Ένας ΠΑΟΚτσής σχολιάζει την παραίτηση του Θόδωρου

Takola,

θεωρώ ειλικρινά πως με τη μεστή δημοσίευση ("Λίγος αποδείχτηκες, Θόδωρε") τα είπες όλα για την απήχηση της παραίτησης Ζαγοράκη στο «σκεπτόμενο» μέρος του κόσμου μας. Στη βάση αυτή επέτρεψέ μου να δικαιολογήσω από μέρους μου τον προδοτικό χαρακτήρα της πράξης του Ζαγοράκη.

Κατ’ αρχάς ο Θοδωρής με την ανάληψη της προεδρίας πριν από 2,5 χρόνια, διαμόρφωσε ένα διοικητικό σχήμα το οποίο απολάμβανε της εμπιστοσύνης του κόσμου εξαιτίας κυρίως της ειδικής σχέσης του ίδιου με τη βάση του ΠΑΟΚ. Με το δεδομένο ότι η λειτουργία της διοίκησης ήταν σχεδόν αποκλειστικά διαχειριστική και όχι χρηματοδοτική, η λειτουργία του προέδρου του ΠΑΟΚ έμοιαζε με αυτή του αρχηγού ενός πολιτικού κόμματος. Από τη μία η διοίκηση υπόσχονταν χρηστή και έντιμη διαχείριση των οικονομικών, προσπάθεια ρύθμισης των χρεών, χτίσιμο ομάδας-πρωταγωνιστή, ενώ ο λαός του ΠΑΟΚ την οικονομική «ψήφο» αυτής της προσπάθειας. Όσο στερεότυπο και αν ακούγεται, ο Ζαγόρ είχε ένα συμβόλαιο με το λαό του ΠΑΟΚ- ήταν εγγυητής της ενότητας και της συσπείρωσης του κόσμου.

Θα ήταν πολύ απλουστευτικό να πούμε ότι απλά πρόδωσε το δικό του σύνθημα «ο ΠΑΟΚ πάνω από όλα». Αντίθετα, έχει ενδιαφέρον να δούμε την πολιτεία του στην προεδρία του ΠΑΟΚ, ώστε να φανεί αν πραγματικά πήδηξε από το πλοίο.

Αναφορικά με το αγωνιστικό κομμάτι νομίζω πως, ως πρόεδρος του συμβουλίου που ενέκρινε τον τριετή σχεδιασμό με τον Σάντος, και βάση του συμβολαίου με το λαό έπρεπε να μείνει έως το καλοκαίρι για να κάνει τον απολογισμό. Έαν οι προσωπικοί λόγοι ήταν τόσο χαίνοντες ας παραιτούνταν (ή ας απείχε για ένα διάστημα όπως είπες) το καλοκαίρι όταν και έσκασε η υπόθεση. Το χρονικό σημείο της παραίτησής του δημιουργεί σκέψεις πως κάτι άλλο έτρεχε στο μυαλό του.

Είναι βέβαια γεγονός πως ο παρορμητικός του χαρακτήρας τον οδηγούσε σε ξεσπάσματα ασύμβατα με το ρόλο ενός λαϊκού ηγέτου (η παρορμητική παραίτηση με ΠΑΟ, η αντίδρασή του στο πανό στη Ολλανδία). Αυτά όμως συνοδεύτηκαν με μία μεσσιανική προβολή του ρόλου του Θόδωρου από πλευράς επικοινωνιακού επιτελείου της ΠΑΕ. Η διοίκηση Ζαγοράκη απευθύνονταν στα πιο μαζικά στρώματα της ΠΑΟΚτσήδικης μερίδας. Στη βάση της συσπείρωσης που πράγματι μόνο ο Θοδωρής εγγυούνταν , σχεδόν σύσσωμος ο λαός του ΠΑΟΚ εμπιστεύτηκε (αν και προθύμως-απρόθυμα, χαμηλώνοντας τα επίπεδα της κριτικής) επιλογές που παραβίαζαν τις αρχές τις ομάδας σε αγωνιστικό (Σάντος, ομάδα που δεν παίζει για τη νίκη στα ντέρμπι της Τούμπας) και ηθικό επίπεδο (πρόσληψη Γκαγκάτση-υπόνοια διαιτητικής εύνοιας, πρόσληψη του βασικού υπεύθυνου των σφαγών με Ολυμπιακό στη Τούμπα) όσο και επικοινωνιακές πρακτικές που κορόιδευαν το μέσο νου (τα πτυχία και η παραίτηση του υιού Γκαγκάτση, η στήριξη Κατσαρή και η πολεμική με τον μέχρι πρότινος στενό συνεργάτη Παπαδόπουλο). Βottomline, η εμπιστοσύνη του λαού, ανά περιπτώσεις διαχειρίστηκε σα λευκή επιταγή από το Ζαγοράκη και την ομάδα του, πράγμα που κατά την εκτίμησή μου προκαλούσε σιωπηλή αμηχανία στον κόσμο.

Η έως τώρα πολιτική του στον τομέα της βίας νομίζω τον αφήνει έκθετο για τις διαρροές που τις τελευταίες μέρες θεωρούν τα επεισόδια ως τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Για περίπου ανάλογα επεισόδια στο ΑΠΘ 3 βδομάδες πριν δεν άνοιξε ρουθούνι. Για μένα, ο Ζαγοράκης , έχοντας μάθει από το πάθημα του Ντέμη, δεν προσπάθησε να τεθεί ενάντια στη αθλητική βία αφού έκανε την εκτίμηση ότι θα είναι πολύ επικίνδυνο να προσπαθήσει να διαχωρίσει τον οπαδό (και βασικό του χρηματοδότη) από τον hooligan. Η ΠΑΕ δεν έλαβε ουσιαστικά μέτρα κατά του φαινομένου (βγάζοντας αστείες πολλές φορές ανακοινώσεις κατά οποιουδήποτε άλλου εκτός των υπευθύνων) και όλη της η προσπάθεια ήταν να περιορίσει όποια φαινόμενα μπορούσαν να βλάψουν τα ευπαθή οικονομικά της ομάδας (τουρνικέ, περιφρουρήσεις, εκδρομές κ.ά.).

Το εκ των ων ουκ άνευ διακύβευμα της ρύθμισης των χρεών, μετά τις αρνήσεις της ΝΔ για ευνοϊκή ρύθμιση, τον τελευταίο χρόνο πήρε σχεδόν αποκλειστικά το δρόμο της συνεννόησης με την διαγραφόμενη κυβέρνηση, και ειδικότερα με τον Βενιζέλο. Από τις εκλογές προέκυψε ισχυρή κυβέρνηση με τον εσωκομματικό αντίπαλο Βενιζέλο να μην μπορεί να διαπραγματευτεί παραγωγικά υπουργεία για αυτόν και τους προσκείμενους σε αυτόν. Έτσι κατέρρευσε κατά τα φαινόμενα και το plan B (for Benny) για την ρύθμιση των χρεών. Το timing της παραίτησης για εμένα συνδέεται αποκλειστικά με την ανακοίνωση του υπουργικού συμβουλίου το οποίο έσβησε και τις τελευταίες ελπίδες του Θόδωρου.

Και εδώ για εμένα υπεισέρχεται το στοιχείο της μεθόδευσης. Αν ισχύει αυτό που είδα να επισημαίνει ο Καρπετόπουλος, ότι δηλαδή για την ρύθμιση θα πρέπει να περάσουμε σε μόνιμη διοίκηση και όχι πρωτοδικείου, μπαίνω στην πολλή σκέψη πως ο Ζαγοράκης και το σχήμα των μετόχων που τον ακολουθεί, σε καμία περίπτωση σκοπεύουν να αναλάβουν την ευθύνη της ΠΑΕ κανονικά χωρίς ρυθμισμένα χρέη (γιατί αυτό ευνόητα φέρει τη νομική τους εμπλοκή, όπως και αυτή των περιουσιακών τους στοιχείων αν κάτι στραβώσει). Εφόσον λοιπόν αυτό δεν φαίνεται στον ορίζοντα η παραίτηση Ζαγοράκη αυτόματα δημιουργεί συνθήκες στο κοντινό μέλλον να επαναδιαπραγματευτεί η θέση των μετόχων...

Με λίγα λόγια ο Ζαγοράκης, έχοντας όντως προσωπικά ζόρια, αλλά κυρίως βλέποντας πως τα λεφτά του λαού δεν φτάνουν για πρωταθλητισμό, η Ευρώπη δεν είναι εύκολο πράγμα, η ρύθμιση πολύ μακρινή, ο Γκαγκάτσης πράγμα εχθρικό για τα νέα διαιτητικά κόζια, και ο λαός με στερεμένα αποθέματα «λευκής» εμπιστοσύνης , προτίμησε να εγκαταλείψει πλοίο και πλήρωμα σε μία συγκυρία όπου γύρω του μπορούν να σχηματιστούν πολλές δικαιολογίες.
Προσωπικά δε μου κάνουν...

Δε θέλω να μιλήσω ακόμα για το Βρύζα. Η αισθητική του και το ύφος του είναι πιο κοντά και σε εμένα αλλά ίσως πιο μακριά από άλλους... Ωστόσο, για μένα είναι ένα στοίχημα που βγήκε στην πορεία, πράγμα που σημαίνει πως η διοίκηση μπαίνει σε άλλη εποχή αφού το αρχικό σχήμα είναι ασυνεχές. Το επίπεδο της συνεννόησης που θα μπορέσει να έχει με το ΔΣ της ΠΑΕ σε βασικές πολιτικές, χωρίς τις πλάτες του Θόδωρου είναι κάτι βασικό για την επιτυχία του.

Ευχαριστώ για τον χώρο,

Τριαντάφυλλος