολύ τον (δικαιολογημένα) εκτός τόπου και χρόνου Σαβίνι. Γενικά ο Κονσεϊσάο έχει το προσόν να παίζει άνετα και χαφ και εξτρέμ και να βοηθάει και αμυντικά και να δίνει και ώθηση ηγετική. Πολύ καλός, για όσο όμως έχει φυσικές δυνάμεις. Απαράδεκτη και καταδικαστέα η αντίδρασή του στην αλλαγή, κι έκανε κακό και στον Κουτσιανικούλη. Όμως αυτή η τάση της κερκίδας να θεωρεί αποδιοπομπαίο τράγο για όλα τον Κονσεϊσάο είναι λάθος. Τελείως λάθος.

Το κεντρικό αμυντικό μας δίδυμο ήταν δίδυμο κυριολεκτικά. Αντί να αλληλοσυμπληρώνει ο ένας τον άλλο, μιμούνταν ο ένας τον άλλο. Και οι δυο δυνατοί, άτεχνοι, με κάτι διωξίματα στο πουθενά. Σαν τα διδυμάκια. Έλειψε η ψυχραιμία, η ρέγουλα, η τεχνική, η ηγεσία ενός Κοντρέρας. Ή έστω ενός Μπιζέρα. Δε νομίζω ότι αυτό το δίδυμο είναι και πολύ ταιριαστό.

Οι ελπίδες πρόκρισης δεν χάθηκαν. Θα πρέπει όμως να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε στη φυσική πίεση της Χέρενφεν, η οποία στην έδρα της είναι ιδιαίτερα επιθετική. Αν μπορέσουμε να ελέγξουμε το ρυθμό και να παραμείνουμε σταθεροί επί 90 λεπτά, έχουμε πολύ καλές ελπίδες πρόκρισης.

Συνθέσεις:

ΠΑΟΚ: Χαλκιάς, Σαβίνι, Μαλεζάς, Τσιρίλο, Λίνο, Βιτόλο, Γκαρσία, Ίβιτς, Κονσεϊσάο (66΄ Κουτσιανικούλης), Βιεϊρίνια (86΄ Αναστασάκος), Μουσλίμοβιτς (66΄ Φιλομένο)

Χέρενφεν: Λειζάλ, Μπρούερ, Ντιγκστανγκ, Ποπόφ, Λοσάντα (90΄+ Γιανμάατ), Σβετς, Γκρινταχάιμ, Μπέερενς (22' Ενρίκε), Παπαδόπουλος (82΄ Σιμπόν), Κόνινγκ, Καλού

ΣΚΟΡΕΡ: 55΄ Ίβιτς - 45΄+ Ενρίκε

Κίτρινες κάρτες: 52΄ Βιεϊρίνια, 61΄ Μαλεζάς, 62΄ Λίνο - 50΄ Ενρίκε, 56΄ Κόνινγκ

Διαιτητής: Ουίλιαμ Κόλουμ (Σκωτία)